ߞߘߐ ߟߎ߬ ߘߟߊߡߌ߬ߘߊ߬ߟߌ ߝߐߘߊ ߘߏ߫ ߛߊ߲߬ߞߊߟߌ߲ ߠߎ߬ ߝߐߘߊ - ߕߙߎߞߌ߫ ߘߟߊߡߌߘߊ - ߙߎ߬ߥߊ߯ߘߎ-ߕߊ߬ߙߑߖߡߊ ߝߊ߲ߓߊ ߓߟߏ߫ - ߞߎ߬ߙߣߊ߬ ߞߟߊߒߞߋ ߔߘߋߞߎ

Sûretu'l-Meâric

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 1

سَأَلَ سَآئِلُۢ بِعَذَابٖ وَاقِعٖ

İsteyen kimse inecek olan azabı istedi.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 2

لِّلۡكَٰفِرِينَ لَيۡسَ لَهُۥ دَافِعٞ

Kâfirler için onu önleyecek hiç kimse yoktur.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 3

مِّنَ ٱللَّهِ ذِي ٱلۡمَعَارِجِ

(O azap) Yüksek dereceler sahibi olan Allah tarafındandır.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 4

تَعۡرُجُ ٱلۡمَلَٰٓئِكَةُ وَٱلرُّوحُ إِلَيۡهِ فِي يَوۡمٖ كَانَ مِقۡدَارُهُۥ خَمۡسِينَ أَلۡفَ سَنَةٖ

Melekler ve Ruh (Cebrail) ona süresi elli bin yıl olan bir günde yükselir.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 5

فَٱصۡبِرۡ صَبۡرٗا جَمِيلًا

Öyleyse sen de güzel bir sabırla sabret!

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 6

إِنَّهُمۡ يَرَوۡنَهُۥ بَعِيدٗا

Doğrusu onlar, o günü çok uzak görüyorlar.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 7

وَنَرَىٰهُ قَرِيبٗا

Oysa biz onu çok yakın görüyoruz.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 8

يَوۡمَ تَكُونُ ٱلسَّمَآءُ كَٱلۡمُهۡلِ

O gün, gökyüzü erimiş yağ/maden (tortusu) gibi olur.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 9

وَتَكُونُ ٱلۡجِبَالُ كَٱلۡعِهۡنِ

Dağlar ise saçılmış yünler gibi olacaktır.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 10

وَلَا يَسۡـَٔلُ حَمِيمٌ حَمِيمٗا

Hiçbir yakın dost bir yakınını sormaz bile.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 11

يُبَصَّرُونَهُمۡۚ يَوَدُّ ٱلۡمُجۡرِمُ لَوۡ يَفۡتَدِي مِنۡ عَذَابِ يَوۡمِئِذِۭ بِبَنِيهِ

Onlar birbirlerine gösterilirler. Günahkâr kimse, o günün azabından (kurtuluş için) oğullarını fidye olarak vermek ister.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 12

وَصَٰحِبَتِهِۦ وَأَخِيهِ

Eşini ve kardeşini.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 13

وَفَصِيلَتِهِ ٱلَّتِي تُـٔۡوِيهِ

Kendisini barındıran sülalesini.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 14

وَمَن فِي ٱلۡأَرۡضِ جَمِيعٗا ثُمَّ يُنجِيهِ

Yeryüzünde olanların hepsini de. Sonra (ister ki) kendini kurtarsın.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 15

كَلَّآۖ إِنَّهَا لَظَىٰ

Asla! Çünkü o alevli bir ateştir.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 16

نَزَّاعَةٗ لِّلشَّوَىٰ

Deriyi yakıp kavurur.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 17

تَدۡعُواْ مَنۡ أَدۡبَرَ وَتَوَلَّىٰ

(Hakka) Arkasını dönüp yüz çevireni çağırır.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 18

وَجَمَعَ فَأَوۡعَىٰٓ

Mal toplayıp biriktireni.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 19

۞ إِنَّ ٱلۡإِنسَٰنَ خُلِقَ هَلُوعًا

İnsan, çok hırslı olarak yaratılmıştır.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 20

إِذَا مَسَّهُ ٱلشَّرُّ جَزُوعٗا

Kendisine fenalık dokunduğunda sızlanır, feryat eder.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 21

وَإِذَا مَسَّهُ ٱلۡخَيۡرُ مَنُوعًا

Ona bir iyilik dokununca da cimrilik eder.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 22

إِلَّا ٱلۡمُصَلِّينَ

Ancak namaz kılanlar müstesna.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 23

ٱلَّذِينَ هُمۡ عَلَىٰ صَلَاتِهِمۡ دَآئِمُونَ

Onlar ki, namazlarını devamlı kılarlar.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 24

وَٱلَّذِينَ فِيٓ أَمۡوَٰلِهِمۡ حَقّٞ مَّعۡلُومٞ

Onların mallarında belli bir hak vardır.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 25

