ߞߎ߬ߙߣߊ߬ ߞߟߊߒߞߋ ߞߘߐ ߟߎ߬ ߘߟߊߡߌߘߊ - ߞߎ߬ߙߣߊ߬ ߞߟߊߒߞߋ ߞߘߐߦߌߘߊ ߟߊߘߛߏߣߍ߲ ߘߟߊߡߌߘߊ ߊߛߊ߯ߡߌߞߊ߲ ߘߐ߫. * - ߘߟߊߡߌߘߊ ߟߎ߫ ߦߌ߬ߘߊ߬ߥߟߊ
وَالسَّارِقُ وَالسَّارِقَةُ فَاقْطَعُوْۤا اَیْدِیَهُمَا جَزَآءً بِمَا كَسَبَا نَكَالًا مِّنَ اللّٰهِ ؕ— وَاللّٰهُ عَزِیْزٌ حَكِیْمٌ ۟
হে প্ৰশাসনিক বিষয়াসকল! চোৰ পুৰুষ হওঁক অথবা নাৰী, সিহঁতৰ সোঁ হাত কাটি দিয়া। এইটো হৈছে মানুহৰ সম্পদ অন্যায়ভাৱে ভক্ষণ কৰাৰ পৰিণাম, যিটো আল্লাহৰ ফালৰ পৰা নিৰ্ধাৰিত। আৰু এই শাস্তি সিহঁতৰ লগতে আন আন সকলৰ বাবে সতৰ্কবাণী। নিশ্চয় আল্লাহ মহাপ্ৰভাৱশালী, তেওঁক কোনেও পৰাজিত কৰিব নোৱাৰে। তেওঁ আদেশ-নিৰ্দেশ তথা ভাগ্য নিৰ্ধাৰণত মহাপ্ৰজ্ঞাৱান।
ߊߙߊߓߎߞߊ߲ߡߊ ߞߘߐߦߌߘߊ ߟߎ߬:
فَمَنْ تَابَ مِنْ بَعْدِ ظُلْمِهٖ وَاَصْلَحَ فَاِنَّ اللّٰهَ یَتُوْبُ عَلَیْهِ ؕ— اِنَّ اللّٰهَ غَفُوْرٌ رَّحِیْمٌ ۟
যিয়ে চুৰি কাৰ্যৰ পৰা তাওবা কৰিব আৰু নিজকে সংশোধন কৰিব, তেন্তে আল্লাহে নিজ অনুগ্ৰহত তাৰ তাওবা কবূল কৰিব। কিয়নো আল্লাহে তেওঁৰ তাওবাকাৰী বান্দাসকলক ক্ষমা কৰি দিয়ে আৰু তেওঁলোকৰ প্ৰতি কৃপা কৰে। কিন্তু বিষয়টো যদি প্ৰশাসনৰ ওচৰত গৈ পায় তেন্তে তাওবা কৰিলেও শাস্তিৰ পৰা মুক্তি নাপাব।
ߊߙߊߓߎߞߊ߲ߡߊ ߞߘߐߦߌߘߊ ߟߎ߬:
اَلَمْ تَعْلَمْ اَنَّ اللّٰهَ لَهٗ مُلْكُ السَّمٰوٰتِ وَالْاَرْضِ ؕ— یُعَذِّبُ مَنْ یَّشَآءُ وَیَغْفِرُ لِمَنْ یَّشَآءُ ؕ— وَاللّٰهُ عَلٰی كُلِّ شَیْءٍ قَدِیْرٌ ۟
হে ৰাছুল! নিশ্চয় আপুনি জানে আকাশমণ্ডল আৰু পৃথিৱীৰ ৰাজত্ব একমাত্ৰ আল্লাহৰ। এই উভয় তেওঁৰেই নিয়ন্ত্ৰণাধীন। তেওঁ যাক ইচ্ছা কৰে নিজ অনুগ্ৰহেৰে ক্ষমা কৰি দিয়ে আৰু যাক ইচ্ছা কৰে তেওঁৰ ন্যায় অনুযায়ী দণ্ড দিয়ে। নিশ্চয় আল্লাহ সকলো বস্তুৰ ওপৰতে ক্ষমতাৱান। তথা তেওঁক কোনেওঁ অপাৰগ কৰিব নোৱাৰে।
ߊߙߊߓߎߞߊ߲ߡߊ ߞߘߐߦߌߘߊ ߟߎ߬:
یٰۤاَیُّهَا الرَّسُوْلُ لَا یَحْزُنْكَ الَّذِیْنَ یُسَارِعُوْنَ فِی الْكُفْرِ مِنَ الَّذِیْنَ قَالُوْۤا اٰمَنَّا بِاَفْوَاهِهِمْ وَلَمْ تُؤْمِنْ قُلُوْبُهُمْ ۛۚ— وَمِنَ الَّذِیْنَ هَادُوْا ۛۚ— سَمّٰعُوْنَ لِلْكَذِبِ سَمّٰعُوْنَ لِقَوْمٍ اٰخَرِیْنَ ۙ— لَمْ یَاْتُوْكَ ؕ— یُحَرِّفُوْنَ الْكَلِمَ مِنْ بَعْدِ مَوَاضِعِهٖ ۚ— یَقُوْلُوْنَ اِنْ اُوْتِیْتُمْ هٰذَا فَخُذُوْهُ وَاِنْ لَّمْ تُؤْتَوْهُ فَاحْذَرُوْا ؕ— وَمَنْ یُّرِدِ اللّٰهُ فِتْنَتَهٗ فَلَنْ تَمْلِكَ لَهٗ مِنَ اللّٰهِ شَیْـًٔا ؕ— اُولٰٓىِٕكَ الَّذِیْنَ لَمْ یُرِدِ اللّٰهُ اَنْ یُّطَهِّرَ قُلُوْبَهُمْ ؕ— لَهُمْ فِی الدُّنْیَا خِزْیٌ ۙ— وَّلَهُمْ فِی الْاٰخِرَةِ عَذَابٌ عَظِیْمٌ ۟
