ߞߘߐ ߟߎ߬ ߘߟߊߡߌ߬ߘߊ߬ߟߌ ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫ 18 ߝߐߘߊ ߘߏ߫ ߝߊߙߊ߲ߝߊߛߌ - ߟߊߘߛߏߣߍ߲

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 18

قَالُوْا سُبْحٰنَكَ مَا كَانَ یَنْۢبَغِیْ لَنَاۤ اَنْ نَّتَّخِذَ مِنْ دُوْنِكَ مِنْ اَوْلِیَآءَ وَلٰكِنْ مَّتَّعْتَهُمْ وَاٰبَآءَهُمْ حَتّٰی نَسُوا الذِّكْرَ ۚ— وَكَانُوْا قَوْمًا بُوْرًا ۟

معبودها می‌گویند: پروردگارا تو منزهی از اینکه شریکی داشته باشی، سزاوار ما نیست به جای تو دوستانی بگیریم که با آنها دوستی کنیم، پس چگونه از بندگانت می‌خواهیم که ما را به جای تو عبادت کنند؟! اما برای نزدیک‌ ساختن تدریجی به عذاب، این مشرکان، و پیش از آنها پدران‌شان را از خوشی‌های دنیا بهره‌مند ساختی تا اینکه یاد تو را فراموش کردند، پس دیگران را همراه تو عبادت کردند، و به‌سبب دل‌سختی‌شان مردمی نابودشده بودند.

ߟߝߊߙߌ ߟߎ߫ ߢߊ߬ߕߣߐ ߘߏ߫ ߞߐߜߍ ߣߌ߲߬ ߞߊ߲߬:

• الجمع بين الترهيب من عذاب الله والترغيب في ثوابه.

جمع بین تهدید از عذاب الله و تشویق به ثواب او تعالی.

• متع الدنيا مُنْسِية لذكر الله.

کالاهای دنیایی باعث فراموشی از یاد الله می‌شوند.

• بشرية الرسل نعمة من الله للناس لسهولة التعامل معهم.

انسان ‌بودن رسولان به دلیل تعامل آسان با آنها نعمتی از جانب الله برای مردم است.

• تفاوت الناس في النعم والنقم اختبار إلهي لعباده.

تفاوت مردم در نعمت‌ها و مصیبت‌ها آزمایشی الهی برای بندگانش است.