وه‌رگێڕانی ماناكانی قورئانی پیرۆز - وەرگێڕاوی ئیسپانی - عیسا گارسیا * - پێڕستی وه‌رگێڕاوه‌كان
وه‌رگێڕانی ماناكان ئایه‌تی: (90) سوره‌تی: سورەتی الكهف
حَتَّىٰٓ إِذَا بَلَغَ مَطۡلِعَ ٱلشَّمۡسِ وَجَدَهَا تَطۡلُعُ عَلَىٰ قَوۡمٖ لَّمۡ نَجۡعَل لَّهُم مِّن دُونِهَا سِتۡرٗا
hasta alcanzar el lugar más oriental, donde vio que el Sol salía sobre un pueblo que no tenía resguardo para protegerse de él.
Era un pueblo establecido en una zona desértica, que no tenía construcciones ni montañas ni árboles que protegieran a la gente del sol.
تەفسیرە عەرەبیەکان:
وه‌رگێڕانی ماناكان ئایه‌تی: (90) سوره‌تی: سورەتی الكهف
وه‌رگێڕانی ماناكانی قورئانی پیرۆز - وەرگێڕاوی ئیسپانی - عیسا گارسیا - پێڕستی وه‌رگێڕاوه‌كان
وەرگێڕاوی ماناکانی قورئانی پیرۆز بۆ زمانی ئیسپانی، وەرگێڕان: محمد عيسا گارسیا، چاپی ساڵی 1433ک.