ߞߘߐ ߟߎ߬ ߘߟߊߡߌ߬ߘߊ߬ߟߌ ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫ 32 ߝߐߘߊ ߘߏ߫ ߣߛߌ߬ߡߛߏ ߝߐߘߊ -

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 32

قَالُوْا سُبْحٰنَكَ لَا عِلْمَ لَنَاۤ اِلَّا مَا عَلَّمْتَنَا ؕ— اِنَّكَ اَنْتَ الْعَلِیْمُ الْحَكِیْمُ ۟

فرشتگان- با اعتراف به نقص خویش و بازگرداندن فضیلت به الله– گفتند: پروردگارا! تو را از اعتراض بر حُکم و شرعِ تو مُنَزَّه و بزرگ می‌شماریم؛ زیرا ما فقط چیزی را می‌دانیم که علمش را به ما روزی داده‌ای؛ همانا تو دانایی هستی که هیچ‌چیز از تو پنهان نمی‌ماند، حکیمی هستی که با تقدیر و تشریع خویش، هر امری را در جای خودش قرار می‌دهی.

ߟߝߊߙߌ ߟߎ߫ ߢߊ߬ߕߣߐ ߘߏ߫ ߞߐߜߍ ߣߌ߲߬ ߞߊ߲߬:

• الواجب على المؤمن إذا خفيت عليه حكمة الله في بعض خلقه وأَمْرِهِ أن يسلِّم لله في خلقه وأَمْرِهِ.

بر مؤمن واجب است که اگر حکمت الله در بعضی مخلوقات و فرامینش را نمی‌داند، در مقابل آفرینش و امر الله تسلیم باشد.

• رَفَعَ القرآن الكريم منزلة العلم، وجعله سببًا للتفضيل بين الخلق.

قرآن کریم، جایگاه والایی برای علم قائل شده و آن را یکی از اسباب برتری میان مردم قرار داده است.

• الكِبْرُ هو رأس المعاصي، وأساس كل بلاء ينزل بالخلق، وهو أول معصية عُصِيَ الله بها.

کبر و غرور، در رأس گناهان قرار دارد و اساس تمام بلایایی است که بر مردم نازل می‌شود و نخستین معصیتی است که الله با آن نافرمانی شد.