Tradução dos significados Versículo 64 Surah Suratu Al-Hajj - Tradução persa - Tafsir Al-Saadi - Enciclopédia do Nobre Qur’an

Versículo: 64

لَهٗ مَا فِی السَّمٰوٰتِ وَمَا فِی الْاَرْضِ ؕ— وَاِنَّ اللّٰهَ لَهُوَ الْغَنِیُّ الْحَمِیْدُ ۟۠

﴿لَّهُۥ مَا فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَمَا فِي ٱلۡأَرۡضِ﴾ آنچه در آسمان‌ها و آنچه در زمین است، همه آفریده و بندگان اویند؛ و خداوند با فرمانروایی و حکمت و کمال اقتدار خود، در آنها تصرف می‌نماید، و کسی دیگر در این میان اختیاری ندارد. ﴿وَإِنَّ ٱللَّهَ لَهُوَ ٱلۡغَنِيُّ﴾ و او بی‌نیاز است، و دارای بی‌نیازیِ مطلق می‌باشد، و از هر جهت مستغنی می‌باشد. و از بی‌نیازیِ او، این است که به هیچ کدام از آفریده‌هایش نیاز ندارد؛ و از سرِ ناتوانی و خواری به آنها پناه نمی‌برد؛ و کمبودی ندارد که آن را به وسیلۀ آنان جبران نماید. او نیازی ندارد که کسی را به همسری و فرزندی گیرد. و از بی نیازی‌اش این است که نمی‌خورد و نمی‌نوشد؛ و به آنچه مردم بدان نیاز دارند، به هیچ وجهی نیاز ندارد. پس او دیگران را خوراک می‌دهد، ولی خوراک داده نمی‌شود. و از بی‌نیازی‌اش این است که آفریدگان همه، در آفرینش و زندگی دینی و دنیایی خود، به او نیاز دارند. و یکی از مصادیق بی‌نیازی‌اش این است که اگر همۀ موجوداتِ آسمان‌ها و زمین -آنهایی که زنده‌اند و آنهایی که مرده‌اند در یک میدان جمع شوند، و هریک از آنها تا آنجا که دلش بخواهد، از خداوند طلب نماید، و خداوند به هر یک از آنها بیش از آنچه بخواهد -ببخشد، این کار از ملک و پادشاهی او چیزی نمی‌کاهد. و از بی‌نیازی‌اش این است که دست سخاوت و خیر و برکتش را، در شب و روز گشوده است؛ و چیزهایی را در بهشت قرار داده که هیچ چشمی مانند آن را ندیده، و هیچ گوشی آن را نشنیده، و به دل هیچ انسانی خطور نکرده است. ﴿ٱلۡحَمِيدُ﴾ در ذات و در نام‌هایش پسندیده و ستوده است، چون نام‌هایش نیکویند. و در صفاتش نیز ستوده است، چون همۀ صفت‌های او صفات کمال‌اند. و در کارهایش پسندیده می‌باشد، چون کارهای او سرشار از عدل و احسان و رحمت و حکمت است. و نیز در شرع و قانون خویش ستوده است، چون جز به آنچه مصلحت است، فرمان نمی‌دهد؛ و جز از آنچه که فساد محض است یا فسادش بیشتر است، نهی نمی‌نماید. تنها خداوند، شایستۀ ستایش است؛ ستایشی که آسمان‌ها و زمین و آنچه میان آن دو است، و بندگانش، توان ادای آن را ندارند؛ ستایشی که خود گویندۀ آن است، و برتر است از آنچه که بندگان، وی را ستایش می‌کنند. و او به‌خاطر توفیقاتی که به بندگان موفقّش ارزانی می‌دارد، نیز به‌خاطر خوار کردن کسانی که خوارشان نموده است، قابل ستایش است. و او در ستایش و حمدِ خویش، بی‌نیاز است؛ و در بی‌نیازی‌اش، ستوده و پسندیده می‌باشد.