ߞߘߐ ߟߎ߬ ߘߟߊߡߌ߬ߘߊ߬ߟߌ ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫ 45 ߝߐߘߊ ߘߏ߫ ߡߊߙߌߦߡߊ߫ ߝߐߘߊ -

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 45

یٰۤاَبَتِ اِنِّیْۤ اَخَافُ اَنْ یَّمَسَّكَ عَذَابٌ مِّنَ الرَّحْمٰنِ فَتَكُوْنَ لِلشَّیْطٰنِ وَلِیًّا ۟

ای پدرم، من می ترسم از این که اگر در حال کفر بمیری؛ عذابی از جانب رحمان به تو برسد، آنگاه به سبب دوست داشتن شیطان، در عذاب (دوزخ) همنشین او شوی.

ߟߝߊߙߌ ߟߎ߫ ߢߊ߬ߕߣߐ ߘߏ߫ ߞߐߜߍ ߣߌ߲߬ ߞߊ߲߬:

• لما كان اعتزال إبراهيم لقومه مشتركًا فيه مع سارة، ناسب أن يذكر هبتهما المشتركة وحفيدهما، ثم جاء ذكر إسماعيل مستقلًّا مع أن الله وهبه إياه قبل إسحاق.

چون ساره در کناره‌گیری ابراهیم علیه السلام از قومش با او همراه بود، مناسب بود که هدیۀ مشترک و نوۀ آن دو ذکر شود، سپس یاد اسماعیل علیه السلام به صورت مستقل بیاید درحالی‌که الله اسماعیل علیه السلام را قبل از اسحاق علیه السلام به ابراهیم علیه السلام بخشید.

• التأدب واللطف والرفق في محاورة الوالدين واختيار أفضل الأسماء في مناداتهما.

وجوب باادب‌ بودن و نرمی و مهربانی در گفتگو با پدر و مادر و انتخاب بهترین نام‌ها در صدا زدن آن دو.

• المعاصي تمنع العبد من رحمة الله، وتغلق عليه أبوابها، كما أن الطاعة أكبر الأسباب لنيل رحمته.

گناهان، بنده را از رحمت الله محروم می‌سازند، و ابواب رحمت را به رویش می‌بندند، چنان‌که طاعت، بزرگ‌ترین سبب برای رسیدن به رحمت او تعالی است.

• وعد الله كل محسن أن ينشر له ثناءً صادقًا بحسب إحسانه، وإبراهيم عليه السلام وذريته من أئمة المحسنين.

الله به هر نیکوکاری وعده داده است که بر اساس نیکوکاری او، ستایشی راستین برایش منتشر می‌کند، و ابراهیم علیه السلام و فرزندانش پیشوای نیکوکاران هستند.