Përkthimi i kuptimeve Surja Suretu Esh Shuara - Përkthimi shqip - Hasan Nahi - Enciklopedia e Kuranit Fisnik

Suretu Esh Shuara

Ajeti: 1

طسٓمٓ

Tâ, Sîn, Mîm.

Ajeti: 2

تِلۡكَ ءَايَٰتُ ٱلۡكِتَٰبِ ٱلۡمُبِينِ

Këto janë vargjet e Librit të qartë.

Ajeti: 3

لَعَلَّكَ بَٰخِعٞ نَّفۡسَكَ أَلَّا يَكُونُواْ مُؤۡمِنِينَ

A mos vallë ti (o Muhamed) do ta shkatërrosh veten, ngaqë ata (banorët e Mekës) nuk duan të besojnë?

Ajeti: 4

إِن نَّشَأۡ نُنَزِّلۡ عَلَيۡهِم مِّنَ ٱلسَّمَآءِ ءَايَةٗ فَظَلَّتۡ أَعۡنَٰقُهُمۡ لَهَا خَٰضِعِينَ

Sikur të donim Ne, do të zbritnim nga qielli një shenjë, para së cilës ata do të përulnin kokat.

Ajeti: 5

وَمَا يَأۡتِيهِم مِّن ذِكۡرٖ مِّنَ ٱلرَّحۡمَٰنِ مُحۡدَثٍ إِلَّا كَانُواْ عَنۡهُ مُعۡرِضِينَ

Sa herë që atyre u vjen ndonjë Këshillë e re nga i Gjithëmëshirshmi, ata ia kthejnë kurrizin.

Ajeti: 6

فَقَدۡ كَذَّبُواْ فَسَيَأۡتِيهِمۡ أَنۢبَٰٓؤُاْ مَا كَانُواْ بِهِۦ يَسۡتَهۡزِءُونَ

Ata e kanë përgënjeshtruar atë, prandaj do t’u vijë ai (ndëshkim), me të cilin janë tallur.

Ajeti: 7

أَوَلَمۡ يَرَوۡاْ إِلَى ٱلۡأَرۡضِ كَمۡ أَنۢبَتۡنَا فِيهَا مِن كُلِّ زَوۡجٖ كَرِيمٍ

Vallë, a nuk shohin ata tokën, prej së cilës kemi bërë të mbijnë sa e sa lloje çifte bimësh fisnike?

Ajeti: 8

إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَةٗۖ وَمَا كَانَ أَكۡثَرُهُم مُّؤۡمِنِينَ

Sigurisht që këtu ka shenja (të njëjësisë së Zotit), por shumica e tyre nuk besojnë.

Ajeti: 9

وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلرَّحِيمُ

Zoti yt është vërtet i Plotfuqishëm dhe Mëshirëplotë.

Ajeti: 10

وَإِذۡ نَادَىٰ رَبُّكَ مُوسَىٰٓ أَنِ ٱئۡتِ ٱلۡقَوۡمَ ٱلظَّٰلِمِينَ

Kur Allahu e thërriti Musain: “Shko te populli keqbërës,

Ajeti: 11

قَوۡمَ فِرۡعَوۡنَۚ أَلَا يَتَّقُونَ

populli i Faraonit! vallë, a nuk po i frikësohen ata Allahut?”

Ajeti: 12

قَالَ رَبِّ إِنِّيٓ أَخَافُ أَن يُكَذِّبُونِ

Ai u përgjigj: “O Zoti im, unë kam frikë se do të më quajnë gënjeshtar,

Ajeti: 13

وَيَضِيقُ صَدۡرِي وَلَا يَنطَلِقُ لِسَانِي فَأَرۡسِلۡ إِلَىٰ هَٰرُونَ

e zemra do të më ngushtohet, kurse gjuha mund të më lidhet, andaj, dërgoje edhe Harunin (të më ndihmojë).

Ajeti: 14

وَلَهُمۡ عَلَيَّ ذَنۢبٞ فَأَخَافُ أَن يَقۡتُلُونِ

Unë jam edhe përgjegjës ndaj tyre për një krim, andaj kam frikë se do të më vrasin”.

Ajeti: 15

قَالَ كَلَّاۖ فَٱذۡهَبَا بِـَٔايَٰتِنَآۖ إِنَّا مَعَكُم مُّسۡتَمِعُونَ

Allahu tha: “Kurrsesi! Shkoni që të dy me shenjat Tona. Me të vërtetë, Ne jemi me ju dhe dëgjojmë.

