പരിഭാഷ അദ്ധ്യായം കഹ്ഫ് - പഷ്തൂ വിവർത്തനം - സർഫറാസ് - പേജ് നമ്പർ 301 - വിശുദ്ധ ഖുർആൻ വിജ്ഞാനകോശം

ആയത്ത്: 62

فَلَمَّا جَاوَزَا قَالَ لِفَتٰىهُ اٰتِنَا غَدَآءَنَا ؗ— لَقَدْ لَقِیْنَا مِنْ سَفَرِنَا هٰذَا نَصَبًا ۟

چې ښه وړاندې ولاړل نو موسی خپل خدمت ګار ته وویل: غرمه ناری راوړاندې کړه ننه ني سفر خورا ستړي کړي یو.

ആയത്ത്: 63

قَالَ اَرَءَیْتَ اِذْ اَوَیْنَاۤ اِلَی الصَّخْرَةِ فَاِنِّیْ نَسِیْتُ الْحُوْتَ ؗ— وَمَاۤ اَنْسٰىنِیْهُ اِلَّا الشَّیْطٰنُ اَنْ اَذْكُرَهٗ ۚ— وَاتَّخَذَ سَبِیْلَهٗ فِی الْبَحْرِ ۖۗ— عَجَبًا ۟

خادم يې وویل: ستا خیال دی چې کله مونږ غټې ډبرې ته تکیه وکړه بس په همغه ځای کې مې کب له یاده ووت او شیطان رانه هیره کړه چې تاته يي کیسه وکړم. کب خو په ډیره عجیبه توګه په سیند کې مخ په وړاندې ولاړ.

ആയത്ത്: 64

قَالَ ذٰلِكَ مَا كُنَّا نَبْغِ ۖۗ— فَارْتَدَّا عَلٰۤی اٰثَارِهِمَا قَصَصًا ۟ۙ

موسی وویل: بس دا همغه څه دي چې مونږ يي لټوو. نو بیرته پر خپلو راغلو پلونو ولاړل .

ആയത്ത്: 65

فَوَجَدَا عَبْدًا مِّنْ عِبَادِنَاۤ اٰتَیْنٰهُ رَحْمَةً مِّنْ عِنْدِنَا وَعَلَّمْنٰهُ مِنْ لَّدُنَّا عِلْمًا ۟

نو هلته يي زمونږ یو داسې بنده ومیند چې مونږ خپل رحمت ور په برخه کړی او له خپلې لورې مو ډیر څه ورښوولي و.

ആയത്ത്: 66

قَالَ لَهٗ مُوْسٰی هَلْ اَتَّبِعُكَ عَلٰۤی اَنْ تُعَلِّمَنِ مِمَّا عُلِّمْتَ رُشْدًا ۟

موسی ورته وویل: ایا زه له تا سره پاتې کیدای شم چې هغه لار ښوونې ماته راوښايي چې تاته در ښوول شوي دي؟

ആയത്ത്: 67

قَالَ اِنَّكَ لَنْ تَسْتَطِیْعَ مَعِیَ صَبْرًا ۟

خضر ورته وویل: ته له ما سر هزغم نه شي کولای.

ആയത്ത്: 68

وَكَیْفَ تَصْبِرُ عَلٰی مَا لَمْ تُحِطْ بِهٖ خُبْرًا ۟

او څرنګه به هغه څه وزغمې چې ته ترې هیڅ خبر نه يې؟

ആയത്ത്: 69

قَالَ سَتَجِدُنِیْۤ اِنْ شَآءَ اللّٰهُ صَابِرًا وَّلَاۤ اَعْصِیْ لَكَ اَمْرًا ۟

موسی وویل: که الله کول ډیر صبرناک به مې ومومي او په هیڅ کار کې به له تا نه سر ونه غړوم.

ആയത്ത്: 70

قَالَ فَاِنِ اتَّبَعْتَنِیْ فَلَا تَسْـَٔلْنِیْ عَنْ شَیْءٍ حَتّٰۤی اُحْدِثَ لَكَ مِنْهُ ذِكْرًا ۟۠

خضر وویل: ښه ده که له ماسره پاتې شوې او د هیڅ په هکله به له ما نه پوښتنه نه کوي تر څو زه په خپله درته د هغه یادونه وکړم.

ആയത്ത്: 71

فَانْطَلَقَا ۫— حَتّٰۤی اِذَا رَكِبَا فِی السَّفِیْنَةِ خَرَقَهَا ؕ— قَالَ اَخَرَقْتَهَا لِتُغْرِقَ اَهْلَهَا ۚ— لَقَدْ جِئْتَ شَیْـًٔا اِمْرًا ۟

هغه وو چې دواړه روان او په یوه کښتۍ کې سواره شول. خضر کښتۍ سورۍ کړه. موسی وویل ایا کښتۍ دې سورۍ کړه چې سپرلۍ يې غرقه کړې؟ دا خو دې ډیر لوی بې سره کار وکړ.

ആയത്ത്: 72

قَالَ اَلَمْ اَقُلْ اِنَّكَ لَنْ تَسْتَطِیْعَ مَعِیَ صَبْرًا ۟

خضر وویل: تاته ما نه وو ویلي ته له ماسره صبر نه شې کولای.

ആയത്ത്: 73

قَالَ لَا تُؤَاخِذْنِیْ بِمَا نَسِیْتُ وَلَا تُرْهِقْنِیْ مِنْ اَمْرِیْ عُسْرًا ۟

موسی وویل :په هیره مې مه نیسه او له داسې حال سره مې مه مخ کوه چې زما انډیوالي له تاسره سخته شي.

ആയത്ത്: 74

فَانْطَلَقَا ۫— حَتّٰۤی اِذَا لَقِیَا غُلٰمًا فَقَتَلَهٗ ۙ— قَالَ اَقَتَلْتَ نَفْسًا زَكِیَّةً بِغَیْرِ نَفْسٍ ؕ— لَقَدْ جِئْتَ شَیْـًٔا نُّكْرًا ۟

بیا دواړه روان او له یوه کوچني هلک سره مخ شول. خضر هغه وواژه موسې ورته وویل یو بې ګناه انسان دې پرته له دې چې پر هغه د بل انسان پور وي، وواژه په رښتیا چې ډير بد او نامنلی کار دې وکړ.