হে ৰাছুল! অন্তৰত কুফৰ গোপন কৰি, ঈমানৰ ভাও ধৰা মুনাফিকসকলে যাতে আপোনাক উদাসীন কৰিব নোৱাৰে, যিসকলে আপোনাক ক্ৰোধিত কৰিবলৈ কুফুৰী কাৰ্যত খৰখেদা কৰে। এইদৰে সেইসকল ইয়াহুদীয়েও যাতে আপোনাক উদাসীন কৰিব নোৱাৰে যিসকলে নিজৰ নেতাৰ মিছা কথা শুনিবলৈ কাণ লগাই থাকে, তথা সেইবোৰ মানিও লয়। এইদৰে সিহঁতে সেইসকল নেতাৰ অনুসৰণ কৰে, যিসকলে আপোনাৰ লগত বিদ্বেষ থকাৰ কাৰণে আপোনাৰ ওচৰত আহা নাই। সিহঁতে তাওৰাতত থকা আল্লাহৰ বাণীক নিজ ইচ্ছা মতে বিকৃত কৰে। নিজৰ অনুসাৰীসকলক কয়ঃ মুহাম্মদে যদি তোমালোকৰ ইচ্ছা অনুসাৰে ফয়চালা কৰে তেন্তে মানি লবা, অন্যথা তেওঁক এৰাই চলিবা। দৰাচলতে আল্লাহে মানুহৰ মাজত যাক পথভ্ৰষ্ট কৰিব বিচাৰে, হে ৰাছুল! আপুনি তাৰ বাবে এনেকুৱা কোনো ব্যক্তি বিচাৰি নাপাব যিয়ে তাক পথভ্ৰষ্টতাৰ পৰা বচাব পাৰিব আৰু সত্য পথত উভতাই আনিব পাৰিব। এইবোৰ বৈশিষ্ট্যৰ অধিকাৰী ইয়াহুদী আৰু মুনাফিক সকলৰ অন্তৰকেই আল্লাহে কুফৰৰ পৰা পৱিত্ৰ কৰিব বিচৰা নাই। পৃথিৱীত সিহঁতৰ বাবে আছে অপমান আৰু লাঞ্ছনা, আৰু আখিৰাতত আছে মহা শাস্তি, সেয়া জাহান্নামৰ শাস্তি।
ߊߙߊߓߎߞߊ߲ߡߊ ߞߘߐߦߌߘߊ ߟߎ߬:
ߟߝߊߙߌ ߟߎ߫ ߢߊ߬ߕߣߐ ߘߏ߫ ߞߐߜߍ ߣߌ߲߬ ߞߊ߲߬:
• حكمة مشروعية حد السرقة: ردع السارق عن التعدي على أموال الناس، وتخويف من عداه من الوقوع في مثل ما وقع فيه.
চোৰৰ শাস্তি নিৰ্ধাৰণৰ হিকমত। যাতে চোৰে মানুহৰ সম্পদৰ প্ৰতি হাত প্ৰসাৰিত কৰিব নোৱাৰে, লগতে আন আন লোক সকলেও যাতে এনেকুৱা কৰ্ম কৰিবলৈ ভয় কৰে।
• قَبول توبة السارق ما لم يبلغ السلطان وعليه إعادة ما سرق، فإذا بلغ السلطان وجب الحكم، ولا يسقط بالتوبة.
প্ৰশাসনৰ ওচৰত বিষয়টো নোপোৱা লৈকে চোৰৰ তাওবা গ্ৰহণযোগ্য হ'ব, লগতে চুৰি কৰা সামগ্ৰী ঘূৰাই দিয়াটো বাধ্যতামূলক। কিন্তু প্ৰশাসনৰ ওচৰত বিষয়টো গৈ পোৱাৰ পিছত তাওবা কৰিলেও শাস্তিৰ পৰা ৰক্ষা নাপাব।
ߞߎ߬ߙߣߊ߬ ߞߟߊߒߞߋ ߞߘߐ ߟߎ߬ ߘߟߊߡߌߘߊ - ߞߎ߬ߙߣߊ߬ ߞߟߊߒߞߋ ߞߘߐߦߌߘߊ ߟߊߘߛߏߣߍ߲ ߘߟߊߡߌߘߊ ߊߛߊ߯ߡߌߞߊ߲ ߘߐ߫. - ߘߟߊߡߌߘߊ ߟߎ߫ ߦߌ߬ߘߊ߬ߥߟߊ
ߡߍ߲ ߝߘߊߣߍ߲߫ ߞߎ߬ߙߊ߬ߣߊ ߞߘߐߦߌߘߊ ߕߌߙߌ߲ߠߌ߲ ߝߊ߲ߓߊ ߟߊ߫