Ajeti: 16

فَأۡتِيَا فِرۡعَوۡنَ فَقُولَآ إِنَّا رَسُولُ رَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

Shkoni te Faraoni dhe i thoni: “Ne jemi të dërguarit e Zotit të botëve,

Ajeti: 17

أَنۡ أَرۡسِلۡ مَعَنَا بَنِيٓ إِسۡرَٰٓءِيلَ

që të lejoni bijtë e Israilit të vijnë me ne!”

Ajeti: 18

قَالَ أَلَمۡ نُرَبِّكَ فِينَا وَلِيدٗا وَلَبِثۡتَ فِينَا مِنۡ عُمُرِكَ سِنِينَ

Faraoni tha: “Vallë, a nuk të kemi rritur në gjirin tonë si fëmijë?! A nuk ke qëndruar midis nesh shumë vjet të jetës sate?!

Ajeti: 19

وَفَعَلۡتَ فَعۡلَتَكَ ٱلَّتِي فَعَلۡتَ وَأَنتَ مِنَ ٱلۡكَٰفِرِينَ

E pastaj bëre veprën që ti e di, duke qenë mosmirënjohës?!”

Ajeti: 20

قَالَ فَعَلۡتُهَآ إِذٗا وَأَنَا۠ مِنَ ٱلضَّآلِّينَ

Musai tha: “E kam bërë atë, kur nuk kam qenë i udhëzuar.

Ajeti: 21

فَفَرَرۡتُ مِنكُمۡ لَمَّا خِفۡتُكُمۡ فَوَهَبَ لِي رَبِّي حُكۡمٗا وَجَعَلَنِي مِنَ ٱلۡمُرۡسَلِينَ

Pastaj ika prej jush, kur u frikësova prej jush dhe Zoti im më dhuroi mençuri dhe më bëri një nga të dërguarit.

Ajeti: 22

وَتِلۡكَ نِعۡمَةٞ تَمُنُّهَا عَلَيَّ أَنۡ عَبَّدتَّ بَنِيٓ إِسۡرَٰٓءِيلَ

A e quan mirësi atë që më bëre mua, ndërkohë që bijtë e Israilit (popullin tim) i bëre skllevër”?

Ajeti: 23

قَالَ فِرۡعَوۡنُ وَمَا رَبُّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

Faraoni e pyeti: “E ç’është Zoti i botëve?”

Ajeti: 24

قَالَ رَبُّ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ وَمَا بَيۡنَهُمَآۖ إِن كُنتُم مُّوقِنِينَ

(Musai) u përgjigj: “Është Zoti i qiejve, i Tokës dhe i gjithçkaje që gjendet midis tyre, nëse besoni me bindje”.

Ajeti: 25

قَالَ لِمَنۡ حَوۡلَهُۥٓ أَلَا تَسۡتَمِعُونَ

(Faraoni) u tha atyre rreth vetes: “Vallë, a nuk po dëgjoni?!”

Ajeti: 26

قَالَ رَبُّكُمۡ وَرَبُّ ءَابَآئِكُمُ ٱلۡأَوَّلِينَ

Ai tha: “Zoti juaj dhe Zoti i të parëve tuaj.”

Ajeti: 27

قَالَ إِنَّ رَسُولَكُمُ ٱلَّذِيٓ أُرۡسِلَ إِلَيۡكُمۡ لَمَجۡنُونٞ

(Faraoni) tha: “Me të vërtetë, i Dërguari që ju është sjellë, është i çmendur”.

Ajeti: 28

قَالَ رَبُّ ٱلۡمَشۡرِقِ وَٱلۡمَغۡرِبِ وَمَا بَيۡنَهُمَآۖ إِن كُنتُمۡ تَعۡقِلُونَ

(Musai) tha: “Zoti i Lindjes dhe i Perëndimit dhe i gjithçkaje që gjendet midis tyre, nëse kuptoni.

Ajeti: 29

قَالَ لَئِنِ ٱتَّخَذۡتَ إِلَٰهًا غَيۡرِي لَأَجۡعَلَنَّكَ مِنَ ٱلۡمَسۡجُونِينَ

(Faraoni) tha: “Nëse ti merr për zot tjetërkënd, përveç meje, me siguri, do të të fus në burg!”

Ajeti: 30

قَالَ أَوَلَوۡ جِئۡتُكَ بِشَيۡءٖ مُّبِينٖ

(Musai) u përgjigj: “Vallë, edhe pasi të të kem sjellë mrekulli të qartë? “

Ajeti: 31

قَالَ فَأۡتِ بِهِۦٓ إِن كُنتَ مِنَ ٱلصَّٰدِقِينَ

(Faraoni) tha: “Tregoje pra, nëse thua të vërtetën!”

