د معناګانو ژباړه آیت 4 سورت الفاتحة - بوسنیايي ژبې ته د المختصر فی تفسیر القرآن الکریم ژباړه. - د قرآن کریم دائرة المعارف

آیت: 4

مَٰلِكِ يَوۡمِ ٱلدِّينِ

Ovim riječima ukazuje se na veličanje Uzvišenog Allaha spominjanjem činjenice da će On biti vladar svega na Sudnjem danu, kada niko ništa neće posjedovati. Izraz “Jevmud-din” ovdje znači Dan obračuna, dan kada će svako polagati račun i shodno tome biti nagrađen ili kažnjen.

په دې مخ کې د ایتونو د فایدو څخه:

• افتتح الله تعالى كتابه بالبسملة؛ ليرشد عباده أن يبدؤوا أعمالهم وأقوالهم بها طلبًا لعونه وتوفيقه.

Uzvišeni Allah je otpočeo Svoju knjigu bismilom, upućujući Svoje robove da otpočnu svoja djela i govore bismilom, tražeći time Njegovu pomoć i uputu.

• من هدي عباد الله الصالحين في الدعاء البدء بتمجيد الله والثناء عليه سبحانه، ثم الشروع في الطلب.

Pravilo kojeg se pridržavaju Allahovi dobri robovi kada je riječ o dovi, jeste otpočinjanje pohvalom Allahu Uzvišenom, a nakon toga traženje onoga što se želi.

• تحذير المسلمين من التقصير في طلب الحق كالنصارى الضالين، أو عدم العمل بالحق الذي عرفوه كاليهود المغضوب عليهم.

Upozorenje muslimanima na nemarnost u traženju istine, kao što su to uradili kršćani, koji su zalutali, i upozorenje na nepostupanje po istini koja se spoznala, kao što su to uradili židovi, na koje se Allah rasrdio.

• دلَّت السورة على أن كمال الإيمان يكون بإخلاص العبادة لله تعالى وطلب العون منه وحده دون سواه.

Ova sura ukazuje na to da se potpunost imana postiže iskrenim obožavanjem Allaha jedinog, i traženjem pomoći samo od Njega.