ߞߘߐ ߟߎ߬ ߘߟߊߡߌ߬ߘߊ߬ߟߌ ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫ 62 ߝߐߘߊ ߘߏ߫ ߘߍ߲߬ߞߣߍ߬ߦߊ߬ߓߊ߮ ߟߎ߬ - ߞߎ߬ߙߣߊ߬ ߞߟߊߒߞߋ ߞߘߐߦߌߘߊ ߟߊߘߛߏߣߍ߲ ߘߟߊߡߌߘߊ ߞߊ߬ߡߙߌ߬ߦߊ߬ߞߊ߲ ߘߐ߫. - ߞߎ߬ߙߣߊ߬ ߞߟߊߒߞߋ ߔߘߋߞߎ

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 62

وَلَا نُكَلِّفُ نَفۡسًا إِلَّا وُسۡعَهَاۚ وَلَدَيۡنَا كِتَٰبٞ يَنطِقُ بِٱلۡحَقِّ وَهُمۡ لَا يُظۡلَمُونَ

ហើយយើងមិនដាក់បន្ទុកលើបុគ្គលណាម្នាក់ហួសពីសមត្ថភាពដែលគេអាចធ្វើបាននោះឡើយ។ ហើយនៅជាមួយយើង គឺមានសៀវភៅកំណត់ត្រាមួយដែលយើងបានចារទាំងអស់នៅក្នុងវានូវទង្វើដែលបុគ្គលម្នាក់ៗប្រព្រឹត្ត ដែលបញ្ជាក់យ៉ាងពិតប្រាកដដែលគ្មានការសង្ស័យនៅក្នុងវាឡើយ។ ហើយពួកគេមិនត្រូវបានគេបំពានដោយបំបាត់នូវអំពើល្អរបស់ពួកគេនោះទេ ហើយគេក៏មិនបន្ថែមនូវអំពើអាក្រក់របស់ពួកគេនោះដែរ។

ߟߝߊߙߌ ߟߎ߫ ߢߊ߬ߕߣߐ ߘߏ߫ ߞߐߜߍ ߣߌ߲߬ ߞߊ߲߬:

• خوف المؤمن من عدم قبول عمله الصالح.

• ការព្រួយបារម្ភ ភ័យខ្លាចរបស់អ្នកមានជំនឿពីការមិនទទួលយកអំពើល្អរបស់ពួកគេ(ខ្លាចអល់ឡោះមិនទទួលយក)។

• سقوط التكليف بما لا يُسْتطاع رحمة بالعباد.

• ការទម្លាក់នូវបន្ទុក(កាតព្វកិច្ច)ដែលគេមិនមានលទ្ធភាពធ្វើទេនោះ គឺជាក្តីមេត្តាករុណារបស់អល់ឡោះចំពោះខ្ញុំបម្រើរបសស់ទ្រង់ទាំងឡាយ។

• الترف مانع من موانع الاستقامة وسبب في الهلاك.

• ភាពមានបានហួសហេតុ គឺជាប្រការមួយក្នុងចំណោមប្រការដែលរារាំងមិនឲ្យរូបគេស្ថិតនៅលើផ្លូវត្រឹមត្រូវ និងជាមូលហេតុដែលនាំឲ្យទទួលរងនូវភាពវិនាសអន្តរាយ។

• قصور عقول البشر عن إدراك كثير من المصالح.

• មនុស្សដែលមានប្រាជ្ញាខ្សោយមិនអាចទាចយកផលប្រយោជន៍ពីប្រការល្អៗជាច្រើននោះទេ។