പരിഭാഷ അദ്ധ്യായം സ്സ്വഫ്ഫ് - അൽ മുഖ്തസ്വർ ഫീ തഫ്സീറിൽ ഖുർആനിൽ കരീം (പേർഷ്യൻ വിവർത്തനം). - പേജ് നമ്പർ 551 - വിശുദ്ധ ഖുർആൻ വിജ്ഞാനകോശം

صف

സൂറത്തിൻ്റെ ഉദ്ദേശ്യങ്ങളിൽ പെട്ടതാണ്:

حثّ المؤمنين لنصرة الدين.

تشویق مؤمنان برای یاری دین الله متعال.

---

ആയത്ത്: 1

سَبَّحَ لِلّٰهِ مَا فِی السَّمٰوٰتِ وَمَا فِی الْاَرْضِ ۚ— وَهُوَ الْعَزِیْزُ الْحَكِیْمُ ۟

آنچه در آسمان‌ها و آنچه در زمین است الله را از هرچه سزاوارش نیست منزه و پاک برمی‌شمارند، و او ذات شکست ‌ناپذیری است که هیچ‌کس بر او چیره نمی‌شود، و در آفرینش و تقدیر و شریعتش بسیار دانا است.

ആയത്ത്: 2

یٰۤاَیُّهَا الَّذِیْنَ اٰمَنُوْا لِمَ تَقُوْلُوْنَ مَا لَا تَفْعَلُوْنَ ۟

ای کسانی‌که به الله ایمان آورده‌اید، چرا می‌گویید: کاری را انجام دادم، حال آن‌که در واقع آن را انجام نداده‌اید؟! مانند سخن یکی از شما که می‌گوید: با شمشیرم جنگیدم و ضربه زدم، درحالی‌که با شمشیرش نه جنگیده و نه ضربه زده است.

ആയത്ത്: 3

كَبُرَ مَقْتًا عِنْدَ اللّٰهِ اَنْ تَقُوْلُوْا مَا لَا تَفْعَلُوْنَ ۟

این کار یعنی اینکه چیزی را که انجام نمی‌دهید بگویید بسیار مورد خشم الله است. پس برای مؤمن سزاوار نیست جز اینکه با الله صادق باشد، و عمل او سخنش را تصدیق کند.

ആയത്ത്: 4

اِنَّ اللّٰهَ یُحِبُّ الَّذِیْنَ یُقَاتِلُوْنَ فِیْ سَبِیْلِهٖ صَفًّا كَاَنَّهُمْ بُنْیَانٌ مَّرْصُوْصٌ ۟

به‌راستی‌که الله مؤمنانی را دوست دارد که در راه او و در پی رضایت او تعالی صف در صف کنار یکدیگر چنان‌که گویی بنایی به‌هم پیوسته هستند می‌جنگند.

ആയത്ത്: 5

وَاِذْ قَالَ مُوْسٰی لِقَوْمِهٖ یٰقَوْمِ لِمَ تُؤْذُوْنَنِیْ وَقَدْ تَّعْلَمُوْنَ اَنِّیْ رَسُوْلُ اللّٰهِ اِلَیْكُمْ ؕ— فَلَمَّا زَاغُوْۤا اَزَاغَ اللّٰهُ قُلُوْبَهُمْ ؕ— وَاللّٰهُ لَا یَهْدِی الْقَوْمَ الْفٰسِقِیْنَ ۟

و -ای رسول- به یاد آور آن‌گاه که موسی علیه السلام به قومش گفت: ای قوم من، چرا با مخالفت با فرمانم به من آزار می‌رسانید درحالی‌که می‌دانید من فرستادۀ الله به‌سوی شما هستم؟! پس چون از حقیقتی که نزدشان آمده بود بازگشتند و منحرف شدند الله دل‌های‌شان را از حق و استقامت بازگرداند، و الله مردمی را که از او تعالی اطاعت نکنند به‌سوی حق توفیق نمی‌دهد.

ഈ പേജിലെ ആയത്തുകളിൽ നിന്നുള്ള പാഠങ്ങൾ:

• مشروعية مبايعة ولي الأمر على السمع والطاعة والتقوى.

مشروعیت بیعت با ولی امر بر سمع و طاعت و تقوی.

• وجوب الصدق في الأفعال ومطابقتها للأقوال.

وجوب راستی در کردار و مطابقت کردار با گفتار.

• بيَّن الله للعبد طريق الخير والشر، فإذا اختار العبد الزيغ والضلال ولم يتب فإن الله يعاقبه بزيادة زيغه وضلاله.

الله راه خیر و شر را برای بنده آشکار کرده است، پس اگر بنده انحراف و گمراهی را برگزیند و توبه نکند الله او را با افزودن بر انحراف و گمراهی‌اش مجازات می‌کند.