අර්ථ කථනය වාක්‍යය 20 පරිච්ඡේදය අල් අඃරාෆ් - පැෂ්ටෝ පරිවර්තනය - ශුද්ධ වූ අල්කුර්ආන් අර්ථ විවරණයේ සංෂිප්ත අනුවාදය - පාරිශුද්ධ අල් කුර්ආනයේ විශ්ව කෝෂය

වාක්‍යය: 20

فَوَسْوَسَ لَهُمَا الشَّیْطٰنُ لِیُبْدِیَ لَهُمَا مَا وٗرِیَ عَنْهُمَا مِنْ سَوْاٰتِهِمَا وَقَالَ مَا نَهٰىكُمَا رَبُّكُمَا عَنْ هٰذِهِ الشَّجَرَةِ اِلَّاۤ اَنْ تَكُوْنَا مَلَكَیْنِ اَوْ تَكُوْنَا مِنَ الْخٰلِدِیْنَ ۟

نو ابلیس دې دواړو ته پټه خبره (وسوسه) واچوله؛ د دې لپاره چې ښکاره کړي دې دواړو ته هغه چې پټ شوي د دې دواړو د عورتونو نه، او دې دواړو ته یې وویل: تاسو دواړه الله تعالی د دې ونې له خوراک څخه منع کړي نه یاست مګر د بد ګڼلو د دې وجې نه چې تاسو دواړه شئ ملایکې، او یا د بد ګڼلو د دې وجې نه چې تاسو دواړه په جنت کې د همیشه اوسیدونکو څخه شئ.

මෙ⁣ම පිටුවේ තිබෙන වැකිවල ප්‍රයෝජන:

• دلّت الآيات على أن من عصى مولاه فهو ذليل.

آیتونه په دې دلالت کوي چې یقینا چا چې د خپل رب نافرماني وکړه نو هغه به ذلیل او خوار وي.

• أعلن الشيطان عداوته لبني آدم، وتوعد أن يصدهم عن الصراط المستقيم بكل أنواع الوسائل والأساليب.

شیطان خپله دښمني د بنی آدم سره اعلان کړې، او دا وعده یې کړې چې دوی به په خپلو ټولو وسیلو او اسبابو سره د سمې لارې نه بندوي.

• خطورة المعصية وأنها سبب لعقوبات الله الدنيوية والأخروية.

د ګناه خطر او خبره داده چې یقینا دا سبب دی د الله تعالی د دنیوي او اخروي عذابونو.