وه‌رگێڕانی ماناكان سوره‌تی سورەتی الحاقة - وەرگێڕاوی تاجیکی - عارفی - فرەفەرهەنگی قورئانی پیرۆز

Сураи Ҳоққа (Рӯзи барҳақ, Рӯзи қиёмат)

ئایه‌تی: 1

ٱلۡحَآقَّةُ

[Рӯзи] Воқеъшуданӣ [растохез]

ئایه‌تی: 2

مَا ٱلۡحَآقَّةُ

Он воқеъшуданӣ чист?

ئایه‌تی: 3

وَمَآ أَدۡرَىٰكَ مَا ٱلۡحَآقَّةُ

Ва ту чи донӣ он воқеъшуданӣ чист [ва чи гуна аст]?

ئایه‌تی: 4

كَذَّبَتۡ ثَمُودُ وَعَادُۢ بِٱلۡقَارِعَةِ

[Қавми] Самуд ва [қавми] Од [қиёмати] дарҳамкӯбандаро такзиб карданд

ئایه‌تی: 5

فَأَمَّا ثَمُودُ فَأُهۡلِكُواْ بِٱلطَّاغِيَةِ

Ва аммо [қавми] Самуд ба бонги саҳмгин ҳалок шуданд

ئایه‌تی: 6

وَأَمَّا عَادٞ فَأُهۡلِكُواْ بِرِيحٖ صَرۡصَرٍ عَاتِيَةٖ

Ва аммо [қавми] Од бо тундбоде саркаш ва сард ба ҳалокат расиданд

ئایه‌تی: 7

سَخَّرَهَا عَلَيۡهِمۡ سَبۡعَ لَيَالٖ وَثَمَٰنِيَةَ أَيَّامٍ حُسُومٗاۖ فَتَرَى ٱلۡقَوۡمَ فِيهَا صَرۡعَىٰ كَأَنَّهُمۡ أَعۡجَازُ نَخۡلٍ خَاوِيَةٖ

[Аллоҳ таоло] ҳафт шабу ҳафт рӯз паёпай он [азоб]-ро бар онҳо мусаллат намуд. Пас, [агар он ҷо будӣ] [он] қавмро [дар асари он тундбод] монанди танаҳои пӯсидаи дарахтони хурмо бар замин афтода [ва ҳалокшуда] медидӣ

ئایه‌تی: 8

فَهَلۡ تَرَىٰ لَهُم مِّنۢ بَاقِيَةٖ

Пас, оё аз онҳо касеро мебинӣ, ки боқӣ монда бошад?

ئایه‌تی: 9

وَجَآءَ فِرۡعَوۡنُ وَمَن قَبۡلَهُۥ وَٱلۡمُؤۡتَفِكَٰتُ بِٱلۡخَاطِئَةِ

Ва Фиръавну касоне, ки пеш аз ӯ буданд ва [мардуми] шаҳрҳои вайроншудаи [қавми Лут] муртакиби гуноҳони [бузург] шуданд

ئایه‌تی: 10

فَعَصَوۡاْ رَسُولَ رَبِّهِمۡ فَأَخَذَهُمۡ أَخۡذَةٗ رَّابِيَةً

Пас, онҳо аз [фармони] фиристодаи Парвардигорашон сарпечӣ карданд, он гоҳ [Аллоҳ таоло] ононро ба азоби сахте гирифтор кард

ئایه‌تی: 11

إِنَّا لَمَّا طَغَا ٱلۡمَآءُ حَمَلۡنَٰكُمۡ فِي ٱلۡجَارِيَةِ

Ҳангоме ки об туғён кард, Мо шуморо дар киштӣ савор кардем

ئایه‌تی: 12

لِنَجۡعَلَهَا لَكُمۡ تَذۡكِرَةٗ وَتَعِيَهَآ أُذُنٞ وَٰعِيَةٞ

То панде барои шумо қарор диҳем ва гӯшҳои шунаво онро бишнаванд ва ба ёд биспоранд

ئایه‌تی: 13

فَإِذَا نُفِخَ فِي ٱلصُّورِ نَفۡخَةٞ وَٰحِدَةٞ

Пас, он гоҳ ки як бор дар сур дамида шавад

ئایه‌تی: 14

وَحُمِلَتِ ٱلۡأَرۡضُ وَٱلۡجِبَالُ فَدُكَّتَا دَكَّةٗ وَٰحِدَةٗ

Ва замину кӯҳҳо аз ҷо канда шуда ва якбора дарҳам кӯбида [ва муталошӣ] шаванд

ئایه‌تی: 15

فَيَوۡمَئِذٖ وَقَعَتِ ٱلۡوَاقِعَةُ

Дар он рӯз воқеаи [азими] қиёмат ба вуқуъ] мепайвандад

ئایه‌تی: 16

وَٱنشَقَّتِ ٱلسَّمَآءُ فَهِيَ يَوۡمَئِذٖ وَاهِيَةٞ

Ва осмон шикофта мешавад ва дар он рӯз суст мегардад [ва фурӯ мерезад]