Ajeti: 32

فَأَلۡقَىٰ عَصَاهُ فَإِذَا هِيَ ثُعۡبَانٞ مُّبِينٞ

(Musai) lëshoi shkopin e vet e ai u shndërrua në gjarpër të vërtetë!

Ajeti: 33

وَنَزَعَ يَدَهُۥ فَإِذَا هِيَ بَيۡضَآءُ لِلنَّٰظِرِينَ

Pastaj nxori dorën e vet dhe ajo, menjëherë u duk e bardhë para shikuesve!

Ajeti: 34

قَالَ لِلۡمَلَإِ حَوۡلَهُۥٓ إِنَّ هَٰذَا لَسَٰحِرٌ عَلِيمٞ

(Faraoni) i tha parisë së tij, që e kishte përreth: “Ky qenka magjistar vërtet i dijshëm!

Ajeti: 35

يُرِيدُ أَن يُخۡرِجَكُم مِّنۡ أَرۡضِكُم بِسِحۡرِهِۦ فَمَاذَا تَأۡمُرُونَ

Me magjitë e veta, ai dëshiron t’ju dëbojë nga toka juaj, prandaj ç’më këshilloni ju?”

Ajeti: 36

قَالُوٓاْ أَرۡجِهۡ وَأَخَاهُ وَٱبۡعَثۡ فِي ٱلۡمَدَآئِنِ حَٰشِرِينَ

Ata u përgjigjën: “Lëre këtë dhe vëllanë e tij për pak kohë dhe ço lajmëtarë nëpër qytete,

Ajeti: 37

يَأۡتُوكَ بِكُلِّ سَحَّارٍ عَلِيمٖ

që të t’i sjellin ty të gjithë magjistarët e dijshëm”.

Ajeti: 38

فَجُمِعَ ٱلسَّحَرَةُ لِمِيقَٰتِ يَوۡمٖ مَّعۡلُومٖ

Magjistarët u mblodhën në ditën e caktuar,

Ajeti: 39

وَقِيلَ لِلنَّاسِ هَلۡ أَنتُم مُّجۡتَمِعُونَ

e popullit iu tha: “A jeni mbledhur të gjithë,

Ajeti: 40

لَعَلَّنَا نَتَّبِعُ ٱلسَّحَرَةَ إِن كَانُواْ هُمُ ٱلۡغَٰلِبِينَ

që të shkojmë pas magjistarëve, nëse ata do të jenë fitues?!”

Ajeti: 41

فَلَمَّا جَآءَ ٱلسَّحَرَةُ قَالُواْ لِفِرۡعَوۡنَ أَئِنَّ لَنَا لَأَجۡرًا إِن كُنَّا نَحۡنُ ٱلۡغَٰلِبِينَ

Kur erdhën magjistarët, i thanë Faraonit: “Vërtet do të shpërblehemi, nëse dalim fitues?”

Ajeti: 42

قَالَ نَعَمۡ وَإِنَّكُمۡ إِذٗا لَّمِنَ ٱلۡمُقَرَّبِينَ

Ai u përgjigj: “Po, madje do të jeni vërtet ndër të afërmit e mi”.

Ajeti: 43

قَالَ لَهُم مُّوسَىٰٓ أَلۡقُواْ مَآ أَنتُم مُّلۡقُونَ

Musai u tha atyre: “Hidheni atë që doni ta hidhni!”

Ajeti: 44

فَأَلۡقَوۡاْ حِبَالَهُمۡ وَعِصِيَّهُمۡ وَقَالُواْ بِعِزَّةِ فِرۡعَوۡنَ إِنَّا لَنَحۡنُ ٱلۡغَٰلِبُونَ

Ata hodhën litarët dhe shkopinjtë e tyre dhe thanë: “Për madhërinë e Faraonit, me të vërtetë, Ne do të jemi fitues patjetër!”

Ajeti: 45

فَأَلۡقَىٰ مُوسَىٰ عَصَاهُ فَإِذَا هِيَ تَلۡقَفُ مَا يَأۡفِكُونَ

Pastaj, Musai hodhi shkopin e tij, që i kapërdiu përnjëherësh sajimet e tyre të rreme!

Ajeti: 46

فَأُلۡقِيَ ٱلسَّحَرَةُ سَٰجِدِينَ

Atëherë magjistarët ranë përmbys, duke bërë sexhde,

Ajeti: 47

قَالُوٓاْ ءَامَنَّا بِرَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

dhe thanë: “Ne besojmë në Zotin e botëve,

Ajeti: 48

رَبِّ مُوسَىٰ وَهَٰرُونَ

Zotin e Musait dhe të Harunit!”

