പരിഭാഷ അദ്ധ്യായം ഖലം - അൽ മുഖ്തസ്വർ ഫീ തഫ്സീറിൽ ഖുർആനിൽ കരീം (പേർഷ്യൻ വിവർത്തനം). - പേജ് നമ്പർ 565 - വിശുദ്ധ ഖുർആൻ വിജ്ഞാനകോശം

ആയത്ത്: 17

اِنَّا بَلَوْنٰهُمْ كَمَا بَلَوْنَاۤ اَصْحٰبَ الْجَنَّةِ ۚ— اِذْ اَقْسَمُوْا لَیَصْرِمُنَّهَا مُصْبِحِیْنَ ۟ۙ

به‌راستی‌که ما این مشرکان را با قحطی و گرسنگی آزمودیم، همان‌گونه که صاحبان باغ را آزمایش کردیم آن‌گاه که سوگند یاد کردند که به‌طور قطع میوه‌های باغ را صبحگاه با شتاب خواهند چید تا اینکه از آنها به هیچ مسکینی داده نشود.

ആയത്ത്: 18

وَلَا یَسْتَثْنُوْنَ ۟

ولی سوگندشان را با گفتن: (إن‌شاءالله= اگر الله بخواهد) استثنا نکردند.

ആയത്ത്: 19

فَطَافَ عَلَیْهَا طَآىِٕفٌ مِّنْ رَّبِّكَ وَهُمْ نَآىِٕمُوْنَ ۟

پس الله آتشی به‌سوی آن باغ فرستاد، که آن را درحالی‌که صاحبانش در خواب بودند و نمی‌توانستند آتش را از آن دفع کنند خورد.

ആയത്ത്: 20

فَاَصْبَحَتْ كَالصَّرِیْمِ ۟ۙ

و مانند شب تاریک سیاه شد.

ആയത്ത്: 21

فَتَنَادَوْا مُصْبِحِیْنَ ۟ۙ

و صبحگاه به یکدیگر ندا زدند.

ആയത്ത്: 22

اَنِ اغْدُوْا عَلٰی حَرْثِكُمْ اِنْ كُنْتُمْ صٰرِمِیْنَ ۟

گفتند: بامدادان و قبل از آمدن فقرا به‌سوی کشت خویش بروید اگر میوه‌هایش را می‌چینید.

ആയത്ത്: 23

فَانْطَلَقُوْا وَهُمْ یَتَخَافَتُوْنَ ۟ۙ

پس شتابان به‌سوی کشت‌شان به راه افتادند، درحالی‌که با صدایی آهسته با یکدیگر سخن می‌گفتند.

ആയത്ത്: 24

اَنْ لَّا یَدْخُلَنَّهَا الْیَوْمَ عَلَیْكُمْ مِّسْكِیْنٌ ۟ۙ

به یکدیگر می‌گفتند: امروز نباید مسکینی در باغ بر شما وارد شود.

ആയത്ത്: 25

وَّغَدَوْا عَلٰی حَرْدٍ قٰدِرِیْنَ ۟

و اول صبح به راه افتادند درحالی‌که بر منع میوه‌های‌شان مصمم بودند.

ആയത്ത്: 26

فَلَمَّا رَاَوْهَا قَالُوْۤا اِنَّا لَضَآلُّوْنَ ۟ۙ

اما وقتی آن را سوخته دیدند به یکدیگر گفتند: به‌راستی‌که راه باغ را گم کرده‌ایم.

ആയത്ത്: 27

بَلْ نَحْنُ مَحْرُوْمُوْنَ ۟

بلکه به‌سبب عزم بر محروم‌کردن مساکین از میوه‌های باغ، از چیدن میوه‌هایش محروم هستیم.

ആയത്ത്: 28

قَالَ اَوْسَطُهُمْ اَلَمْ اَقُلْ لَّكُمْ لَوْلَا تُسَبِّحُوْنَ ۟

دانشمندترین آنها گفت: آیا وقتی بر محروم‌ کردن فقرا از آن تصمیم گرفتید به شما نگفتم: چرا الله را به پاکی نمی‌ستایید، و به‌سوی او توبه نمی‌کنید؟!

ആയത്ത്: 29

قَالُوْا سُبْحٰنَ رَبِّنَاۤ اِنَّا كُنَّا ظٰلِمِیْنَ ۟

گفتند: منزه است پروردگار ما، به‌راستی‌که ما وقتی بر تحریم فقرا از میوه‌های باغمان تصمیم گرفتیم بر خویش ستم کردیم.

ആയത്ത്: 30

فَاَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلٰی بَعْضٍ یَّتَلَاوَمُوْنَ ۟

آن‌گاه از روی سرزنش به یکدیگر روی آوردند و میان یکدیگر سخن رد و بدل کردند.

ആയത്ത്: 31

قَالُوْا یٰوَیْلَنَاۤ اِنَّا كُنَّا طٰغِیْنَ ۟

از روی پشیمانی گفتند: وای که زیان کردیم. به‌راستی‌که ما با منع کردن فقرا از حق‌شان از حد گذشتیم.

