وه‌رگێڕانی ماناكان ئایه‌تی 147 سوره‌تی سورەتی آل عمران - وەرگێڕاوی ئیسپانی (ئەمریکای لاتینی) - ناوەندی نوری نێودەوڵەتی (ئینتەرناشیوناڵ) - فرەفەرهەنگی قورئانی پیرۆز

ئایه‌تی: 147

وَمَا كَانَ قَوۡلَهُمۡ إِلَّآ أَن قَالُواْ رَبَّنَا ٱغۡفِرۡ لَنَا ذُنُوبَنَا وَإِسۡرَافَنَا فِيٓ أَمۡرِنَا وَثَبِّتۡ أَقۡدَامَنَا وَٱنصُرۡنَا عَلَى ٱلۡقَوۡمِ ٱلۡكَٰفِرِينَ

147. Y sus únicas palabras (ante las adversidades) eran: “¡Señor, perdona nuestros pecados y transgresiones, haz que nos mantengamos firmes y concédenos la victoria sobre quienes rechazan la verdad!”.