وه‌رگێڕانی ماناكان ئایه‌تی 146 سوره‌تی سورەتی الأعراف - الترجمة التايلندية للمختصر في تفسير القرآن الكريم - فرەفەرهەنگی قورئانی پیرۆز

ئایه‌تی: 146

سَأَصۡرِفُ عَنۡ ءَايَٰتِيَ ٱلَّذِينَ يَتَكَبَّرُونَ فِي ٱلۡأَرۡضِ بِغَيۡرِ ٱلۡحَقِّ وَإِن يَرَوۡاْ كُلَّ ءَايَةٖ لَّا يُؤۡمِنُواْ بِهَا وَإِن يَرَوۡاْ سَبِيلَ ٱلرُّشۡدِ لَا يَتَّخِذُوهُ سَبِيلٗا وَإِن يَرَوۡاْ سَبِيلَ ٱلۡغَيِّ يَتَّخِذُوهُ سَبِيلٗاۚ ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمۡ كَذَّبُواْ بِـَٔايَٰتِنَا وَكَانُواْ عَنۡهَا غَٰفِلِينَ

ข้าจะทำให้บรรดาผู้ที่ประพฤติตัวหยิ่งยโสโอหังเหนือบ่าวของอัลลอฮ์และไม่ยอมรับสัจธรรมอย่างไม่ชอบธรรมออกห่างจากการได้รับบทเรียนจากสัญญาณต่างๆ ของข้า เช่นสัญญาณต่างๆในจักรวาลอันไกลโพ้นและในตัวของพวกเขาเอง และข้าจะทำให้พวกเขายากที่จะเข้าใจบรรดาโองการที่อยู่ในคัมภีร์ของข้า และหากพวกเขาได้เห็นสัญญานของข้าทั้งหมดทั้งมวล พวกเขาก็ไม่ศรัทธาต่อสัญญานเหล่านั้น เนื่องด้วยการคัดค้านของพวกเขาและการหันหลังไม่ศรัทธาต่อสัญญานเหล่านั้น และพวกเขาจงใจต่อต้านอัลลอฮ์และรอสูลของพระองค์ และหากพวกเขาได้เห็นแนวทางที่ถูกต้องที่จะนำพาพวกเขาไปสู่ความพอพระทัยของอัลลอฮฺ พวกเขาจะไม่พึงพอใจและไม่ปฏิบัติตาม แต่ทว่า เมื่อไรที่พวกเขาได้เห็นหนทางที่หลงผิดที่จะนำไปสู่ความโกรธกริ้วอัลลอฮฺ พวกเขาจะปฏิบัติตามเส้นทางนั้น สิ่งที่ทำให้พวกเขาต้องอยู่ในสถานะดังกล่าวนั้น เกิดจากการปฏิเสธของพวกเขาที่มีต่อสัญญานต่างๆ อันยิ่งใหญ่ของอัลลอฮฺ ซึ่งเป็นสัญญานที่บ่งบอกถึงสัจธรรมของสิ่งที่รอสูลได้นำมา และอีกสาเหตุหนึ่งคือ พวกเขาละเลยที่จะทบทวนพิจารณาสัญญาเหล่านั้น

سوودەکانی ئایەتەکان لەم پەڕەیەدا:

• على العبد أن يكون من المُظْهِرين لإحسان الله وفضله عليه، فإن الشكر مقرون بالمزيد.

จำเป็นสำหรับบ่าวต้องเป็นคนในกลุ่มชนที่เปิดเผยความดีและความโปรดปรานของอัลลอฮฺที่มีต่อเขา เพราะการขอบคุณ(สำนึกในความดี)มักจะควบคู่กับการเพิ่มพูนเสมอ

• على العبد الأخذ بالأحسن في الأقوال والأفعال.

จำเป็นสำหรับบ่าวต้องเลือกทำสิ่งที่ดีกว่าเสมอ ทั้งการพูดและการกระทำ

• يجب تلقي الشريعة بحزم وجد وعزم على الطاعة وتنفيذ ما ورد فيها من الصلاح والإصلاح ومنع الفساد والإفساد.

จำเป็นต้องไขว่คว้าบทบัญญัติของศาสนาด้วยความมุ่งมั่น ทุ่มเท และตั้งใจแน่วแน่ในการเชื่อฟัง และปฏิบัติสิ่งที่มีในบทบัญญัตินั้นที่เป็นความดี และส่งเสริมให้ทำดี และห่างไกลจากความชั่วและไม่ส่งเสริมทำความชั่ว

• على العبد إذا أخطأ أو قصَّر في حق ربه أن يعترف بعظيم الجُرْم الذي أقدم عليه، وأنه لا ملجأ من الله في إقالة عثرته إلا إليه.

จำเป็นสำหรับบ่าวเมื่อได้ผิดพลาดหรือบกพร่องในสิทธิของพระผู้อภิบาลของเขา ต้องยอมรับด้วยความรู้สึกที่ผิดที่มหันต์ในสิ่งที่เขาได้กระทำไป และเขาไม่มีที่พึ่งใดในการถอดถอนความผิดนั้นได้นอกจากพระองค์เท่านั้น