പരിഭാഷ ആയത്ത് 46 അദ്ധ്യായം അൻബിയാഅ് - ഖുർആൻ സംക്ഷിപ്ത വിശദീകരണം - പരിഭാഷ (തായ്‌ലൻഡ്) - വിശുദ്ധ ഖുർആൻ വിജ്ഞാനകോശം

ആയത്ത്: 46

وَلَئِن مَّسَّتۡهُمۡ نَفۡحَةٞ مِّنۡ عَذَابِ رَبِّكَ لَيَقُولُنَّ يَٰوَيۡلَنَآ إِنَّا كُنَّا ظَٰلِمِينَ

และหากการลงโทษเพี่ยงเล็กน้อยจากพระผู้อภิบาลเขาเจ้าได้ประสบกับกลุ่มชนเหล่านี้ที่ขอให้การลงโทษได้ประสบกับพวกเขาอย่างเร่งรีบแล้ว -โอ้ เราะสูล- แน่นอนพวกเขาก็จะกล่าวว่า "โอ้ความวิบัติแก่เรา ความสูญเสียแก่เรา แท้จริงเราเป็นผู้อธรรม ด้วยการตั้งภาคีต่ออัลลอฮ์และปฏิเสธในสิ่งที่ มูฮัมมัด ศ็อลลัลลอฮุอลัยฮิวะซัลลัม นำมา!”

ഈ പേജിലെ ആയത്തുകളിൽ നിന്നുള്ള പാഠങ്ങൾ:

• نَفْع الإقرار بالذنب مشروط بمصاحبة التوبة قبل فوات أوانها.

ประโยชน์ของการยอมรับต่อความผิดนั้นขึ้นกับเงื่อนไขด้วยการสำนึกเตาบะฮ์ก่อนที่จะสายเกินไป

• إثبات العدل لله، ونفي الظلم عنه.

ยืนยันถึงคุณลักษณะความยุติธรรมสำหรับอัลลอฮ์และปฏิเสธคุณลักษณะความอธรรมจากพระองค์

• أهمية قوة الحجة في الدعوة إلى الله.

ความสำคัญของการมีหลักฐานที่มีน้ำหนัก ในการเรียกร้องเชิญชวนไปสู่อัลลอฮ์

• ضرر التقليد الأعمى.

อันตรายจากการเลียนแบบอย่างมืดบอด (หลับหูหลับตาตาม)

• التدرج في تغيير المنكر، والبدء بالأسهل فالأسهل، فقد بدأ إبراهيم بتغيير منكر قومه بالقول والصدع بالحجة، ثم انتقل إلى التغيير بالفعل.

การมีขั้นมีตอนในการปรามความชั่ว โดยเริ่มจากง่ายที่สุด ดั่งที่อิบรอฮีมได้ทำกับความชั่วของกลุ่มชนของเขาด้วยการพูดและโต้แย้งด้วยหลักฐานและจากนั้นก็ไปที่การเปลี่ยนแปลงด้วยการกระทำ