د معناګانو ژباړه آیت 37 سورت الأعراف - الترجمة السنهالية للمختصر في تفسير القرآن الكريم - د قرآن کریم دائرة المعارف

آیت: 37

فَمَنْ اَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرٰی عَلَی اللّٰهِ كَذِبًا اَوْ كَذَّبَ بِاٰیٰتِهٖ ؕ— اُولٰٓىِٕكَ یَنَالُهُمْ نَصِیْبُهُمْ مِّنَ الْكِتٰبِ ؕ— حَتّٰۤی اِذَا جَآءَتْهُمْ رُسُلُنَا یَتَوَفَّوْنَهُمْ ۙ— قَالُوْۤا اَیْنَ مَا كُنْتُمْ تَدْعُوْنَ مِنْ دُوْنِ اللّٰهِ ؕ— قَالُوْا ضَلُّوْا عَنَّا وَشَهِدُوْا عَلٰۤی اَنْفُسِهِمْ اَنَّهُمْ كَانُوْا كٰفِرِیْنَ ۟

අල්ලාහ් වෙත හවුල්කරුවකු ඈඳා හෝ යම් අඩුවක් හෝ ඔහු නොපැවසූ කරුණක් පැවසූ බවට පවසමින් ඔහු මත බොරු ගොතා පවසන; ඍජු මාර්ගය වෙත මගපෙන්වන ඔහුගේ පැහැදිලි වදන් බොරු කරන අයට වඩා මහා අපරාධකරුවකු වෙනත් නැත. මෙසේ විස්තර කරනු ලැබූ මොවුනට හොඳ හෝ නරක කරුණු අතරින් සුරක්ෂිත ඵලකයේ සඳහන් මෙලොව භුක්ති විදින කොටස ඔවුන් ලබනු ඇත. අවසානයේ, ඔවුන් වෙත මරණයේ දූතයා හා ඔහුගේ සහකාර දූතවරු ඔවුන්ගේ ප්රාණ අත්පත් කර ගන්නට පැමිණෙති. එවිට ඔවුහු ඔවුනට තරවටු කරමින්, "අල්ලාහ් හැර ඔබ නමදිමින් සිටි දෙවිවරුන් කොහේද? ඔබට සෙත සලසනු පිණිස ඔබ ඔවුනට ඇරයුම් කරනු" යැයි පවසා සිටිති. බහු දේව වාදීහු දූතවරුන් දෙස බලා, "අප නමදිමින් සිටි අපගේ දෙවිවරුන් අපගෙන් පහව ගොස් ඇත. ඔවුන් සැඟවී ඇත. ඒවා කොහේදැ?යි අපි නොදනිමි" යැයි පවසා සැබැවින්ම තමන් අල්ලාහ්ව ප්රතික්ෂේප කළවුන් බව පිළිගනිති. නමුත් ඒ මොහොතේ ඔවුන්ගේ එම පිළිගැනීම ඔවුනට එරෙහිව පිහිටනු ඇත. එය ඔවුනට කිසිවිටෙක ප්රයෝජනවත් වන්නේ නැත.

په دې مخ کې د ایتونو د فایدو څخه:

• المؤمن مأمور بتعظيم شعائر الله من خلال ستر العورة والتجمل في أثناء صلاته وخاصة عند التوجه للمسجد.

අල්ලාහ්ගේ සලකුණු වලට ගරු බුහුමන් දක්වන මෙන් දෙවියන් විශ්වාස කරන මුඃමින්වරයා අණ කරනු ලැබ ඇත. එනම් සලාතය අතරවාරයේ තම විළි වසා ගැනීම අලංකාර ව ඇඳ පැලඳ ගැනීම විශේෂයෙන් මස්ජිදයට යන අවස්ථාවේ එසේ පිළිපැදීම.

• من فسر القرآن بغير علم أو أفتى بغير علم أو حكم بغير علم فقد قال على الله بغير علم وهذا من أعظم المحرمات.

කවරෙකු කිසිදු දැනුමකින් තොර ව අල් කුර්ආනයට විග්රහ කරන්නේද කිසිදු දැනුමකින් තොරව ආගමික තීන්දු ලබා දෙන්නේද කිසිදු දැනුමකින් තොරව නීති පනවන්නේද සැබැවින්ම ඔහු කිසිදු දැනුමකින් තොරව අල්ලාහ් මත ප්රබන්ධයන් ගොතා පවසා ඇත. තහනම් කරන ලද දැයින් බරපතළම දැය එය වන්නේය.

• في الآيات دليل على أن المؤمنين يوم القيامة لا يخافون ولا يحزنون، ولا يلحقهم رعب ولا فزع، وإذا لحقهم فمآلهم الأمن.

මළවුන් කෙරෙන් නැගිටුවනු ලබන දිනයේ දී සැබැවින්ම දෙවියන් විශ්වාස කරන්නන්හට කිසිදු බියක් ඇතිවන්නේ නැත. ඔවුන් දුකට පත් වන්නේද නැත. ඔවුනට කිසිදු කම්පනයක් හෝ තැති ගැසීමක් හෝ අත්වන්නේද නැත. එසේ ඔවුනට අත් වුවද ඔවුන් සුරක්ෂිතය යන වග මෙම පාඨ තුළ පෙන්වා දෙන්නේය.

• أظلم الناس من عطَّل مراد الله تعالى من جهتين: جهة إبطال ما يدل على مراده، وجهة إيهام الناس بأن الله أراد منهم ما لا يريده الله.

මිනිසුන් අතර මහා අපාරාධකරු වනුයේ ක්රම දෙකක් මගින් අල්ලාහ්ගේ අභිමතය ඉහවහා යන්නාය. එනම් ඔහුගේ අභිමතය පෙන්වා දෙන දෑ ව්යාජයක් බවට පත් කිරීම හා අල්ලාහ් මිනිසුන්ට අභිමත නොකළ දෙයක් අල්ලාහ් ඔවුනට අභිමත කර ඇති බවට බොරු පැවසීමය.