د معناګانو ژباړه آیت 102 سورت النساء - الترجمة الأوزبكية للمختصر في تفسير القرآن الكريم - د قرآن کریم دائرة المعارف

آیت: 102

وَإِذَا كُنتَ فِيهِمۡ فَأَقَمۡتَ لَهُمُ ٱلصَّلَوٰةَ فَلۡتَقُمۡ طَآئِفَةٞ مِّنۡهُم مَّعَكَ وَلۡيَأۡخُذُوٓاْ أَسۡلِحَتَهُمۡۖ فَإِذَا سَجَدُواْ فَلۡيَكُونُواْ مِن وَرَآئِكُمۡ وَلۡتَأۡتِ طَآئِفَةٌ أُخۡرَىٰ لَمۡ يُصَلُّواْ فَلۡيُصَلُّواْ مَعَكَ وَلۡيَأۡخُذُواْ حِذۡرَهُمۡ وَأَسۡلِحَتَهُمۡۗ وَدَّ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ لَوۡ تَغۡفُلُونَ عَنۡ أَسۡلِحَتِكُمۡ وَأَمۡتِعَتِكُمۡ فَيَمِيلُونَ عَلَيۡكُم مَّيۡلَةٗ وَٰحِدَةٗۚ وَلَا جُنَاحَ عَلَيۡكُمۡ إِن كَانَ بِكُمۡ أَذٗى مِّن مَّطَرٍ أَوۡ كُنتُم مَّرۡضَىٰٓ أَن تَضَعُوٓاْ أَسۡلِحَتَكُمۡۖ وَخُذُواْ حِذۡرَكُمۡۗ إِنَّ ٱللَّهَ أَعَدَّ لِلۡكَٰفِرِينَ عَذَابٗا مُّهِينٗا

Эй Муҳаммад алайҳиссалом, жанг майдонида лашкар ичида имомлик қилиб намоз ўқиганингизда уларни икки жамоага ажратинг. Улардан бири сизга иқтидо қилиб, намозда қуроллари билан туради. Бошқа жамоа эса сизларни қўриқлаб туради. Биринчи ракат тугаганидан кейин орқага ўтиб, сизларни қўриқлай бошлайдилар. Бу пайтда иккинчи жамоа намозга келади. Имом салом берганидан кейин намознинг қолганини ўқиб, тўла қилиб қўядилар. Эҳтиёт чораларини кўриб, қуролланиб олсинлар. Чунки кофирлар сизлар қурол-яроғ ва асбоб-анжомларингиздан ғафлатда қолиб, ҳушёрликни бутунлай йўқотиб, намозга кириб кетган пайтингизда устингизга бирданига ҳамла қилишни истайдилар. Агар ёғингарчиликдан азият чекиш ёки беморлик каби сабаблар бўлса, қуролларингизни ечиб қўйишингиз гуноҳ эмас. Шунда ҳам душманга қарши қўлингиздан келганча эҳтиёт чорангизни кўриб қўйинглар. Албатта, Аллоҳ кофирлар учун хор қилгувчи азобни тайёрлаб қўйгандир.

په دې مخ کې د ایتونو د فایدو څخه:

• استحباب صلاة الخوف وبيان أحكامها وصفتها.

Хавф намозининг мустаҳаблиги. Унинг ҳукмлари ва тавсифи баёни

• الأمر بالأخذ بالأسباب في كل الأحوال، وأن المؤمن لا يعذر في تركها حتى لو كان في عبادة.

Ҳамма-ҳамма ҳолатларда ҳам сабабини қилиб қўйишга буюриляпти. Мўмин ҳатто ибодатда ҳам бу мажбуриятдан озод этилмайди. У намозда ҳам сабабини қилиб, эҳтиёт чорасини кўриши шарт.

• مشروعية دوام ذكر الله تعالى على كل حال، فهو حياة القلوب وسبب طمأنينتها.

Аллоҳ таолони ҳар бир ҳолатда зикр қилиб, ёдда тутиб юриш шариатдандир. Зикр қалблар ҳаётидир. Диллар ороми у биландир.

• النهي عن الضعف والكسل في حال قتال العدو، والأمر بالصبر على قتاله.

Душман билан жанг кетаётганда бўш келиш ва танбаллик қилишдан қайтариляпти ҳамда сабрга буюриляпти.