പരിഭാഷ ആയത്ത് 126 അദ്ധ്യായം ത്തൗബഃ - അൽ മുഖ്തസ്വർ ഫീ തഫ്സീറിൽ ഖുർആനിൽ കരീം (പേർഷ്യൻ വിവർത്തനം). - വിശുദ്ധ ഖുർആൻ വിജ്ഞാനകോശം

ആയത്ത്: 126

اَوَلَا یَرَوْنَ اَنَّهُمْ یُفْتَنُوْنَ فِیْ كُلِّ عَامٍ مَّرَّةً اَوْ مَرَّتَیْنِ ثُمَّ لَا یَتُوْبُوْنَ وَلَا هُمْ یَذَّكَّرُوْنَ ۟

آیا منافقان برای عبرت‌گیری نمی‌بینند که الله سالی یک یا دو بار آنها را با کشف حال‌شان و رسوا ساختن نفاق‌شان می‌آزماید؟! سپس با وجود اینکه می‌دانند الله تعالی این کار را در مورد آنها انجام می‌دهد از کفرشان به‌سوی او توبه نمی‌کنند، و از نفاق‌شان دست نمی‌کشند، و از آنچه که به آنها می‌رسد و اینکه از جانب الله است پند نمی‌گیرند!

ഈ പേജിലെ ആയത്തുകളിൽ നിന്നുള്ള പാഠങ്ങൾ:

• وجوب ابتداء القتال بالأقرب من الكفار إذا اتسعت رقعة الإسلام، ودعت إليه حاجة.

وجوب آغاز قتال با کافران نزدیک‌تر آن‌گاه که ریشۀ اسلام جا بگیرد، و نیاز به این کار احساس شود.

• بيان حال المنافقين حين نزول القرآن عليهم وهي الترقُّب والاضطراب.

بیان حالت انتظار و اضطراب منافقان هنگام نزول قرآن بر آنها.

• بيان رحمة النبي صلى الله عليه وسلم بالمؤمنين وحرصه عليهم.

بیان مهربانی پیامبر صلی الله علیه وسلم به مؤمنان و تقلّای شدید برای (رستگاری) آنها.

• في الآيات دليل على أن الإيمان يزيد وينقص، وأنه ينبغي للمؤمن أن يتفقد إيمانه ويتعاهده فيجدده وينميه؛ ليكون دائمًا في صعود.

آیات فوق دلالت دارند بر اینکه ایمان زیاد و کم می‌شود، و اینکه مؤمن باید بر ایمان خودش سرکشی و مواظبت نماید تا آن را تجدید کند و رشد دهد، تا همیشه در حال صعود باشد.