وه‌رگێڕانی ماناكان ئایه‌تی 64 سوره‌تی سورەتی آل عمران - وەرگێڕاوی تاجیکی - خوجه ميروف خوجه مير - فرەفەرهەنگی قورئانی پیرۆز

ئایه‌تی: 64

قُلۡ يَٰٓأَهۡلَ ٱلۡكِتَٰبِ تَعَالَوۡاْ إِلَىٰ كَلِمَةٖ سَوَآءِۭ بَيۡنَنَا وَبَيۡنَكُمۡ أَلَّا نَعۡبُدَ إِلَّا ٱللَّهَ وَلَا نُشۡرِكَ بِهِۦ شَيۡـٔٗا وَلَا يَتَّخِذَ بَعۡضُنَا بَعۡضًا أَرۡبَابٗا مِّن دُونِ ٱللَّهِۚ فَإِن تَوَلَّوۡاْ فَقُولُواْ ٱشۡهَدُواْ بِأَنَّا مُسۡلِمُونَ

64. Бигў: «Эй аҳли китоб^[219], биёед ба сўи сухане, ки миёни мо ва шумо, баробар аст ва он иборат аст, аз ин ки ҷуз Аллоҳро напарастем ва ҳеҷ чизеро шарики Ў насозем (мисли бут, салиб, тоғут ва ғайра..)^[220] ва баъзе аз мо баъзе дигарро ба худоӣ нагирад. Эй мўъминон агар онон рўйгардонанд, ба аҳли китоб бигўед, шоҳид бошед, ки мо мусалмон ҳастем.

[219]Яҳуду насоро
[220] Тафсири ибни Касир 2\56