ئایه‌تی: 17

وَٱلۡمَلَكُ عَلَىٰٓ أَرۡجَآئِهَاۚ وَيَحۡمِلُ عَرۡشَ رَبِّكَ فَوۡقَهُمۡ يَوۡمَئِذٖ ثَمَٰنِيَةٞ

Ва фариштагон бар канораҳои он [осмон] қарор мегиранд ва он рӯз ҳашт [фаришта] арши Парвардигоратро бар сари худ ҳамл мекунанд

ئایه‌تی: 18

يَوۡمَئِذٖ تُعۡرَضُونَ لَا تَخۡفَىٰ مِنكُمۡ خَافِيَةٞ

Дар он рӯз шумо [ҳамагӣ барои ҳисобрасӣ ба пешгоҳи Аллоҳ таоло] арза мешавед ва ҳеҷ чиз аз [корҳои] шумо пинҳон нахоҳад монд

ئایه‌تی: 19

فَأَمَّا مَنۡ أُوتِيَ كِتَٰبَهُۥ بِيَمِينِهِۦ فَيَقُولُ هَآؤُمُ ٱقۡرَءُواْ كِتَٰبِيَهۡ

Аммо касе, ки номаи [аъмолаш]-ро ба дасти росташ диҳанд, мегӯяд: «Биёед, нома [-и аъмол] -и маро бихонед

ئایه‌تی: 20

إِنِّي ظَنَنتُ أَنِّي مُلَٰقٍ حِسَابِيَهۡ

Ман яқин доштам, ки бо ҳисоб [-и аъмол]-и худ мувоҷеҳ хоҳам шуд»

ئایه‌تی: 21

فَهُوَ فِي عِيشَةٖ رَّاضِيَةٖ

Пас, ӯ дар як зиндагии писандида [ва ризоятбахш] хоҳад буд

ئایه‌تی: 22

فِي جَنَّةٍ عَالِيَةٖ

Дар биҳиште барин

ئایه‌تی: 23

قُطُوفُهَا دَانِيَةٞ

Ки меваҳояш [барои чидан] дар дастрас аст

ئایه‌تی: 24

كُلُواْ وَٱشۡرَبُواْ هَنِيٓـَٔۢا بِمَآ أَسۡلَفۡتُمۡ فِي ٱلۡأَيَّامِ ٱلۡخَالِيَةِ

[Ва ба онҳо гуфта мешавад]: «Ба [хотири] он чи дар айёми гузашта пеш фиристодаед, бихӯред ва биёшомед, гувороятон бод»

ئایه‌تی: 25

وَأَمَّا مَنۡ أُوتِيَ كِتَٰبَهُۥ بِشِمَالِهِۦ فَيَقُولُ يَٰلَيۡتَنِي لَمۡ أُوتَ كِتَٰبِيَهۡ

Ва аммо касе, ки нома [-и аъмол]-ашро ба дасти чапаш диҳанд, мегӯяд: «Эй кош, ҳаргиз нома [-и аъмол] - амро ба ман намедоданд

ئایه‌تی: 26

وَلَمۡ أَدۡرِ مَا حِسَابِيَهۡ

Ва намедонистам, ҳисобам чист!

ئایه‌تی: 27

يَٰلَيۡتَهَا كَانَتِ ٱلۡقَاضِيَةَ

Эй кош, [бо марг] ҳама чиз тамом мешуд [ва поёни кор буд]!

ئایه‌تی: 28

مَآ أَغۡنَىٰ عَنِّي مَالِيَهۡۜ

Молу дороиям маро бениёз накард [ва суде набахшид]

ئایه‌تی: 29

هَلَكَ عَنِّي سُلۡطَٰنِيَهۡ

Қудрату фармонравоиям [низ] аз [дасти] ман рафт [ва ба куллӣ нобуд шуд]»

ئایه‌تی: 30

خُذُوهُ فَغُلُّوهُ

[Ба фариштагон гуфта мешавад] «Ӯро бигиред ва дар банду занҷир кунед

ئایه‌تی: 31

ثُمَّ ٱلۡجَحِيمَ صَلُّوهُ

Сипас ӯро ба [оташи] дузах бияфканед.

