ߞߘߐ ߟߎ߬ ߘߟߊߡߌ߬ߘߊ߬ߟߌ ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫ 94 ߝߐߘߊ ߘߏ߫ ߕ߭ߤߊ߫ ߝߐߘߊ -

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 94

قَالَ یَبْنَؤُمَّ لَا تَاْخُذْ بِلِحْیَتِیْ وَلَا بِرَاْسِیْ ۚ— اِنِّیْ خَشِیْتُ اَنْ تَقُوْلَ فَرَّقْتَ بَیْنَ بَنِیْۤ اِسْرَآءِیْلَ وَلَمْ تَرْقُبْ قَوْلِیْ ۟

و چون موسی علیه السلام با اعتراض بر کار برادرش ریش و موی سر او را گرفت و به‌سوی خود کشید هارون علیه السلام با دل‌جویی از برادرش به او گفت: نه ریشم را بگیر و نه موی سرم را، زیرا من برای ماندن همراه آنها معذور هستم، چون ترسیدم که اگر آنها را تنها رها کنم پراکنده شوند، آن‌گاه بگویی: همانا من بین آنها تفرقه انداختم، و از سفارش تو در مورد آنها محافظت نکردم.

ߟߝߊߙߌ ߟߎ߫ ߢߊ߬ߕߣߐ ߘߏ߫ ߞߐߜߍ ߣߌ߲߬ ߞߊ߲߬:

• خداع الناس بتزوير الحقائق مسلك أهل الضلال.

فریفتن مردم با جعل واقعیت‌ها، روش گمراهان است.

• الغضب المحمود هو الذي يكون عند انتهاكِ محارم الله.

خشمی پسندیده است که در هنگام شکستن حریم الهی ظاهر شود.

• في الآيات أصل في نفي أهل البدع والمعاصي وهجرانهم، وألا يُخَالَطوا.

آیات فوق، بر نفی بدعت‌گزاران و گناهکاران و عدم معاشرت با آنها دلالت دارد.

• في الآيات وجوب التفكر في معرفة الله تعالى من خلال مفعولاته في الكون.

همچنان وجوب تفکر در شناخت الله از خلال تأثیرات او تعالی در هستی، از این آیات به دست می‌آید.