ߞߘߐ ߟߎ߬ ߘߟߊߡߌ߬ߘߊ߬ߟߌ ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫ 41 ߝߐߘߊ ߘߏ߫ ߟߊ߬ߝߐ߬ߓߊ߮ ߟߎ߬ ߝߐߘߊ -

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 41

وَلَقَدِ اسْتُهْزِئَ بِرُسُلٍ مِّنْ قَبْلِكَ فَحَاقَ بِالَّذِیْنَ سَخِرُوْا مِنْهُمْ مَّا كَانُوْا بِهٖ یَسْتَهْزِءُوْنَ ۟۠

و اگر قومت تو را مسخره کنند، تو اولین مسخره شونده نیستی؛ زیرا - ای رسول- رسولان پیش از تو مورد تمسخر قرار گرفتند. پس کافران را که پیامبران علیهم السلام را مسخره می‌کردند عذابی فراگرفت که آن را در دنیا وقتی‌که رسولانشان آنها را به آن می‌ترساندند مسخره می‌کردند.

ߟߝߊߙߌ ߟߎ߫ ߢߊ߬ߕߣߐ ߘߏ߫ ߞߐߜߍ ߣߌ߲߬ ߞߊ߲߬:

• بيان كفر من يستهزئ بالرسول، سواء بالقول أو الفعل أو الإشارة.

بیان کفر کسی‌که رسولی را مسخره می‌کند؛ چه از طریق سخن یا عمل یا اشاره.

• من طبع الإنسان الاستعجال، والأناة خلق فاضل.

عجله، ‌از طبیعت انسان و شکیبایی اخلاقی برگزیده است.

• لا يحفظ من عذاب الله إلا الله.

جز الله از عذاب او تعالی محافظت نمی‌کند.

• مآل الباطل الزوال، ومآل الحق البقاء.

سرانجام باطل، زوال و سرانجام حق، بقا است.