Reikšmių vertimas Sūra At-Taubah - Kilniojo Korano sutrumpinto aiškinimo vertimas į persų k. - Puslapio numeris 200 - Kilniojo Korano enciklopedija

Aja (Korano eilutė): 80

اِسْتَغْفِرْ لَهُمْ اَوْ لَا تَسْتَغْفِرْ لَهُمْ ؕ— اِنْ تَسْتَغْفِرْ لَهُمْ سَبْعِیْنَ مَرَّةً فَلَنْ یَّغْفِرَ اللّٰهُ لَهُمْ ؕ— ذٰلِكَ بِاَنَّهُمْ كَفَرُوْا بِاللّٰهِ وَرَسُوْلِهٖ ؕ— وَاللّٰهُ لَا یَهْدِی الْقَوْمَ الْفٰسِقِیْنَ ۟۠

- ای رسول- برای‌شان آمرزش طلب کنی یا طلب آمرزش نکنی، اگر هفتاد بار هم برای‌شان آمرزش بخواهی، با وجود فراوانی طلب آمرزش، الله هرگز آنها را نخواهد بخشید؛ زیرا آنها به الله و رسولش کافر هستند، و الله کسانی را که به عمد و قصد از شریعت خارج شدند به حق توفیق نمی‌دهد.

Aja (Korano eilutė): 81

فَرِحَ الْمُخَلَّفُوْنَ بِمَقْعَدِهِمْ خِلٰفَ رَسُوْلِ اللّٰهِ وَكَرِهُوْۤا اَنْ یُّجَاهِدُوْا بِاَمْوَالِهِمْ وَاَنْفُسِهِمْ فِیْ سَبِیْلِ اللّٰهِ وَقَالُوْا لَا تَنْفِرُوْا فِی الْحَرِّ ؕ— قُلْ نَارُ جَهَنَّمَ اَشَدُّ حَرًّا ؕ— لَوْ كَانُوْا یَفْقَهُوْنَ ۟

منافقان متخلف از غزوۀ تبوک، از برنخاستن خویش برای جهاد در راه الله که با رسول‌الله صلی الله علیه وسلم مخالفت کردند خوشحال شدند، و از اینکه همانند مؤمنان با اموال و جان‌های‌شان در راه الله جهاد کنند ناخشنود بودند، و چون غزوۀ تبوک در زمان گرما بود برای بازداشتن برادران منافق خویش گفتند: در گرما سفر نکنید، - ای رسول- به آنها بگو: اگر دانا بودند می‌فهمیدند که آتش جهنم که منتظر منافقان است از این گرما که از آن فرار کردند سوزان‌تر است.

Aja (Korano eilutė): 82

فَلْیَضْحَكُوْا قَلِیْلًا وَّلْیَبْكُوْا كَثِیْرًا ۚ— جَزَآءً بِمَا كَانُوْا یَكْسِبُوْنَ ۟

پس این منافقان متخلف از جهاد، به‌سبب کفر و معاصی و گناهانی که در دنیا کسب می‌کردند باید در زندگی فانی دنیای‌شان کم بخندند، و در زندگی باقی آخرت‌شان زیاد بگریند.

Aja (Korano eilutė): 83

فَاِنْ رَّجَعَكَ اللّٰهُ اِلٰی طَآىِٕفَةٍ مِّنْهُمْ فَاسْتَاْذَنُوْكَ لِلْخُرُوْجِ فَقُلْ لَّنْ تَخْرُجُوْا مَعِیَ اَبَدًا وَّلَنْ تُقَاتِلُوْا مَعِیَ عَدُوًّا ؕ— اِنَّكُمْ رَضِیْتُمْ بِالْقُعُوْدِ اَوَّلَ مَرَّةٍ فَاقْعُدُوْا مَعَ الْخٰلِفِیْنَ ۟

پس -ای پیامبر- اگر الله تو را به گروهی از این منافقان که بر نفاق‌شان ثابت ماندند بازگرداند، آن‌گاه از تو اجازه خروج به همراه تو در غزوه‌ای دیگر را خواستند، به آنها بگو: - ای منافقان- به‌خاطر مجازات‌تان و پرهیز از مفاسدِ ناشی از همراهیِ شما، هرگز به همراه من، برای جهاد در راه الله خارج نخواهید شد، زیرا به نشستن و تخلف از غزوۀ تبوک راضی شده‌اید، پس بنشینید و همراه بازماندگان، از جمله بیماران و زنان و کودکان، بمانید.