Ajeti: 49

قَالَ ءَامَنتُمۡ لَهُۥ قَبۡلَ أَنۡ ءَاذَنَ لَكُمۡۖ إِنَّهُۥ لَكَبِيرُكُمُ ٱلَّذِي عَلَّمَكُمُ ٱلسِّحۡرَ فَلَسَوۡفَ تَعۡلَمُونَۚ لَأُقَطِّعَنَّ أَيۡدِيَكُمۡ وَأَرۡجُلَكُم مِّنۡ خِلَٰفٖ وَلَأُصَلِّبَنَّكُمۡ أَجۡمَعِينَ

(Faraoni) tha: “I besuat atij (Musait) para se t’ju lejoja unë! Patjetër që ai është i madhi juaj, i cili ju ka mësuar magjinë. Ta dini se unë, në të vërtetë, do t’jua këpus duart dhe këmbët tuaja tërthorazi dhe do t’ju kryqëzoj të gjithëve!

Ajeti: 50

قَالُواْ لَا ضَيۡرَۖ إِنَّآ إِلَىٰ رَبِّنَا مُنقَلِبُونَ

Ata thanë: “S’ka gjë! Sigurisht, Ne do të kthehemi te Zoti ynë.

Ajeti: 51

إِنَّا نَطۡمَعُ أَن يَغۡفِرَ لَنَا رَبُّنَا خَطَٰيَٰنَآ أَن كُنَّآ أَوَّلَ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ

Ne shpresojmë se Zoti ynë do të na i falë gjynahet, meqë jemi besimtarët e parë.”

Ajeti: 52

۞ وَأَوۡحَيۡنَآ إِلَىٰ مُوسَىٰٓ أَنۡ أَسۡرِ بِعِبَادِيٓ إِنَّكُم مُّتَّبَعُونَ

Pastaj, Ne i shpallëm Musait: “Ti udhëto natën me robërit e Mi, por do të jeni të ndjekur”.

Ajeti: 53

فَأَرۡسَلَ فِرۡعَوۡنُ فِي ٱلۡمَدَآئِنِ حَٰشِرِينَ

Dhe Faraoni dërgoi nëpër qytete lajmëtarë

Ajeti: 54

إِنَّ هَٰٓؤُلَآءِ لَشِرۡذِمَةٞ قَلِيلُونَ

(Për të thënë:) “Këta janë një grup i vogël që

Ajeti: 55

وَإِنَّهُمۡ لَنَا لَغَآئِظُونَ

na kanë provokuar,

Ajeti: 56

وَإِنَّا لَجَمِيعٌ حَٰذِرُونَ

por ne jemi kurdoherë të gatshëm!”

Ajeti: 57

فَأَخۡرَجۡنَٰهُم مِّن جَنَّٰتٖ وَعُيُونٖ

Kështu, Ne i bëmë ata të lënë kopshtet dhe lumenjtë,

Ajeti: 58

وَكُنُوزٖ وَمَقَامٖ كَرِيمٖ

thesaret e pallatet e mrekullueshme.

Ajeti: 59

كَذَٰلِكَۖ وَأَوۡرَثۡنَٰهَا بَنِيٓ إِسۡرَٰٓءِيلَ

Kështu ndodhi, dhe Ne ia dhamë të gjitha këto bijve të Israilit.

Ajeti: 60

فَأَتۡبَعُوهُم مُّشۡرِقِينَ

Në agim, ata (njerëzit e Faraonit) iu afruan atyre.

Ajeti: 61

فَلَمَّا تَرَٰٓءَا ٱلۡجَمۡعَانِ قَالَ أَصۡحَٰبُ مُوسَىٰٓ إِنَّا لَمُدۡرَكُونَ

Kur dy grupet panë njëri-tjetrin, shokët e Musait thirrën: “Me të vërtetë, na zunë!”

Ajeti: 62

قَالَ كَلَّآۖ إِنَّ مَعِيَ رَبِّي سَيَهۡدِينِ

Ai tha: “Kurrsesi! Në të vërtetë, me mua është Zoti im. Ai do të ma tregojë rrugën”.

