ߞߘߐ ߟߎ߬ ߘߟߊߡߌ߬ߘߊ߬ߟߌ ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫ 121 ߝߐߘߊ ߘߏ߫ ߞߟߏߝߋ߲ ߠߎ߬ ߝߐߘߊ -

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 121

وَلَا تَاْكُلُوْا مِمَّا لَمْ یُذْكَرِ اسْمُ اللّٰهِ عَلَیْهِ وَاِنَّهٗ لَفِسْقٌ ؕ— وَاِنَّ الشَّیٰطِیْنَ لَیُوْحُوْنَ اِلٰۤی اَوْلِیٰٓـِٕهِمْ لِیُجَادِلُوْكُمْ ۚ— وَاِنْ اَطَعْتُمُوْهُمْ اِنَّكُمْ لَمُشْرِكُوْنَ ۟۠

و –ای مسلمانان- از آنچه که نام الله بر آن برده نشده است نخورید، چه اسم غیر او تعالی بر آن برده شده باشد یا نه، و به‌راستی که خوردن از آن، خروج از طاعت الله به‌سوی نافرمانی اوست، و همانا شیاطین با افکندن شبهات به‌سوی دوستان‌شان وسوسه می‌کنند تا در خوردن مردار با شما مجادله کنند، و –ای مسلمانان- اگر در شبهاتی که – برای اباحۀ مردار- القا می‌کنند از آنها اطاعت کنید، با آنها در شرک یکسان خواهید بود.

ߟߝߊߙߌ ߟߎ߫ ߢߊ߬ߕߣߐ ߘߏ߫ ߞߐߜߍ ߣߌ߲߬ ߞߊ߲߬:

• الأصل في الأشياء والأطعمة الإباحة، وأنه إذا لم يرد الشرع بتحريم شيء منها فإنه باق على الإباحة.

اصل در اشیا و خوراکی‌ها اباحت است، و اینکه تا زمانی‌که شریعت به تحریم شئ یا طعامی حکم نداده است، آن چیز بر اباحت باقی است.

• كل من تكلم في الدين بما لا يعلمه، أو دعا الناس إلى شيء لا يعلم أنه حق أو باطل، فهو معتدٍ ظالم لنفسه وللناس، وكذلك كل من أفتى وليس هو بكفء للإفتاء.

هرکس در دین سخنی بگوید که نمی‌داند، یا مردم را به چیزی فراخواند که نمی‌داند آن چیز حق است یا باطل، تجاوزگر و ستمکار بر خویشتن و مردم است، و چنین است حال کسی‌که بدون داشتن صلاحیت افتاء، فتوا می‌دهد.

• منفعة المؤمن ليست مقتصرة على نفسه، بل مُتَعدِّية لغيره من الناس.

منفعت مؤمن، به خودش محدود نمی‌شود، بلکه به سایر مردم نیز سرایت می‌کند.