Aja (Korano eilutė): 84

وَلَا تُصَلِّ عَلٰۤی اَحَدٍ مِّنْهُمْ مَّاتَ اَبَدًا وَّلَا تَقُمْ عَلٰی قَبْرِهٖ ؕ— اِنَّهُمْ كَفَرُوْا بِاللّٰهِ وَرَسُوْلِهٖ وَمَاتُوْا وَهُمْ فٰسِقُوْنَ ۟

و -ای رسول- هرگز بر هیچ‌یک از مردگان منافقان نماز نگزار، و برای دعای طلب آمرزش برای او بر سر قبرش نایست، زیرا آنها به الله و رسولش کفر ورزیدند، و در حال نافرمانی از الله مُردند، و هرکس که چنین باشد نه بر او نماز گزارده می‌شود و نه برایش دعا می‌شود.

Aja (Korano eilutė): 85

وَلَا تُعْجِبْكَ اَمْوَالُهُمْ وَاَوْلَادُهُمْ ؕ— اِنَّمَا یُرِیْدُ اللّٰهُ اَنْ یُّعَذِّبَهُمْ بِهَا فِی الدُّنْیَا وَتَزْهَقَ اَنْفُسُهُمْ وَهُمْ كٰفِرُوْنَ ۟

و -ای رسول- نه اموال این منافقان تو را به شگفت آوَرَد و نه فرزندان‌شان، همانا الله می‌خواهد آنان را به وسیلۀ اموال و فرزندان‌شان در زندگی دنیا عذاب کند، و این عذاب با رنج و مصیبت‌هایی است که در راه اموال و فرزندان متحمل می‌شوند، و می‌خواهد که در حالی ارواح‌شان را از بدن‌های‌شان درآوَرَد که بر کفرشان قرار دارند.

Aja (Korano eilutė): 86

وَاِذَاۤ اُنْزِلَتْ سُوْرَةٌ اَنْ اٰمِنُوْا بِاللّٰهِ وَجَاهِدُوْا مَعَ رَسُوْلِهِ اسْتَاْذَنَكَ اُولُوا الطَّوْلِ مِنْهُمْ وَقَالُوْا ذَرْنَا نَكُنْ مَّعَ الْقٰعِدِیْنَ ۟

و هرگاه الله سوره‌ای بر پیامبرش محمد صلی الله علیه وسلم نازل کند که امر به ایمان به الله و جهاد در راه او تعالی را دربرداشته باشد، ثروتمندان و توانگران‌شان برای نرفتن به جهاد از تو اجازه می‌خواهند، و می‌گویند: ما را رها کن تا همراه معذوران همانند ضعیفان و زمین‌گیران بنشینیم.

Šiame puslapyje pateiktų ajų nauda:

• الكافر لا ينفعه الاستغفار ولا العمل ما دام كافرًا.

کافر تا زمانی‌که کافر است نه استغفار به او نفع می‌رساند و نه عمل.

• الآيات تدل على قصر نظر الإنسان، فهو ينظر غالبًا إلى الحال والواقع الذي هو فيه، ولا ينظر إلى المستقبل وما يتَمَخَّض عنه من أحداث.

این آیات بر کوتاه‌نظریِ انسان دلالت دارند، زیرا انسان اغلب به حال و واقعیتی که در آن قرار دارد می‌نگرد، و به آینده و حوادثی که از واقعیت موجود به دست می‌آید توجهی ندارد.

• التهاون بالطاعة إذا حضر وقتها سبب لعقوبة الله وتثبيطه للعبد عن فعلها وفضلها.

سستی در طاعت آن‌گاه که وقتش برسد، سبب کیفر الله و بازداشتن بنده از انجام طاعت و محرومیت از فضل آن توسط او تعالی است.

• في الآيات دليل على مشروعية الصلاة على المؤمنين، وزيارة قبورهم والدعاء لهم بعد موتهم، كما كان النبي صلى الله عليه وسلم يفعل ذلك في المؤمنين.

این آیات، بر مشروعیت نماز بر مؤمنان، و زیارت قبرهای‌شان و دعا برای آنها پس از مرگ‌شان به‌همان روشی‌که پیامبر صلی الله علیه وسلم این کار را در مورد مؤمنان انجام داد، دلالت دارد.