Ajeti: 63

فَأَوۡحَيۡنَآ إِلَىٰ مُوسَىٰٓ أَنِ ٱضۡرِب بِّعَصَاكَ ٱلۡبَحۡرَۖ فَٱنفَلَقَ فَكَانَ كُلُّ فِرۡقٖ كَٱلطَّوۡدِ ٱلۡعَظِيمِ

Dhe Ne i shpallëm Musait: “Bjeri me shkopin tënd detit!” Menjëherë deti u nda dhe çdo pjesë e tij u bë si mal i madh.

Ajeti: 64

وَأَزۡلَفۡنَا ثَمَّ ٱلۡأٓخَرِينَ

Atëherë Ne i afruam aty të tjerët.

Ajeti: 65

وَأَنجَيۡنَا مُوسَىٰ وَمَن مَّعَهُۥٓ أَجۡمَعِينَ

Musain dhe të gjithë ata që ishin me të, i shpëtuam,

Ajeti: 66

ثُمَّ أَغۡرَقۡنَا ٱلۡأٓخَرِينَ

kurse të tjerët i fundosëm.

Ajeti: 67

إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَةٗۖ وَمَا كَانَ أَكۡثَرُهُم مُّؤۡمِنِينَ

Pa dyshim, në këtë ka shenja treguese, por shumica e njerëzve nuk janë besimtarë.

Ajeti: 68

وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلرَّحِيمُ

Në të vërtetë, Zoti yt është i Plotfuqishëm dhe Mëshirëplotë.

Ajeti: 69

وَٱتۡلُ عَلَيۡهِمۡ نَبَأَ إِبۡرَٰهِيمَ

Tregoju atyre historinë e Ibrahimit,

Ajeti: 70

إِذۡ قَالَ لِأَبِيهِ وَقَوۡمِهِۦ مَا تَعۡبُدُونَ

kur i tha babait të vet dhe popullit të vet: “Çfarë adhuroni ju?

Ajeti: 71

قَالُواْ نَعۡبُدُ أَصۡنَامٗا فَنَظَلُّ لَهَا عَٰكِفِينَ

Ata u përgjigjën: “Adhurojmë idhujt e përherë u jemi përkushtuar atyre”.

Ajeti: 72

قَالَ هَلۡ يَسۡمَعُونَكُمۡ إِذۡ تَدۡعُونَ

Ai i pyeti: “A ju dëgjojnë ata kur ju luteni?

Ajeti: 73

أَوۡ يَنفَعُونَكُمۡ أَوۡ يَضُرُّونَ

A mund t’ju sjellin dobi apo dëm?”

Ajeti: 74

قَالُواْ بَلۡ وَجَدۡنَآ ءَابَآءَنَا كَذَٰلِكَ يَفۡعَلُونَ

U përgjigjën: “Jo, por i kemi gjetur të parët tanë që vepronin kështu”.

Ajeti: 75

قَالَ أَفَرَءَيۡتُم مَّا كُنتُمۡ تَعۡبُدُونَ

Ai tha: “A keni menduar mirë mbi çfarë keni adhuruar,

Ajeti: 76

أَنتُمۡ وَءَابَآؤُكُمُ ٱلۡأَقۡدَمُونَ

si ju, ashtu edhe të parët tuaj të lashtë?

Ajeti: 77

فَإِنَّهُمۡ عَدُوّٞ لِّيٓ إِلَّا رَبَّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

Në të vërtetë, ata janë armiqtë e mi, përveç Zotit të botëve,

Ajeti: 78

ٱلَّذِي خَلَقَنِي فَهُوَ يَهۡدِينِ

i Cili më ka krijuar dhe më udhëzon (në rrugë të drejtë);

Ajeti: 79

وَٱلَّذِي هُوَ يُطۡعِمُنِي وَيَسۡقِينِ

i Cili më ushqen dhe më jep të pi;

Ajeti: 80

وَإِذَا مَرِضۡتُ فَهُوَ يَشۡفِينِ

i Cili, kur sëmurem, më shëron;

Ajeti: 81

وَٱلَّذِي يُمِيتُنِي ثُمَّ يُحۡيِينِ

i Cili do të bëjë që të vdes e pastaj do të më ringjallë;

Ajeti: 82

وَٱلَّذِيٓ أَطۡمَعُ أَن يَغۡفِرَ لِي خَطِيٓـَٔتِي يَوۡمَ ٱلدِّينِ

dhe i Cili, shpresoj se do të m’i falë gabimet e mia në Ditën e Gjykimit!

Ajeti: 83

رَبِّ هَبۡ لِي حُكۡمٗا وَأَلۡحِقۡنِي بِٱلصَّٰلِحِينَ

O Zoti im, më dhuro dituri dhe më radhit me të mirët!

