ߞߘߐ ߟߎ߬ ߘߟߊߡߌ߬ߘߊ߬ߟߌ ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫ 77 ߝߐߘߊ ߘߏ߫ ߟߞߌߛߍ ߟߎ߬ ߝߐߘߊ - الترجمة التايلندية للمختصر في تفسير القرآن الكريم - ߞߎ߬ߙߣߊ߬ ߞߟߊߒߞߋ ߔߘߋߞߎ

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 77

وَلِلَّهِ غَيۡبُ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِۚ وَمَآ أَمۡرُ ٱلسَّاعَةِ إِلَّا كَلَمۡحِ ٱلۡبَصَرِ أَوۡ هُوَ أَقۡرَبُۚ إِنَّ ٱللَّهَ عَلَىٰ كُلِّ شَيۡءٖ قَدِيرٞ

และอัลลอฮ์เท่านั้นทรงรอบรู้สิ่งที่อยู่ในชั้นฟ้าทั้งหลายและในแผ่นดิน และเฉพาะพระองค์เท่านั้นที่ทรงรอบรู้เรื่องดังกล่าวนี้ ไม่มีผู้ใดจะรู้ได้ และเรื่องที่เกี่ยวกับการเกิดขึ้นของวันกิยามะฮ์ซึ่งเป็นเรื่องลับเฉพาะพระองค์เท่านั้น เกี่ยวกับความรวดเร็วในการเกิดขึ้นของมันนั้น หากพระองค์ทรงต้องการจริงๆแล้ว มันไม่มีอะไรเลย นอกจากแค่เพียงกระพริบตาเดียวเท่านั้น และมันเร็วยิ่งกว่านั้น แท้จริงอัลลอฮ์ทรงสามารถเหนือทุกสิ่ง ซึ่งไม่มีสิ่งใดทำให้พระองค์อ่อนแอได้ หากพระองค์ทรงต้องการสิ่งใด พระองค์จะกล่าวถึงสิ่งนั้นว่า “จงเป็น” ดังนั้นสิ่งนั้นก็จะเกิดขึ้น

ߟߝߊߙߌ ߟߎ߫ ߢߊ߬ߕߣߐ ߘߏ߫ ߞߐߜߍ ߣߌ߲߬ ߞߊ߲߬:

• لله تعالى الحكمة البالغة في قسمة الأرزاق بين العباد، إذ جعل منهم الغني والفقير والمتوسط؛ ليتكامل الكون، ويتعايش الناس، ويخدم بعضهم بعضًا.

ความปรีชาญาณที่สูงส่งเป็นของอัลลอฮ์เท่านั้น พระองค์ได้ทรงแบ่งปัจจัยยังชีพต่างๆที่แตกต่างกันระหว่างบ่าวของพระองค์ ซึ่งบางคนนั้นรวย บางคนนั้นจน และบางคนนั้นอยู่ในระดับปางกลาง ทั้งหมดนั้นเพื่อให้มีการสร้างสมบูรณ์ระหว่างกัน ให้มีการใช้ชีวิตร่วมกัน เกิดการช่วยเหลือซึ่งกันและกัน

• دَلَّ المثلان في الآيات على ضلالة المشركين وبطلان عبادة الأصنام؛ لأن شأن الإله المعبود أن يكون مالكًا قادرًا على التصرف في الأشياء، وعلى نفع غيره ممن يعبدونه، وعلى الأمر بالخير والعدل.

อุทาหรณ์ทั้งสองประการที่ได้ยกมานั้น แสดงให้เห็นถึงการหลงทางของบรรดาผู้ตั้งภาคี และความไร้ประโยชน์ต่อการสักการะต่อเจว็ดเหล่านั้น เพราะคุณสมบัติของผู้ที่เป็นพระเจ้าที่ควรแก่การเคารพสักการะนั้น ต้องเป็นผู้ที่มีความเป็นเจ้าแห่งการครอบครอง มีความสามารถในการบริหารจัดการ และสามารถให้ประโยชน์ต่อผู้ที่สักการะมัน และสามารถใช้ให้ทำดีและความยุติธรรม

• من نعمه تعالى ومن مظاهر قدرته خلق الناس من بطون أمهاتهم لا علم لهم بشيء، ثم تزويدهم بوسائل المعرفة والعلم، وهي السمع والأبصار والأفئدة، فبها يعلمون ويدركون.

ส่วนหนึ่งในความโปรดปรานของอัลลอฮ์และผลที่แสดงถึงอำนาจของพระองค์นั้นคือการสร้างมนุษย์ในครรภ์มารดาโดยที่พวกเขาไม่มีความรู้อะไรเลย จากนั้นพระองค์ก็เสริมด้วยการประทานสื่อแห่งได้มาซึ่งความรู้ นั่นคือ การได้ยิน การมองเห็น และหัวใจ ดังนั้นด้วยสิ่งเหล่านั้นทำให้พวกเขาสามารถเรียนรู้และเข้าใจ