പരിഭാഷ അദ്ധ്യായം ആലുഇംറാൻ - അൽബേനിയൻ പരിഭാഷ - പരിഭാഷകരുടെ കേന്ദ്രം - പണിപ്പുരയിൽ - പേജ് നമ്പർ 72 - വിശുദ്ധ ഖുർആൻ വിജ്ഞാനകോശം

ആയത്ത്: 166

وَمَآ أَصَٰبَكُمۡ يَوۡمَ ٱلۡتَقَى ٱلۡجَمۡعَانِ فَبِإِذۡنِ ٱللَّهِ وَلِيَعۡلَمَ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ

Ajo që pësuat ditën kur u ndeshën dy ushtritë, ishte me vullnetin e Allahut, për t'i nxjerrë në shesh besimtarët e vërtetë

ആയത്ത്: 167

وَلِيَعۡلَمَ ٱلَّذِينَ نَافَقُواْۚ وَقِيلَ لَهُمۡ تَعَالَوۡاْ قَٰتِلُواْ فِي سَبِيلِ ٱللَّهِ أَوِ ٱدۡفَعُواْۖ قَالُواْ لَوۡ نَعۡلَمُ قِتَالٗا لَّٱتَّبَعۡنَٰكُمۡۗ هُمۡ لِلۡكُفۡرِ يَوۡمَئِذٍ أَقۡرَبُ مِنۡهُمۡ لِلۡإِيمَٰنِۚ يَقُولُونَ بِأَفۡوَٰهِهِم مَّا لَيۡسَ فِي قُلُوبِهِمۡۚ وَٱللَّهُ أَعۡلَمُ بِمَا يَكۡتُمُونَ

dhe për t'i zbuluar dyfytyrëshit, të cilëve u thuhej: "Ejani, luftoni në rrugën e Allahut ose, të paktën, mbrojeni vetveten. Ata thoshin: "Po ta dinim se do të kishte luftë, do t'ju pasonim." Atë ditë ata ishin më afër mosbesimit sesa besimit, duke thënë me gojën e tyre atë që nuk e kishin në zemrat e tyre, porse Allahu e di mirë çfarë fshehin ata.

ആയത്ത്: 168

ٱلَّذِينَ قَالُواْ لِإِخۡوَٰنِهِمۡ وَقَعَدُواْ لَوۡ أَطَاعُونَا مَا قُتِلُواْۗ قُلۡ فَٱدۡرَءُواْ عَنۡ أَنفُسِكُمُ ٱلۡمَوۡتَ إِن كُنتُمۡ صَٰدِقِينَ

Këta janë ata që u thanë vëllezërve të tyre, ndërkohë vetë nuk shkuan për të luftuar: "Sikur të na dëgjonin ne, nuk do të vriteshin." Thuaj: "Atëherë, shmangeni vdekjen nga vetvetja, nëse e thoni të vërtetën!"

ആയത്ത്: 169

وَلَا تَحۡسَبَنَّ ٱلَّذِينَ قُتِلُواْ فِي سَبِيلِ ٱللَّهِ أَمۡوَٰتَۢاۚ بَلۡ أَحۡيَآءٌ عِندَ رَبِّهِمۡ يُرۡزَقُونَ

Kurrsesi mos i pandeh për të vdekur ata që janë vrarë në rrugën e Allahut! Jo! Ata janë të gjallë, duke u ushqyer te Zoti i tyre.

ആയത്ത്: 170

فَرِحِينَ بِمَآ ءَاتَىٰهُمُ ٱللَّهُ مِن فَضۡلِهِۦ وَيَسۡتَبۡشِرُونَ بِٱلَّذِينَ لَمۡ يَلۡحَقُواْ بِهِم مِّنۡ خَلۡفِهِمۡ أَلَّا خَوۡفٌ عَلَيۡهِمۡ وَلَا هُمۡ يَحۡزَنُونَ

Janë të gëzuar me atë që ua ka dhënë Allahu nga begatitë e Tij dhe shpresojnë edhe për ata që nuk u janë bashkuar ende e që kanë mbetur pas tyre se për ta nuk do të ketë frikë e as do të brengosen.

ആയത്ത്: 171

۞ يَسۡتَبۡشِرُونَ بِنِعۡمَةٖ مِّنَ ٱللَّهِ وَفَضۡلٖ وَأَنَّ ٱللَّهَ لَا يُضِيعُ أَجۡرَ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ

Ata gëzohen me mirësinë e begatinë e Allahut dhe se Allahu nuk ua humb shpërblimin besimtarëve;

ആയത്ത്: 172

ٱلَّذِينَ ٱسۡتَجَابُواْ لِلَّهِ وَٱلرَّسُولِ مِنۢ بَعۡدِ مَآ أَصَابَهُمُ ٱلۡقَرۡحُۚ لِلَّذِينَ أَحۡسَنُواْ مِنۡهُمۡ وَٱتَّقَوۡاْ أَجۡرٌ عَظِيمٌ

atyre që iu përgjigjën Allahut dhe të Dërguarit pasi pësuan plagë. Për ata që bënë vepra të mira dhe qenë të devotshëm ka shpërblim të madh.

ആയത്ത്: 173

ٱلَّذِينَ قَالَ لَهُمُ ٱلنَّاسُ إِنَّ ٱلنَّاسَ قَدۡ جَمَعُواْ لَكُمۡ فَٱخۡشَوۡهُمۡ فَزَادَهُمۡ إِيمَٰنٗا وَقَالُواْ حَسۡبُنَا ٱللَّهُ وَنِعۡمَ ٱلۡوَكِيلُ

Kur njerëzit u thanë atyre: "Njerëzit janë mbledhur kundër jush, prandaj kini frikë!", kjo vetëm sa ua shtoi edhe më shumë imanin dhe thanë: "Neve na mjafton Allahu dhe Ai është Mbrojtësi më i mirë!"