Ajeti: 84

وَٱجۡعَل لِّي لِسَانَ صِدۡقٖ فِي ٱلۡأٓخِرِينَ

Bëj që të përmendem për të mirë te breznitë e ardhshme

Ajeti: 85

وَٱجۡعَلۡنِي مِن وَرَثَةِ جَنَّةِ ٱلنَّعِيمِ

dhe më bëj një nga trashëgimtarët e Xhenetit të begatë!

Ajeti: 86

وَٱغۡفِرۡ لِأَبِيٓ إِنَّهُۥ كَانَ مِنَ ٱلضَّآلِّينَ

Fale babanë tim, sepse ai është njëri nga të humburit,

Ajeti: 87

وَلَا تُخۡزِنِي يَوۡمَ يُبۡعَثُونَ

dhe mos më turpëro në Ditën, kur do të ringjallen njerëzit,

Ajeti: 88

يَوۡمَ لَا يَنفَعُ مَالٞ وَلَا بَنُونَ

në Ditën, kur askujt nuk do t’i bëjë dobi as pasuria, as fëmijët,

Ajeti: 89

إِلَّا مَنۡ أَتَى ٱللَّهَ بِقَلۡبٖ سَلِيمٖ

përveç atij që vjen me zemër të pastër tek Allahu!”

Ajeti: 90

وَأُزۡلِفَتِ ٱلۡجَنَّةُ لِلۡمُتَّقِينَ

Atë ditë Xheneti do t’u afrohet besimtarëve të devotshëm,

Ajeti: 91

وَبُرِّزَتِ ٱلۡجَحِيمُ لِلۡغَاوِينَ

ndërsa Xhehenemi do t’u tregohet atyre që kishin humbur.

Ajeti: 92

وَقِيلَ لَهُمۡ أَيۡنَ مَا كُنتُمۡ تَعۡبُدُونَ

Ata do të pyeten: “Ku janë idhujt që ju i adhuronit

Ajeti: 93

مِن دُونِ ٱللَّهِ هَلۡ يَنصُرُونَكُمۡ أَوۡ يَنتَصِرُونَ

në vend të Allahut? A mund t’ju ndihmojnë ata ose, a mund ta ndihmojnë veten?”

Ajeti: 94

فَكُبۡكِبُواْ فِيهَا هُمۡ وَٱلۡغَاوُۥنَ

Kështu, ata do të hidhen në zjarr bashkë me mohuesit,

Ajeti: 95

وَجُنُودُ إِبۡلِيسَ أَجۡمَعُونَ

si dhe të gjithë ushtarët e Iblisit.

Ajeti: 96

قَالُواْ وَهُمۡ فِيهَا يَخۡتَصِمُونَ

Ndërsa ndodhen aty brenda, ata do të grinden ndërmjet tyre, duke thënë:

Ajeti: 97

تَٱللَّهِ إِن كُنَّا لَفِي ضَلَٰلٖ مُّبِينٍ

“Betohemi për Allahun, ne kemi qenë njëmend në humbje të qartë,

Ajeti: 98

إِذۡ نُسَوِّيكُم بِرَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

kur ju kemi barazuar me Zotin e botëve.

Ajeti: 99

وَمَآ أَضَلَّنَآ إِلَّا ٱلۡمُجۡرِمُونَ

Ishin të ligjtë ata që na mashtruan,

Ajeti: 100

فَمَا لَنَا مِن شَٰفِعِينَ

Tashmë ne nuk kemi asnjë ndërmjetësues (tek Allahu)

Ajeti: 101

وَلَا صَدِيقٍ حَمِيمٖ

e as ndonjë mik të ngushtë!

Ajeti: 102

فَلَوۡ أَنَّ لَنَا كَرَّةٗ فَنَكُونَ مِنَ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ

Ah, sikur të ktheheshim përsëri (në jetë) e të bëheshim besimtarë!”

Ajeti: 103

إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَةٗۖ وَمَا كَانَ أَكۡثَرُهُم مُّؤۡمِنِينَ

Sigurisht që në këtë ka shenja treguese, por shumica e njerëzve nuk janë besimtarë.

Ajeti: 104

وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلرَّحِيمُ

e Zoti yt, me të vërtetë, është i Plotfuqishëm dhe Mëshirëplotë.

Ajeti: 105

كَذَّبَتۡ قَوۡمُ نُوحٍ ٱلۡمُرۡسَلِينَ

Populli i Nuhut, i quante gënjeshtarë të dërguarit.

