وه‌رگێڕانی ماناكان ئایه‌تی 162 سوره‌تی سورەتی الأعراف - وەرگێڕاوی فارسی بۆ پوختەی تەفسیری قورئانی پیرۆز - فرەفەرهەنگی قورئانی پیرۆز

ئایه‌تی: 162

فَبَدَّلَ الَّذِیْنَ ظَلَمُوْا مِنْهُمْ قَوْلًا غَیْرَ الَّذِیْ قِیْلَ لَهُمْ فَاَرْسَلْنَا عَلَیْهِمْ رِجْزًا مِّنَ السَّمَآءِ بِمَا كَانُوْا یَظْلِمُوْنَ ۟۠

اما ستمکارانشان سخنی که به آن فرمان داده شده بودند را تبدیل کردند و به جای طلب آمرزش که به گفتنش امر شده بودند، گفتند: «حَبَّة فی شعرة» (یعنی گندم، پس به جای طلب آمرزش درخواست امور دنیوی کردند)، و کاری که به انجامش فرمان داده شده بودند را تغییر دادند، چنان که به جای وارد شدن همراه با تواضع و فرو آوردن سرهایشان، در حالی که بر نشیمنگاه های خویش می خزیدند، وارد شدند، پس به سبب ستمشان از آسمان بر آنان عذابی فرو فرستادیم.

سوودەکانی ئایەتەکان لەم پەڕەیەدا:

• الجحود والكفران سبب في الحرمان من النعم.

انکار و کفران، سبب محرومیت از نعمت‌هاست.

• من أسباب حلول العقاب ونزول العذاب التحايل على الشرع؛ لأنه ظلم وتجاوز لحدود الله.

یکی از اسباب فرا رسیدن کیفر و نزول عذاب، حیله ‌زدن بر شریعت است؛ زیرا ستم و گذشتن از حدود الله است.