Ibisobanuro by'amagambo Isura At Tawubat - Ibisobanuro bya Qur'an Ntagatifu mu rurimi rw'igiperesi, bikaba ari incamacye y'ibisobanuro bya Qur'an Ntagatifu. - numero y'urupapuro 196 - ububiko bwa qor'an yejejwe

Umurongo: 55

فَلَا تُعْجِبْكَ اَمْوَالُهُمْ وَلَاۤ اَوْلَادُهُمْ ؕ— اِنَّمَا یُرِیْدُ اللّٰهُ لِیُعَذِّبَهُمْ بِهَا فِی الْحَیٰوةِ الدُّنْیَا وَتَزْهَقَ اَنْفُسُهُمْ وَهُمْ كٰفِرُوْنَ ۟

- ای رسول- نه اموال منافقان تو را به شگفت آورد و نه فرزندانشان، و آنها را نیکو مشمار، زیرا سرانجام اموال و فرزندان‌شان بد است، چون الله این دو را با تلاش و زحمتی که برای حصول آنها متحمل می‌شوند، و مصیبت‌هایی که در آنها نازل می‌کند عذابی بر آنها قرار می‌دهد تا اینکه الله ارواح‌شان را در حال کفرشان بیرون می‌آورد، آن‌گاه با جاودانگی در پایین‌ترین طبقۀ جهنم عذاب می‌شوند.

Umurongo: 56

وَیَحْلِفُوْنَ بِاللّٰهِ اِنَّهُمْ لَمِنْكُمْ ؕ— وَمَا هُمْ مِّنْكُمْ وَلٰكِنَّهُمْ قَوْمٌ یَّفْرَقُوْنَ ۟

و -ای مؤمنان- منافقان به دروغ به شما سوگند یاد می‌کنند که: آنها در زمرۀ شما هستند، درحالی‌که در باطن‌شان از شما نیستند، هر چند تظاهر کنند که از شما هستند، اما آنها مردمی هستند که می‌ترسند همانند مشرکان گرفتار قتل و اسارت شوند، به این سبب از روی تقیه، اظهار اسلام می‌کنند.

Umurongo: 57

لَوْ یَجِدُوْنَ مَلْجَاً اَوْ مَغٰرٰتٍ اَوْ مُدَّخَلًا لَّوَلَّوْا اِلَیْهِ وَهُمْ یَجْمَحُوْنَ ۟

اگر این منافقان پناهگاهی از دژها بیابند خود را در آن محافظت می‌کنند، یا غارهایی در کوه‌ها بیابند در آنها پنهان می‌شوند، یا سوراخی بیابند که در آن داخل شوند به‌طور قطع به آن پناه می‌برند، و به شتاب در آن وارد می‌شوند.

Umurongo: 58

وَمِنْهُمْ مَّنْ یَّلْمِزُكَ فِی الصَّدَقٰتِ ۚ— فَاِنْ اُعْطُوْا مِنْهَا رَضُوْا وَاِنْ لَّمْ یُعْطَوْا مِنْهَاۤ اِذَا هُمْ یَسْخَطُوْنَ ۟

و -ای پیامبر- گروهی از منافقان در هنگام تقسیم صدقات، اگر از آن ها به مقدار دلخواهشان، دست نیابند؛ بر تو عيب و ايراد مى گيرند. اگر از آن ها به مقداری دلخواهشان، ببخشى؛ از تو راضی می شوند و اگر به آن ها مقدار دلخواهشان را نبخشى؛ خشمشان را ابراز می کنند.

Umurongo: 59

وَلَوْ اَنَّهُمْ رَضُوْا مَاۤ اٰتٰىهُمُ اللّٰهُ وَرَسُوْلُهٗ ۙ— وَقَالُوْا حَسْبُنَا اللّٰهُ سَیُؤْتِیْنَا اللّٰهُ مِنْ فَضْلِهٖ وَرَسُوْلُهٗۤ ۙ— اِنَّاۤ اِلَی اللّٰهِ رٰغِبُوْنَ ۟۠

و اگر این منافقانی که در تقسیم صدقات به تو ایراد می‌گیرند به آنچه الله برای‌شان فرض گردانده بود، و آنچه رسولش از صدقات به آنها‌ داده بود راضی می‌شدند، و می‌گفتند: الله برای ما کافی است، الله به زودی آنچه را بخواهد از فضل خویش به ما عطا می‌کند، و رسولش به‌زودی از آنچه که الله برایش عطا کرده است به ما می‌دهد، همانا ما فقط به الله مشتاقیم که از فضل خویش به ما عطا کند، اگر آنها‌ این کار را کرده بودند به‌طور قطع برای‌شان بهتر بود از اینکه به تو ایراد بگیرند.