Ajeti: 106

إِذۡ قَالَ لَهُمۡ أَخُوهُمۡ نُوحٌ أَلَا تَتَّقُونَ

Kujto kur vëllai i tyre - Nuhu, u tha: “Vallë, a nuk i frikësoheni ju Allahut?

Ajeti: 107

إِنِّي لَكُمۡ رَسُولٌ أَمِينٞ

Në të vërtetë, unë jam një i dërguar i besuar për ju,

Ajeti: 108

فَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَأَطِيعُونِ

andaj, frikësojuni Allahut dhe bindmuni mua!

Ajeti: 109

وَمَآ أَسۡـَٔلُكُمۡ عَلَيۡهِ مِنۡ أَجۡرٍۖ إِنۡ أَجۡرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

Për këtë, unë nuk kërkoj nga ju kurrfarë shpërblimi; mua do të më shpërblejë vetëm Zoti i botëve.

Ajeti: 110

فَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَأَطِيعُونِ

Andaj, frikësojuni Allahut dhe bindmuni mua!”

Ajeti: 111

۞ قَالُوٓاْ أَنُؤۡمِنُ لَكَ وَٱتَّبَعَكَ ٱلۡأَرۡذَلُونَ

Ata thanë: “Vallë, a të të besojmë ne ty, ndërkohë që ty po të pasojnë më të ulëtit?”

Ajeti: 112

قَالَ وَمَا عِلۡمِي بِمَا كَانُواْ يَعۡمَلُونَ

Ai tha: “Unë nuk di ç’kanë bërë ata!

Ajeti: 113

إِنۡ حِسَابُهُمۡ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّيۖ لَوۡ تَشۡعُرُونَ

Llogaria e tyre është vetëm te Zoti im, a nuk kuptoni?

Ajeti: 114

وَمَآ أَنَا۠ بِطَارِدِ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ

Unë nuk do t’i dëboj besimtarët,

Ajeti: 115

إِنۡ أَنَا۠ إِلَّا نَذِيرٞ مُّبِينٞ

unë jam vetëm paralajmërues i qartë.”

Ajeti: 116

قَالُواْ لَئِن لَّمۡ تَنتَهِ يَٰنُوحُ لَتَكُونَنَّ مِنَ ٱلۡمَرۡجُومِينَ

Ata thanë: “Nëse nuk tërhiqesh nga këto, o Nuh, me siguri, do të gurëzohesh”.

Ajeti: 117

قَالَ رَبِّ إِنَّ قَوۡمِي كَذَّبُونِ

Ai tha: “O Zoti im, populli im më mohoi,

Ajeti: 118

فَٱفۡتَحۡ بَيۡنِي وَبَيۡنَهُمۡ فَتۡحٗا وَنَجِّنِي وَمَن مَّعِيَ مِنَ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ

andaj, Ti gjyko mes meje dhe atyre dhe më shpëto mua e besimtarët që janë me mua!”

Ajeti: 119

فَأَنجَيۡنَٰهُ وَمَن مَّعَهُۥ فِي ٱلۡفُلۡكِ ٱلۡمَشۡحُونِ

Kështu, Ne e shpëtuam atë dhe ata që ishin me të në barkën plot,

Ajeti: 120

ثُمَّ أَغۡرَقۡنَا بَعۡدُ ٱلۡبَاقِينَ

kurse të tjerët që mbetën pas, i fundosëm.

Ajeti: 121

إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَةٗۖ وَمَا كَانَ أَكۡثَرُهُم مُّؤۡمِنِينَ

Njëmend, në këtë ka këshillë, por shumica e njerëzve nuk janë besimtarë.

Ajeti: 122

وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلرَّحِيمُ

Në të vërtetë, Zoti yt është i Plotfuqishëm dhe Mëshirëplotë.

Ajeti: 123

كَذَّبَتۡ عَادٌ ٱلۡمُرۡسَلِينَ

Fisi Ad i quante gënjeshtarë të dërguarit.

Ajeti: 124

إِذۡ قَالَ لَهُمۡ أَخُوهُمۡ هُودٌ أَلَا تَتَّقُونَ

Kujto kur vëllai i tyre - Hudi, u tha: “Vallë, a nuk i frikësoheni ju Allahut?

Ajeti: 125

إِنِّي لَكُمۡ رَسُولٌ أَمِينٞ

Pa dyshim, unë jam i dërguar i besuar për ju,

Ajeti: 126

فَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَأَطِيعُونِ

andaj, frikësojuni Allahut dhe bindmuni mua!

