ߞߘߐ ߟߎ߬ ߘߟߊߡߌ߬ߘߊ߬ߟߌ ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫ 107 ߝߐߘߊ ߘߏ߫ ߟߞߌߛߍ ߟߎ߬ ߝߐߘߊ -

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 107

ذٰلِكَ بِاَنَّهُمُ اسْتَحَبُّوا الْحَیٰوةَ الدُّنْیَا عَلَی الْاٰخِرَةِ ۙ— وَاَنَّ اللّٰهَ لَا یَهْدِی الْقَوْمَ الْكٰفِرِیْنَ ۟

ارتداد آنان از اسلام به این دلیل است که کالای فانی دنیایی را بر آخرت ترجیح دادند. الله متعال به اهل کفر توفیق ایمان نمی دهد، بلکه آن ها را به حال خود رها می سازد.

ߟߝߊߙߌ ߟߎ߫ ߢߊ߬ߕߣߐ ߘߏ߫ ߞߐߜߍ ߣߌ߲߬ ߞߊ߲߬:

• الترخيص للمُكرَه بالنطق بالكفر ظاهرًا مع اطمئنان القلب بالإيمان.

اجازه‌ بیان کفر به صورت آشکارا برای کسی‌که بر این کار مجبور شده است به شرط اینکه قلبش به ایمان اطمینان داشته باشد.

• المرتدون استوجبوا غضب الله وعذابه؛ لأنهم استحبوا الحياة الدنيا على الآخرة، وحرموا من هداية الله، وطبع الله على قلوبهم وسمعهم وأبصارهم، وجعلوا من الغافلين عما يراد بهم من العذاب الشديد يوم القيامة.

مرتدان سزاوار خشم و عذاب الله شده‌اند؛ چون زندگی دنیا را بر آخرت ترجیح داده‌اند، و از هدایت الله محروم مانده‌اند، و الله بر دل‌ها و گوش‌ها و چشم‌های‌شان مُهر نهاده است، و آنها را از بی‌خبرانی قرار داده است که عذاب سخت روز قیامت را برای‌شان می‌خواهد.

• كَتَبَ الله المغفرة والرحمة للذين آمنوا، وهاجروا من بعد ما فتنوا، وصبروا على الجهاد.

الله آمرزش و رحمت را برای کسانی نوشته است که ایمان آورده‌اند، و پس از اینکه به فتنه افتادند مهاجرت کردند، و بر جهاد شکیبایی کردند.