Umurongo: 60

اِنَّمَا الصَّدَقٰتُ لِلْفُقَرَآءِ وَالْمَسٰكِیْنِ وَالْعٰمِلِیْنَ عَلَیْهَا وَالْمُؤَلَّفَةِ قُلُوْبُهُمْ وَفِی الرِّقَابِ وَالْغٰرِمِیْنَ وَفِیْ سَبِیْلِ اللّٰهِ وَابْنِ السَّبِیْلِ ؕ— فَرِیْضَةً مِّنَ اللّٰهِ ؕ— وَاللّٰهُ عَلِیْمٌ حَكِیْمٌ ۟

همانا زکاتِ واجب، باید برای فقرا، و آن ها نیازمندانی هستند که از پیشه یا شغلی که دارند درآمدی کسب می کنند اما برای تأمین معیشتشان کافی نیست و کسی از حالشان آگاه نیست؛ و مساکین، کسانی که تقریباً مالک چیزی نیستند و به سبب وضعیت ظاهری یا گفته هایشان، حالشان بر مردم پنهان است؛ و مأمورانی که حاکم، آن ها را برای جمع آوری زکات می فرستد؛ و کافرانی که پرداخت زکات به آن ها سبب ایمانشان می شود و یا کسانی که ایمان ضعیفی دارند تا ایمانشان تقویت شود و یا کسانی که شرشان با پرداخت زکات به آن ها کم می شود؛ و آزاد سازی بردگان؛ و بدهکارانی که بدونه اسراف كردن و گناه كردن توانایی پرداخت بدهیشان را ندارند؛ و آماده سازی مجاهدان در راه الله؛ و مسافری که توشه اش به پايان رسيده است، مصرف شود. منحصر کردن پرداخت زکات به این گروه ها، فریضه ای از جانب الله متعال است، و الله متعال از مصالح بندگانش آگاه تر است و در تدبیر و تشریعش بسیار حكيم مى باشد.

Umurongo: 61

وَمِنْهُمُ الَّذِیْنَ یُؤْذُوْنَ النَّبِیَّ وَیَقُوْلُوْنَ هُوَ اُذُنٌ ؕ— قُلْ اُذُنُ خَیْرٍ لَّكُمْ یُؤْمِنُ بِاللّٰهِ وَیُؤْمِنُ لِلْمُؤْمِنِیْنَ وَرَحْمَةٌ لِّلَّذِیْنَ اٰمَنُوْا مِنْكُمْ ؕ— وَالَّذِیْنَ یُؤْذُوْنَ رَسُوْلَ اللّٰهِ لَهُمْ عَذَابٌ اَلِیْمٌ ۟

و گروهی از منافقان با گفتارشان، رسول الله -صلی الله علیه وسلم- را آزار می دهند، و هنگامی که بردباری ایشان را می بینند، می گویند: همانا او سخن هر کسی را گوش داده و باور می کند، و حق و باطل (این سخنان) را تشخیص نمی دهد. -ای پیامبر- به آن ها بگو: همانا پیامبر چیزی جز نیکی را نمی شنود و به الله متعال ایمان دارد و گفته ى مؤمنان راستین را تصدیق می کند و با آن ها مهربان است چرا که بعثت او، رحمتی است برای کسانی که به او ایمان آورده اند، و کسانی که به هر شیوه ای پیامبر -صلی الله علیه وسلم- را آزار می دهند، عذابی رنج آور (در پیش) دارند.

Inyungu dukura muri ayat kuri Uru rupapuro:

• الأموال والأولاد قد تكون سببًا للعذاب في الدنيا، وقد تكون سببًا للعذاب في الآخرة، فليتعامل العبد معهما بما يرضي مولاه، فتتحقق بهما النجاة.

اموال و فرزندان گاهی سبب عذاب در دنیا، و گاهی سبب عذاب در آخرت هستند، پس بنده باید به گونه‌ای با این دو رفتار ‌کند که مولایش را راضی ‌سازد، آن‌گاه با این دو، نجات مُحَقَّق می‌شود.

• توزيع الزكاة موكول لاجتهاد ولاة الأمور يضعونها على حسب حاجة الأصناف وسعة الأموال.

توزیع زکات، به اجتهاد والیان امور موکول است که آن را براساس نیاز اصناف و گستردگی اموال قرار می‌دهند.

• إيذاء الرسول صلى الله عليه وسلم فيما يتعلق برسالته كفر، يترتب عليه العقاب الشديد.

آزاررساندن به رسول صلی الله علیه وسلم در اموری که به رسالت او بستگی دارد کفر است و کیفری سخت بر آن مترتب می‌شود.

• ينبغي للعبد أن يكون أُذن خير لا أُذن شر، يستمع ما فيه الصلاح والخير، ويُعرض ترفُّعًا وإباءً عن سماع الشر والفساد.

سزاوار است که بنده شنوای خیر باشد نه شنوای شر؛ آنچه را که در آن صلاح و خیر است بشنود، و با امتناع و مخالفت، از شنیدن شر و فساد روی بگرداند.