وه‌رگێڕانی ماناكان ئایه‌تی 127 سوره‌تی سورەتی الأنعام - وەرگێڕاوی فارسی بۆ پوختەی تەفسیری قورئانی پیرۆز - فرەفەرهەنگی قورئانی پیرۆز

ئایه‌تی: 127

لَهُمْ دَارُ السَّلٰمِ عِنْدَ رَبِّهِمْ وَهُوَ وَلِیُّهُمْ بِمَا كَانُوْا یَعْمَلُوْنَ ۟

برای آنها سرایی است که در آن از هر امر ناگواری در سلامت هستند که آن سرا، بهشت است، و به پاداش اعمال صالحی که انجام می‌دادند، الله یاور و مؤید آنها است.

سوودەکانی ئایەتەکان لەم پەڕەیەدا:

• سُنَّة الله في الضلال والهداية أنهما من عنده تعالى، أي بخلقه وإيجاده، وهما من فعل العبد باختياره بعد مشيئة الله.

گمراهی و هدایت از جانب الله تعالی است، یعنی هدایت و گمراهی را ایجاد می‌کند، و پس از ارادۀ الله، بنده است که آن را انتخاب می‌کند.

• ولاية الله للمؤمنين بحسب أعمالهم الصالحة، فكلما زادت أعمالهم الصالحة زادت ولايته لهم والعكس.

دوستی الله با مؤمنان بر اساس اعمال صالح آنها است، یعنی هر اندازه که بر اعمال صالح آنها افزوده شود دوستی او تعالی با آنها نیز بیشتر می‌شود و عکس این قضیه نیز صادق است.

• من سُنَّة الله أن يولي كل ظالم ظالمًا مثله، يدفعه إلى الشر ويحثه عليه، ويزهِّده في الخير وينفِّره عنه.

یکی از سنت‌های الله تعالی این است که برای هر ستمگری، ستمگری مثل خودش می‌گمارد، که او را به‌سوی شر می‌کشاند و بر این کار تشویق می‌کند، و او را از خیر بازمی‌دارد و از آن متنفر می‌سازد.