لِّلسَّآئِلِ وَٱلۡمَحۡرُومِ

İsteyene ve (istemekten utanıp) mahrum kalana.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 26

وَٱلَّذِينَ يُصَدِّقُونَ بِيَوۡمِ ٱلدِّينِ

Onlar hesap gününü tasdik ederler.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 27

وَٱلَّذِينَ هُم مِّنۡ عَذَابِ رَبِّهِم مُّشۡفِقُونَ

Onlar Rablerinin azabından korkarlar.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 28

إِنَّ عَذَابَ رَبِّهِمۡ غَيۡرُ مَأۡمُونٖ

Gerçekten Rablerinin azabından güvende olunmaz.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 29

وَٱلَّذِينَ هُمۡ لِفُرُوجِهِمۡ حَٰفِظُونَ

Onlar, mahrem yerlerini/ırzlarını koruyan kimselerdir.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 30

إِلَّا عَلَىٰٓ أَزۡوَٰجِهِمۡ أَوۡ مَا مَلَكَتۡ أَيۡمَٰنُهُمۡ فَإِنَّهُمۡ غَيۡرُ مَلُومِينَ

Ancak eşlerine ve sahip oldukları cariyelerine karşı müstesna. Çünkü onlar (bundan dolayı) kınanmazlar.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 31

فَمَنِ ٱبۡتَغَىٰ وَرَآءَ ذَٰلِكَ فَأُوْلَٰٓئِكَ هُمُ ٱلۡعَادُونَ

Bundan ötesini arayanlar, işte onlar haddi aşmış olanlardır.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 32

وَٱلَّذِينَ هُمۡ لِأَمَٰنَٰتِهِمۡ وَعَهۡدِهِمۡ رَٰعُونَ

Onlar, emanetlerine ve verdikleri sözlere riayet ederler.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 33

وَٱلَّذِينَ هُم بِشَهَٰدَٰتِهِمۡ قَآئِمُونَ

Onlar, şahitliklerini (gerektiği gibi) yerine getirirler.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 34

وَٱلَّذِينَ هُمۡ عَلَىٰ صَلَاتِهِمۡ يُحَافِظُونَ

Onlar, namazlarını muhafaza ederler.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 35

أُوْلَٰٓئِكَ فِي جَنَّٰتٖ مُّكۡرَمُونَ

İşte onlar, Cennetler'de ağırlanacaklardır.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 36

فَمَالِ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ قِبَلَكَ مُهۡطِعِينَ

O kâfirlere ne oluyor ki, sana doğru koşuyorlar?

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 37

عَنِ ٱلۡيَمِينِ وَعَنِ ٱلشِّمَالِ عِزِينَ

Sağdan soldan, bölük bölük.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 38

أَيَطۡمَعُ كُلُّ ٱمۡرِيٕٖ مِّنۡهُمۡ أَن يُدۡخَلَ جَنَّةَ نَعِيمٖ

Yoksa onların her biri Nâim Cennet'ine konulacağını mı umuyor?

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 39

كَلَّآۖ إِنَّا خَلَقۡنَٰهُم مِّمَّا يَعۡلَمُونَ

Asla! Biz onları bildikleri o şeyden yarattık.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 40

فَلَآ أُقۡسِمُ بِرَبِّ ٱلۡمَشَٰرِقِ وَٱلۡمَغَٰرِبِ إِنَّا لَقَٰدِرُونَ

Hayır, doğuların ve batıların Rabbine yemin ederim ki mutlaka biz güç yetirenleriz.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 41

عَلَىٰٓ أَن نُّبَدِّلَ خَيۡرٗا مِّنۡهُمۡ وَمَا نَحۡنُ بِمَسۡبُوقِينَ

Onların yerlerine kendilerinden daha hayırlılarını getirmeye. Ve bizim önümüze geçilemez.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 42

فَذَرۡهُمۡ يَخُوضُواْ وَيَلۡعَبُواْ حَتَّىٰ يُلَٰقُواْ يَوۡمَهُمُ ٱلَّذِي يُوعَدُونَ

Bırak onları; kendilerine söz verilen gün gelinceye kadar dalıp oynasınlar!

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 43

يَوۡمَ يَخۡرُجُونَ مِنَ ٱلۡأَجۡدَاثِ سِرَاعٗا كَأَنَّهُمۡ إِلَىٰ نُصُبٖ يُوفِضُونَ

O gün onlar sanki dikilmiş putlara süratle gidiyorlarmış gibi kabirlerinden hızlıca çıkarlar.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 44

خَٰشِعَةً أَبۡصَٰرُهُمۡ تَرۡهَقُهُمۡ ذِلَّةٞۚ ذَٰلِكَ ٱلۡيَوۡمُ ٱلَّذِي كَانُواْ يُوعَدُونَ

Gözleri yere yıkılmış, (yüzlerini) zillet bürümüştür. İşte bu, onlara söz verilen gündür!