وه‌رگێڕانی ماناكان ئایه‌تی 37 سوره‌تی عبس - وەرگێڕاوی تایلەندی بۆ پوختەی تەفسیری قورئانی پیرۆز - فرەفەرهەنگی قورئانی پیرۆز

ئایه‌تی: 37

لِكُلِّ ٱمۡرِيٕٖ مِّنۡهُمۡ يَوۡمَئِذٖ شَأۡنٞ يُغۡنِيهِ

สำหรับแต่ละคนในหมู่พวกเขานั้น ต่างมีภาระยุ่งไม่สนใจผู้อื่น เนื่องจากความทุกข์ยากยิ่งที่มีในวันนั้น

سوودەکانی ئایەتەکان لەم پەڕەیەدا:

• عتاب الله نبيَّه في شأن عبد الله بن أم مكتوم دل على أن القرآن من عند الله.

การตำหนิของอัลลอฮ์ที่มีต่อนบีของพระองค์ในกรณีของอับดุลลอฮ์ บิน อุมมฺ มักตูม เป็นการชี้ให้เห็นว่าอัลกุรอ่านนั้นมาจากอัลลอฮ์จริง

• الاهتمام بطالب العلم والمُسْتَرْشِد.

การให้ความสำคัญกับผู้ที่แสวงหาความรู้และผู้ขอคำปรึกษา

• شدة أهوال يوم القيامة حيث لا ينشغل المرء إلا بنفسه، حتى الأنبياء يقولون: نفسي نفسي.

ความหวาดกลัวยิ่งของวันกิยามะฮ์ โดยที่ผู้คนจะไม่หมกมุ่นกับใครทั้งนั้นนอกจากตัวเขาเอง จนกระทั่งบรรดานบีเองก็จะกล่าวกันว่า: ตัวใครตัวมัน