ߞߘߐ ߟߎ߬ ߘߟߊߡߌ߬ߘߊ߬ߟߌ ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫ 11 ߝߐߘߊ ߘߏ߫ ߡߊ߬ߓߊߕߏ ߝߐߘߊ - ߤߏߟߊ߲ߘߌߞߊ߲ ߘߟߊߡߌߘߊ - ߞߎ߬ߙߣߊ߬ ߞߟߊߒߞߋ ߔߘߋߞߎ

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 11

وَمِنَ ٱلنَّاسِ مَن يَعۡبُدُ ٱللَّهَ عَلَىٰ حَرۡفٖۖ فَإِنۡ أَصَابَهُۥ خَيۡرٌ ٱطۡمَأَنَّ بِهِۦۖ وَإِنۡ أَصَابَتۡهُ فِتۡنَةٌ ٱنقَلَبَ عَلَىٰ وَجۡهِهِۦ خَسِرَ ٱلدُّنۡيَا وَٱلۡأٓخِرَةَۚ ذَٰلِكَ هُوَ ٱلۡخُسۡرَانُ ٱلۡمُبِينُ

11. En onder de mensheid is degene die Allah aanbidt op de uiterste rand (de rand van geloof, dus ver van het geloof dichtbij ongeloof) als iets goeds hem overkomt, is hij daar gerust over, maar als een beproeving hem treft, keert hij zijn gezicht af (omdat zijn hart daarvoor afgewendt was omdat hij niet tevreden is met Allah noch zijn regels noch de Sunnah noch de Qadr) Hij verliest zowel deze wereld en het hiernamaals. Dat is het duidelijke verlies.