ߞߘߐ ߟߎ߬ ߘߟߊߡߌ߬ߘߊ߬ߟߌ ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫ 149 ߝߐߘߊ ߘߏ߫ ߕߓߊߞߘߐߣߍ߲߫ ߝߐߘߊ - الترجمة التايلندية للمختصر في تفسير القرآن الكريم - ߞߎ߬ߙߣߊ߬ ߞߟߊߒߞߋ ߔߘߋߞߎ

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 149

وَلَمَّا سُقِطَ فِيٓ أَيۡدِيهِمۡ وَرَأَوۡاْ أَنَّهُمۡ قَدۡ ضَلُّواْ قَالُواْ لَئِن لَّمۡ يَرۡحَمۡنَا رَبُّنَا وَيَغۡفِرۡ لَنَا لَنَكُونَنَّ مِنَ ٱلۡخَٰسِرِينَ

และเมื่อพวกเขารู้สึกเสียใจและกังวลต่อสิ่งที่พวกเขาได้กระทำ และรู้ว่าพวกเขาได้หันเหจากเส้นทางที่ถูกต้องด้วยการสักการะบูชาลูกวัวร่วมกับอัลลอฮฺ พวกเขาจึงวิงวอนต่ออัลลอฮฺโดยกล่าวว่า "หากพระผู้อภิบาลของเรามิทรงเมตตาแก่เราด้วยการชี้นำให้เราภักดีต่อพระองค์และมิทรงให้อภัยแก่เราจากการสักการะบูชาลูกวัวนั้น แน่นอนพวกเราจะอยู่ในหมู่ชนที่ขาดทุนทั้งโลกนี้และปรโลก"

ߟߝߊߙߌ ߟߎ߫ ߢߊ߬ߕߣߐ ߘߏ߫ ߞߐߜߍ ߣߌ߲߬ ߞߊ߲߬:

• على العبد أن يكون من المُظْهِرين لإحسان الله وفضله عليه، فإن الشكر مقرون بالمزيد.

จำเป็นสำหรับบ่าวต้องเป็นคนในกลุ่มชนที่เปิดเผยความดีและความโปรดปรานของอัลลอฮฺที่มีต่อเขา เพราะการขอบคุณ(สำนึกในความดี)มักจะควบคู่กับการเพิ่มพูนเสมอ

• على العبد الأخذ بالأحسن في الأقوال والأفعال.

จำเป็นสำหรับบ่าวต้องเลือกทำสิ่งที่ดีกว่าเสมอ ทั้งการพูดและการกระทำ

• يجب تلقي الشريعة بحزم وجد وعزم على الطاعة وتنفيذ ما ورد فيها من الصلاح والإصلاح ومنع الفساد والإفساد.

จำเป็นต้องไขว่คว้าบทบัญญัติของศาสนาด้วยความมุ่งมั่น ทุ่มเท และตั้งใจแน่วแน่ในการเชื่อฟัง และปฏิบัติสิ่งที่มีในบทบัญญัตินั้นที่เป็นความดี และส่งเสริมให้ทำดี และห่างไกลจากความชั่วและไม่ส่งเสริมทำความชั่ว

• على العبد إذا أخطأ أو قصَّر في حق ربه أن يعترف بعظيم الجُرْم الذي أقدم عليه، وأنه لا ملجأ من الله في إقالة عثرته إلا إليه.

จำเป็นสำหรับบ่าวเมื่อได้ผิดพลาดหรือบกพร่องในสิทธิของพระผู้อภิบาลของเขา ต้องยอมรับด้วยความรู้สึกที่ผิดที่มหันต์ในสิ่งที่เขาได้กระทำไป และเขาไม่มีที่พึ่งใดในการถอดถอนความผิดนั้นได้นอกจากพระองค์เท่านั้น