പരിഭാഷ അദ്ധ്യായം സൂറത്ത് അബസ - പേർഷ്യൻ ദരി പരിഭാഷ - വിശുദ്ധ ഖുർആൻ വിജ്ഞാനകോശം

سورۀ عبس

ആയത്ത്: 1

عَبَسَ وَتَوَلَّىٰٓ

روی ترش کرد و اعراض نمود.

ആയത്ത്: 2

أَن جَآءَهُ ٱلۡأَعۡمَىٰ

به این که نزد او نابینا آمد.

ആയത്ത്: 3

وَمَا يُدۡرِيكَ لَعَلَّهُۥ يَزَّكَّىٰٓ

و تو چه دانی که او شاید در پی پاکی باشد.

ആയത്ത്: 4

أَوۡ يَذَّكَّرُ فَتَنفَعَهُ ٱلذِّكۡرَىٰٓ

یا پند گیرد، پس آن پند به او سودی رساند.

ആയത്ത്: 5

أَمَّا مَنِ ٱسۡتَغۡنَىٰ

اما کسی که خود را بی‌نیاز می‌داند.

ആയത്ത്: 6

فَأَنتَ لَهُۥ تَصَدَّىٰ

پس تو در پی او شدی؟

ആയത്ത്: 7

وَمَا عَلَيۡكَ أَلَّا يَزَّكَّىٰ

و اگر او (شخص بی‌نیاز) پاک هم نشود، گناهی بر تو نیست.

ആയത്ത്: 8

وَأَمَّا مَن جَآءَكَ يَسۡعَىٰ

و اما کسی که شتابان نزد او آمد.

ആയത്ത്: 9

وَهُوَ يَخۡشَىٰ

در حالی که (از الله) می‌ترسید.

ആയത്ത്: 10

فَأَنتَ عَنۡهُ تَلَهَّىٰ

پس تو (به دیگران مشغول شده) از وی روی‌گردان می‌شوی.

ആയത്ത്: 11

كَلَّآ إِنَّهَا تَذۡكِرَةٞ

چنین نیست (که آن‌ها می‌پندارند) یقیناً قرآن وسیله‌ای پند است.

ആയത്ത്: 12

فَمَن شَآءَ ذَكَرَهُۥ

پس هرکس (پند) بخواهد باید آن را یاد کند.

ആയത്ത്: 13

فِي صُحُفٖ مُّكَرَّمَةٖ

(همانا آیات قرآن) در صحیفه‌های قدرمند درج و محفوظ است.

ആയത്ത്: 14

مَّرۡفُوعَةٖ مُّطَهَّرَةِۭ

که بلندمرتبه و پاکیزه است.

ആയത്ത്: 15

بِأَيۡدِي سَفَرَةٖ

به دستِ نویسندگان.

ആയത്ത്: 16

كِرَامِۭ بَرَرَةٖ

بزرگوار و نیک‌کردار.

ആയത്ത്: 17

قُتِلَ ٱلۡإِنسَٰنُ مَآ أَكۡفَرَهُۥ

مرگ بر این انسان (کافر و سرکش)، چه ناشکر است!

ആയത്ത്: 18

مِنۡ أَيِّ شَيۡءٍ خَلَقَهُۥ

(دقت نکرده که) الله او را از چه چیز آفریده است؟

ആയത്ത്: 19

مِن نُّطۡفَةٍ خَلَقَهُۥ فَقَدَّرَهُۥ

از نطفه (قطرۀ منی در رحم مادر) او را آفرید، پس (اندازۀ ماندن او در رحم مادر را) مقرر کرد.

ആയത്ത്: 20

ثُمَّ ٱلسَّبِيلَ يَسَّرَهُۥ

باز راه را برای او آسان گردانید.

ആയത്ത്: 21

ثُمَّ أَمَاتَهُۥ فَأَقۡبَرَهُۥ

باز (بعد از پایان‌یافتن عمر) او را می‌میراند و در قبر می‌نهد.

ആയത്ത്: 22

ثُمَّ إِذَا شَآءَ أَنشَرَهُۥ

باز هر وقتی که بخواهد او را زنده می‌کند.

ആയത്ത്: 23

كَلَّا لَمَّا يَقۡضِ مَآ أَمَرَهُۥ

نه! آنچه را که به او فرمان داده بود انجام نداد.

ആയത്ത്: 24

فَلۡيَنظُرِ ٱلۡإِنسَٰنُ إِلَىٰ طَعَامِهِۦٓ

پس باید انسان به غذای خود بنگرد.

ആയത്ത്: 25

أَنَّا صَبَبۡنَا ٱلۡمَآءَ صَبّٗا

(که) ما آب را به فراوانی فرو ریختیم.

ആയത്ത്: 26

ثُمَّ شَقَقۡنَا ٱلۡأَرۡضَ شَقّٗا

باز زمین را به خوبی شگافتیم.

ആയത്ത്: 27

فَأَنۢبَتۡنَا فِيهَا حَبّٗا

پس در زمین دانه‌ها را رویانیدیم.

ആയത്ത്: 28

وَعِنَبٗا وَقَضۡبٗا

و (درخت‌های) انگور و سبزیجات را.

ആയത്ത്: 29

وَزَيۡتُونٗا وَنَخۡلٗا

و (درخت‌های) زیتون و خرما را.

ആയത്ത്: 30

وَحَدَآئِقَ غُلۡبٗا

و باغ‌های پر درخت را.

ആയത്ത്: 31

وَفَٰكِهَةٗ وَأَبّٗا

و میوه‌ها و علف‌زارها (چراگاه‌ها) را.

ആയത്ത്: 32

مَّتَٰعٗا لَّكُمۡ وَلِأَنۡعَٰمِكُمۡ

(این همه را آفریدیم) برای نفع شما و حیواناتِ شما.

ആയത്ത്: 33

فَإِذَا جَآءَتِ ٱلصَّآخَّةُ

پس چون آواز سخت و هولناک (قیامت) بیاید.

ആയത്ത്: 34

يَوۡمَ يَفِرُّ ٱلۡمَرۡءُ مِنۡ أَخِيهِ

روزی که انسان از برادر خود می‌گریزد.

ആയത്ത്: 35

وَأُمِّهِۦ وَأَبِيهِ

و از مادر و پدر خود.

ആയത്ത്: 36

وَصَٰحِبَتِهِۦ وَبَنِيهِ

و از زن و فرزند خود.

ആയത്ത്: 37

لِكُلِّ ٱمۡرِيٕٖ مِّنۡهُمۡ يَوۡمَئِذٖ شَأۡنٞ يُغۡنِيهِ

(چون) هرکس از آنان در آن روز حالتی دارد که برایش کفایت می‌کند.

ആയത്ത്: 38

وُجُوهٞ يَوۡمَئِذٖ مُّسۡفِرَةٞ

در آن روز چهره‌هایی شاد و درخشانند.

ആയത്ത്: 39

ضَاحِكَةٞ مُّسۡتَبۡشِرَةٞ

و خوش و خندانند.

ആയത്ത്: 40

وَوُجُوهٞ يَوۡمَئِذٍ عَلَيۡهَا غَبَرَةٞ

و در آن روز چهره‌هایی است که بر آن‌ها غبار نشسته است.

ആയത്ത്: 41

تَرۡهَقُهَا قَتَرَةٌ

چهرۀ آن‌ها را سیاهی و تاریکی پوشانده است.

ആയത്ത്: 42

أُوْلَٰٓئِكَ هُمُ ٱلۡكَفَرَةُ ٱلۡفَجَرَةُ

این‌ها همان گروه کافرِ بدکار‌اند.