ആയത്ത്: 32

عَسٰی رَبُّنَاۤ اَنْ یُّبْدِلَنَا خَیْرًا مِّنْهَاۤ اِنَّاۤ اِلٰی رَبِّنَا رٰغِبُوْنَ ۟

امید است که پروردگار ما بهتر از این باغ به ما بدهد، زیرا ما فقط به‌سوی الله مشتاق هستیم، عفو او را امید داریم، و از او خیر می‌خواهیم.

ആയത്ത്: 33

كَذٰلِكَ الْعَذَابُ ؕ— وَلَعَذَابُ الْاٰخِرَةِ اَكْبَرُ ۘ— لَوْ كَانُوْا یَعْلَمُوْنَ ۟۠

مانند این عذاب با محرومیت از رزق و روزی، کسی را که از ما نافرمانی کند عذاب می‌کنیم، و به تحقیق که عذاب آخرت بزرگتر است اگر از سختی و دوامش آگاه بودند.

ആയത്ത്: 34

اِنَّ لِلْمُتَّقِیْنَ عِنْدَ رَبِّهِمْ جَنّٰتِ النَّعِیْمِ ۟

به‌راستی کسانی‌که با امتثال اوامر و اجتناب از نواهی الله تقوای او تعالی را پیشه کردند، نزد پروردگارشان بهشت‌های پرنعمتی دارند که در آن بهره‌مند می‌شوند، و نعمت‌های‌شان پایان نمی‌پذیرد.

ആയത്ത്: 35

اَفَنَجْعَلُ الْمُسْلِمِیْنَ كَالْمُجْرِمِیْنَ ۟ؕ

پس آیا مسلمانان را در جزا همانند کافران قرار می‌دهیم آن‌گونه که مشرکانِ ساکنِ مکه ادعا می‌کنند؟!

ആയത്ത്: 36

مَا لَكُمْ ۫— كَیْفَ تَحْكُمُوْنَ ۟ۚ

- ای مشرکان- شما را چه شده است چگونه این حکم ستمکارانه و منحرف را صادر می‌کنید؟!

ആയത്ത്: 37

اَمْ لَكُمْ كِتٰبٌ فِیْهِ تَدْرُسُوْنَ ۟ۙ

یا کتابی دارید که در آن مساوات میان فرمانبر و نافرمان را می‌خوانید؟!

ആയത്ത്: 38

اِنَّ لَكُمْ فِیْهِ لَمَا تَخَیَّرُوْنَ ۟ۚ

که هرچه را در آخرت برای خودتان انتخاب می‌کنید در آن کتاب برای‌تان است.

ആയത്ത്: 39

اَمْ لَكُمْ اَیْمَانٌ عَلَیْنَا بَالِغَةٌ اِلٰی یَوْمِ الْقِیٰمَةِ ۙ— اِنَّ لَكُمْ لَمَا تَحْكُمُوْنَ ۟ۚ

یا اینکه شما پیمان‌هایی مؤکّد با سوگندها از ما گرفته‌اید که مفادش این است که آنچه را برای خویش حکم می‌کنید برای شما باشد؟!

ആയത്ത്: 40

سَلْهُمْ اَیُّهُمْ بِذٰلِكَ زَعِیْمٌ ۟ۚۛ

- ای رسول- از گویندگان این سخن بپرس: کدام‌یک از شما ضامن این پیمان‌ها است؟!

ആയത്ത്: 41

اَمْ لَهُمْ شُرَكَآءُ ۛۚ— فَلْیَاْتُوْا بِشُرَكَآىِٕهِمْ اِنْ كَانُوْا صٰدِقِیْنَ ۟

یا به جای الله شریکانی دارند که آنها را با مؤمنان در جزا مساوی قرار می‌دهند؟! پس شریکان‌شان را بیاورند اگر در این ادعا که شریکان‌شان آنها را همراه مؤمنان در جزا یکسان قرار داده‌اند راستگو هستند.

ആയത്ത്: 42

یَوْمَ یُكْشَفُ عَنْ سَاقٍ وَّیُدْعَوْنَ اِلَی السُّجُوْدِ فَلَا یَسْتَطِیْعُوْنَ ۟ۙ

روز قیامت ترس زیاد آشکار می‌گردد و پروردگارمان هراس را به اوج می‌رساند، و مردم به سجده فراخوانده می‌شوند که مؤمنان سجده می‌کنند، و کافران و منافقان نمی‌توانند سجده کنند.

ഈ പേജിലെ ആയത്തുകളിൽ നിന്നുള്ള പാഠങ്ങൾ:

• منع حق الفقير سبب في هلاك المال.

بازداشتن حق فقیر سبب نابودی مال است.

• تعجيل العقوبة في الدنيا من إرادة الخير بالعبد ليتوب ويرجع.

تعجیل کیفر در دنیا نوعی ارادۀ خیر برای بنده است تا توبه کند و بازگردد.

• لا يستوي المؤمن والكافر في الجزاء، كما لا تستوي صفاتهما.

مؤمن و کافر جزای یکسانی ندارند، چنان‌که صفات‌شان یکسان نیست.