وه‌رگێڕانی ماناكان ئایه‌تی 124 سوره‌تی سورەتی الأنعام - وەرگێڕاوی فارسی بۆ پوختەی تەفسیری قورئانی پیرۆز - فرەفەرهەنگی قورئانی پیرۆز

ئایه‌تی: 124

وَاِذَا جَآءَتْهُمْ اٰیَةٌ قَالُوْا لَنْ نُّؤْمِنَ حَتّٰی نُؤْتٰی مِثْلَ مَاۤ اُوْتِیَ رُسُلُ اللّٰهِ ؔۘؕ— اَللّٰهُ اَعْلَمُ حَیْثُ یَجْعَلُ رِسَالَتَهٗ ؕ— سَیُصِیْبُ الَّذِیْنَ اَجْرَمُوْا صَغَارٌ عِنْدَ اللّٰهِ وَعَذَابٌ شَدِیْدٌۢ بِمَا كَانُوْا یَمْكُرُوْنَ ۟

و هرگاه یکی از آیاتی که الله بر پیامبرش صلی الله علیه وسلم نازل می‌کند نزد بزرگان کفار آمد، گفتند: هرگز ایمان نمی‌آوریم مگر زمانی‌که الله مثل نبوت و رسالتی که به پیامبران داده است به ما هم بدهد.اما الله این‌گونه به آنها پاسخ داد که او تعالی بهتر می‌داند چه کسی شایستگی رسالت و تحمّل سختی‌های آن را دارد، پس نبوت و رسالت را به او اختصاص می‌دهد. به‌زودی این سرکشان به‌سبب گردنکشی‌ بر حق، به ذلت و تحقیر، و به‌سبب مکرشان به عذاب سختی گرفتار می‌شوند.

سوودەکانی ئایەتەکان لەم پەڕەیەدا:

• الأصل في الأشياء والأطعمة الإباحة، وأنه إذا لم يرد الشرع بتحريم شيء منها فإنه باق على الإباحة.

اصل در اشیا و خوراکی‌ها اباحت است، و اینکه تا زمانی‌که شریعت به تحریم شئ یا طعامی حکم نداده است، آن چیز بر اباحت باقی است.

• كل من تكلم في الدين بما لا يعلمه، أو دعا الناس إلى شيء لا يعلم أنه حق أو باطل، فهو معتدٍ ظالم لنفسه وللناس، وكذلك كل من أفتى وليس هو بكفء للإفتاء.

هرکس در دین سخنی بگوید که نمی‌داند، یا مردم را به چیزی فراخواند که نمی‌داند آن چیز حق است یا باطل، تجاوزگر و ستمکار بر خویشتن و مردم است، و چنین است حال کسی‌که بدون داشتن صلاحیت افتاء، فتوا می‌دهد.

• منفعة المؤمن ليست مقتصرة على نفسه، بل مُتَعدِّية لغيره من الناس.

منفعت مؤمن، به خودش محدود نمی‌شود، بلکه به سایر مردم نیز سرایت می‌کند.