ئایه‌تی: 32

ثُمَّ فِي سِلۡسِلَةٖ ذَرۡعُهَا سَبۡعُونَ ذِرَاعٗا فَٱسۡلُكُوهُ

Он гоҳ вайро дар занҷире бибандед, ки тӯлаш ҳафтод зироъ аст

ئایه‌تی: 33

إِنَّهُۥ كَانَ لَا يُؤۡمِنُ بِٱللَّهِ ٱلۡعَظِيمِ

Бе гумон, ӯ ҳаргиз ба Аллоҳи бузург имон намеовард

ئایه‌تی: 34

وَلَا يَحُضُّ عَلَىٰ طَعَامِ ٱلۡمِسۡكِينِ

Ва ҳаргиз [мардумро] бар таом додани бенаво[-ён] ташвиқ намекард

ئایه‌تی: 35

فَلَيۡسَ لَهُ ٱلۡيَوۡمَ هَٰهُنَا حَمِيمٞ

Пас, имрӯз дар ин ҷо дӯсти самимӣ [ва меҳрубоне] надорад [ки ёриаш кунад]

ئایه‌تی: 36

وَلَا طَعَامٌ إِلَّا مِنۡ غِسۡلِينٖ

Ва ғизое ба ҷуз чирку хун надорад

ئایه‌تی: 37

لَّا يَأۡكُلُهُۥٓ إِلَّا ٱلۡخَٰطِـُٔونَ

[Ғизое, ки] Ҷуз гунаҳгорон онро намехӯранд»

ئایه‌تی: 38

فَلَآ أُقۡسِمُ بِمَا تُبۡصِرُونَ

Пас, савганд ба он чи мебинед

ئایه‌تی: 39

وَمَا لَا تُبۡصِرُونَ

Ва ба он чи намебинед

ئایه‌تی: 40

إِنَّهُۥ لَقَوۡلُ رَسُولٖ كَرِيمٖ

Бе тардид, ин [Қуръон сухани Аллоҳ таоло аст, ки иблоғаш ба паёмбар бар уҳдаи] фиристодаи бузургвор [Ҷабраил] аст

ئایه‌تی: 41

وَمَا هُوَ بِقَوۡلِ شَاعِرٖۚ قَلِيلٗا مَّا تُؤۡمِنُونَ

Ва инҳо гуфтори шоире нест, [аммо шумо кофирон] камтар имон меоваред

ئایه‌تی: 42

وَلَا بِقَوۡلِ كَاهِنٖۚ قَلِيلٗا مَّا تَذَكَّرُونَ

Ва [низ] гуфтори коҳине нест, [аммо шумо] камтар панд мегиред.

ئایه‌تی: 43

تَنزِيلٞ مِّن رَّبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

Аз сӯйи Парвардигори ҷаҳониён нозил шудааст

ئایه‌تی: 44

وَلَوۡ تَقَوَّلَ عَلَيۡنَا بَعۡضَ ٱلۡأَقَاوِيلِ

Ва агар [паёмбар] суханон [-и дурӯғ] бар Мо мебаст

ئایه‌تی: 45

لَأَخَذۡنَا مِنۡهُ بِٱلۡيَمِينِ

Мусалламан, Мо дасти рости ӯро мегирифтем

ئایه‌تی: 46

ثُمَّ لَقَطَعۡنَا مِنۡهُ ٱلۡوَتِينَ

Сипас [шоҳ] раги қалбашро қатъ мекардем

ئایه‌تی: 47

فَمَا مِنكُم مِّنۡ أَحَدٍ عَنۡهُ حَٰجِزِينَ

Ва ҳеҷ як аз шумо наметавонист монеъ [-и азоб]-и ӯ гардад

ئایه‌تی: 48

وَإِنَّهُۥ لَتَذۡكِرَةٞ لِّلۡمُتَّقِينَ

Яқинан, ин [Қуръон] панду тазкире барои парҳезкорон аст

ئایه‌تی: 49

وَإِنَّا لَنَعۡلَمُ أَنَّ مِنكُم مُّكَذِّبِينَ

Ва Мо яқинан, медонем, ки бархе аз шумо такзибкунандагон [-и ин каломи илоҳӣ] ҳастед

ئایه‌تی: 50

وَإِنَّهُۥ لَحَسۡرَةٌ عَلَى ٱلۡكَٰفِرِينَ

Ва ҳамоно ин [Қуръон] бар кофирон мояи ҳасрату надомат аст

ئایه‌تی: 51

وَإِنَّهُۥ لَحَقُّ ٱلۡيَقِينِ

Ва бе гумон, ин [Қуръон] ҳақиқати ростин аст

ئایه‌تی: 52

فَسَبِّحۡ بِٱسۡمِ رَبِّكَ ٱلۡعَظِيمِ

Пас, [эй паёмбар] бо [зикри] номи Парвардигори бузургат [Ӯро] тасбеҳ гӯй