പരിഭാഷ ആയത്ത് 113 അദ്ധ്യായം ത്തൗബഃ - ഖുർആൻ സംക്ഷിപ്ത വിശദീകരണം - പരിഭാഷ (പഷ്തൂ) - വിശുദ്ധ ഖുർആൻ വിജ്ഞാനകോശം

ആയത്ത്: 113

مَا كَانَ لِلنَّبِیِّ وَالَّذِیْنَ اٰمَنُوْۤا اَنْ یَّسْتَغْفِرُوْا لِلْمُشْرِكِیْنَ وَلَوْ كَانُوْۤا اُولِیْ قُرْبٰی مِنْ بَعْدِ مَا تَبَیَّنَ لَهُمْ اَنَّهُمْ اَصْحٰبُ الْجَحِیْمِ ۟

د نبي او مؤمنانو لپاره په کار نده چې له الله څخه د مشرکانو لپاره بښنه وغواړي که څه هم هغوی يې له خپلوانو وي، وروسته له دې چې دوی ته ښکاره شوه چې دوی دوزخيان دي، پر شرک د مړه کېدو له امله.

ഈ പേജിലെ ആയത്തുകളിൽ നിന്നുള്ള പാഠങ്ങൾ:

• بطلان الاحتجاج على جواز الاستغفار للمشركين بفعل إبراهيم عليه السلام.

د ابراهيم عليه السلام له کړنې د مشرکانو لپاره د بښنې پر غوښتلو د استدلال بطلان.

• أن الذنوب والمعاصي هي سبب المصائب والخذلان وعدم التوفيق.

دا چې ګناهونه او سرغړونې د کړاوونو او رسوايۍ او توفيق د نشتون لامل ګرځي.

• أن الله هو مالك الملك، وهو ولينا، ولا ولي ولا نصير لنا من دونه.

دا چې الله د پاچايي څښتن دی او هغه زموږ سرپرست دی، له هغه پرته موږ لره نه سرپرست او نه مرستندوی شته.

• بيان فضل أصحاب النبي صلى الله عليه وسلم على سائر الناس.

پر ټولو خلکو باندې د نبي صلی الله عليه وسلم د اصحابو د غوروالي بيان .