ߞߘߐ ߟߎ߬ ߘߟߊߡߌ߬ߘߊ߬ߟߌ ߝߐߘߊ ߘߏ߫ ߘߊ߲߬ߕߍ߰ߟߌ - ߏߗ߭ߑߓߊߞߌߞߊ߲

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 36

فَلَمَّا جَآءَهُم مُّوسَىٰ بِـَٔايَٰتِنَا بَيِّنَٰتٖ قَالُواْ مَا هَٰذَآ إِلَّا سِحۡرٞ مُّفۡتَرٗى وَمَا سَمِعۡنَا بِهَٰذَا فِيٓ ءَابَآئِنَا ٱلۡأَوَّلِينَ

Мусо алайҳиссалом уларга очиқ-ойдин оятларимизни келтиргач, улар дедилар: "Бу уйдирма сеҳрдан бошқа нарса эмас. Уни Мусонинг ўзи тўқиб чиқарган. Олдинги ота-боболаримиздан ҳам бу ҳақда эшитмаганмиз".

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 37

وَقَالَ مُوسَىٰ رَبِّيٓ أَعۡلَمُ بِمَن جَآءَ بِٱلۡهُدَىٰ مِنۡ عِندِهِۦ وَمَن تَكُونُ لَهُۥ عَٰقِبَةُ ٱلدَّارِۚ إِنَّهُۥ لَا يُفۡلِحُ ٱلظَّٰلِمُونَ

Мусо Фиръавнга хитоб қилиб деди: "Парвардигорим Аллоҳ ҳузуридан ҳидоят келтирган ростгўй ким эканини ҳам, охират диёридаги гўзал оқибат кимга бўлишини ҳам яхши Билгувчи Зотдир. Албатта, золимлар нажот топмаслар, мурод-мақсадларига етмаслар".

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 38

وَقَالَ فِرۡعَوۡنُ يَٰٓأَيُّهَا ٱلۡمَلَأُ مَا عَلِمۡتُ لَكُم مِّنۡ إِلَٰهٍ غَيۡرِي فَأَوۡقِدۡ لِي يَٰهَٰمَٰنُ عَلَى ٱلطِّينِ فَٱجۡعَل لِّي صَرۡحٗا لَّعَلِّيٓ أَطَّلِعُ إِلَىٰٓ إِلَٰهِ مُوسَىٰ وَإِنِّي لَأَظُنُّهُۥ مِنَ ٱلۡكَٰذِبِينَ

Фиръавн ўзининг аъёнларига қарата деди: "Эй, аъёнлар, мен сизларга ўзимдан бошқа бир маъбуд борлигини билмаганман. Бас, эй Ҳомон, лойга ўт ёқиб, уни пишит, ғишт қил ва мен учун бир баланд қаср қур, шоядки, унга чиқиб, Мусонинг худосини кўрсам. Мен Мусонинг ўзини Аллоҳ тарафидан юборилган пайғамбарман, деган даъвоси ёлғон, деб ўйламоқдаман".

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 39

وَٱسۡتَكۡبَرَ هُوَ وَجُنُودُهُۥ فِي ٱلۡأَرۡضِ بِغَيۡرِ ٱلۡحَقِّ وَظَنُّوٓاْ أَنَّهُمۡ إِلَيۡنَا لَا يُرۡجَعُونَ

Фиръавн ҳам, унинг лашкари ҳам Миср ерида ноҳақ мутакаббирлик қилдилар. Қайта тирилишни инкор этдилар. Қиёмат куни Бизга қайта боражакларини ва ҳисоб-китоб қилинишларини бўлмайдиган иш, деб ўйладилар.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 40

فَأَخَذۡنَٰهُ وَجُنُودَهُۥ فَنَبَذۡنَٰهُمۡ فِي ٱلۡيَمِّۖ فَٱنظُرۡ كَيۡفَ كَانَ عَٰقِبَةُ ٱلظَّٰلِمِينَ

Бас, уни ҳам ва лашкарини ҳам ушдадик-да, денгизга улоқтирдик. Ҳаммалари чўкиб ўлиб кетдилар. Бас, эй Пайғамбар, у золимларнинг оқибати қандай бўлганини кўринг.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 41

وَجَعَلۡنَٰهُمۡ أَئِمَّةٗ يَدۡعُونَ إِلَى ٱلنَّارِۖ وَيَوۡمَ ٱلۡقِيَٰمَةِ لَا يُنصَرُونَ

Уларни золимларга, йўлдан озганларга куфру залолатни мақтаб, чиройли қилиб кўрсатиш билан дўзахга чақирадиган пешволар қилдик. Қиёмат куни уларга ёрдам берилмас. Аксинча, уларга азоб қилмишлари туфайли зиёда қилиб берилади. Зеро, бўйинларида ўзларининг ҳам, уларга эргашган тобеларининг ҳам гуноҳлари бўлади.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 42

وَأَتۡبَعۡنَٰهُمۡ فِي هَٰذِهِ ٱلدُّنۡيَا لَعۡنَةٗۖ وَيَوۡمَ ٱلۡقِيَٰمَةِ هُم مِّنَ ٱلۡمَقۡبُوحِينَ

Азобга қўшимча тарзда уларга шу дунёда ҳам қувғинликни, шармандаликни қўшиб қўйдик. Қиёмат кунида ҳам улар Аллоҳнинг раҳматидан қувилганлар сафида бўладилар.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 43

وَلَقَدۡ ءَاتَيۡنَا مُوسَى ٱلۡكِتَٰبَ مِنۢ بَعۡدِ مَآ أَهۡلَكۡنَا ٱلۡقُرُونَ ٱلۡأُولَىٰ بَصَآئِرَ لِلنَّاسِ وَهُدٗى وَرَحۡمَةٗ لَّعَلَّهُمۡ يَتَذَكَّرُونَ

Олдинги умматларга пайғамбарларимизни юбордик. Улар Биз юборган пайғамбарларни ёлғончига чиқардилар. Натижада уларни ҳалок қилдик. Шундан кейин Мусога Тавротни ато этдик. Унда одамларга фойдали бўлган нарсалар баён қилинган. Токи, уларга амал қилиб, фойда олсинлар. Уларга зарарли бўлган нарсалар ҳам айтилган. Токи, уларга яқинлашмасинлар ва зараридан эҳтиёт бўлсинлар. Яна унда одамларни ҳар икки дунё саодатига олиб борадиган эзгуликка бошловчи кўрсатмалар ҳам бор. Шоядки, улар Аллоҳнинг неъматларини ёдга олиб, шукр қилсалар, У Зотга иймон келтирсалар.

ߟߝߊߙߌ ߟߎ߫ ߢߊ߬ߕߣߐ ߘߏ߫ ߞߐߜߍ ߣߌ߲߬ ߞߊ߲߬:

• رَدُّ الحق بالشبه الواهية شأن أهل الطغيان.

Заиф шубҳалар билан ҳақиқатни инкор қилиш ўзидан кетиб қолганлар иши.

• التكبر مانع من اتباع الحق.

Такаббурлик ҳаққа эргашишдан тўсадиган монедир.

• سوء نهاية المتكبرين من سنن رب العالمين.

Мутакаббирларнинг оқибати вой бўлиши оламлар Парвардигорининг қонуниятидир.

• للباطل أئمته ودعاته وصوره ومظاهره.

Ноҳақликнинг ҳам ўз пешволари, даъватчилари, суратлари ва кўринишлари бўлади.