Ajeti: 127

وَمَآ أَسۡـَٔلُكُمۡ عَلَيۡهِ مِنۡ أَجۡرٍۖ إِنۡ أَجۡرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

Për këtë, unë nuk kërkoj nga ju kurrfarë shpërblimi, mua do të më shpërblejë vetëm Zoti i botëve.

Ajeti: 128

أَتَبۡنُونَ بِكُلِّ رِيعٍ ءَايَةٗ تَعۡبَثُونَ

A mos vallë në çdo kodrinë po ngrini përmendore, për t’u tallur,

Ajeti: 129

وَتَتَّخِذُونَ مَصَانِعَ لَعَلَّكُمۡ تَخۡلُدُونَ

dhe ngrini pallate, sikur do të jetoni gjithmonë?

Ajeti: 130

وَإِذَا بَطَشۡتُم بَطَشۡتُمۡ جَبَّارِينَ

Edhe kur përdorni forcën, e shfrytëzoni atë si tiranë.

Ajeti: 131

فَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَأَطِيعُونِ

Andaj, frikësojuni Allahut dhe bindmuni mua!

Ajeti: 132

وَٱتَّقُواْ ٱلَّذِيٓ أَمَدَّكُم بِمَا تَعۡلَمُونَ

Frikësojuni Atij, i Cili ju ka dhuruar ato që i dini:

Ajeti: 133

أَمَدَّكُم بِأَنۡعَٰمٖ وَبَنِينَ

ju dhuroi juve bagëti dhe fëmijë,

Ajeti: 134

وَجَنَّٰتٖ وَعُيُونٍ

edhe kopshte, edhe burime.

Ajeti: 135

إِنِّيٓ أَخَافُ عَلَيۡكُمۡ عَذَابَ يَوۡمٍ عَظِيمٖ

Unë, me të vërtetë, i trembem për ju dënimit të një Dite të madhe”.

Ajeti: 136

قَالُواْ سَوَآءٌ عَلَيۡنَآ أَوَعَظۡتَ أَمۡ لَمۡ تَكُن مِّنَ ٱلۡوَٰعِظِينَ

Ata thanë: “Për ne është njëlloj: na këshillove ose nuk na këshillove ti.

Ajeti: 137

إِنۡ هَٰذَآ إِلَّا خُلُقُ ٱلۡأَوَّلِينَ

Këto janë vetëm doket e popujve të lashtë

Ajeti: 138

وَمَا نَحۡنُ بِمُعَذَّبِينَ

e ne nuk do të jemi të dënuar.”

Ajeti: 139

فَكَذَّبُوهُ فَأَهۡلَكۡنَٰهُمۡۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَةٗۖ وَمَا كَانَ أَكۡثَرُهُم مُّؤۡمِنِينَ

Ata e quajtën gënjeshtar atë, andaj Ne i shkatërruam ata. Njëmend, në këtë ka këshillë, por shumica njerëzve nuk janë besimtarë.

Ajeti: 140

وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلرَّحِيمُ

Në të vërtetë, Zoti yt është i Plotfuqishëm dhe Mëshirëplotë.

Ajeti: 141

كَذَّبَتۡ ثَمُودُ ٱلۡمُرۡسَلِينَ

Edhe fisi Themud i quante gënjeshtarë të dërguarit.

Ajeti: 142

إِذۡ قَالَ لَهُمۡ أَخُوهُمۡ صَٰلِحٌ أَلَا تَتَّقُونَ

Kujto kur vëllai i tyre - Salihu, u tha: “Vallë, a nuk i frikësoheni ju Allahut?

Ajeti: 143

إِنِّي لَكُمۡ رَسُولٌ أَمِينٞ

Pa dyshim, unë jam një i dërguar i besuar për ju,

Ajeti: 144

فَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَأَطِيعُونِ

andaj, frikësojuni Allahut dhe bindmuni mua!

Ajeti: 145

وَمَآ أَسۡـَٔلُكُمۡ عَلَيۡهِ مِنۡ أَجۡرٍۖ إِنۡ أَجۡرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

Për këtë, unë nuk kërkoj nga ju kurrfarë shpërblimi, mua do të më shpërblejë vetëm Zoti i botëve.

Ajeti: 146

أَتُتۡرَكُونَ فِي مَا هَٰهُنَآ ءَامِنِينَ

Vallë, a mendoni ju, se do të mbeteni këtu të sigurt,

Ajeti: 147

فِي جَنَّٰتٖ وَعُيُونٖ

në kopshte e pranë burimeve,

Ajeti: 148

وَزُرُوعٖ وَنَخۡلٖ طَلۡعُهَا هَضِيمٞ

në ara me të lashta dhe palma hurmash me fruta të shijshme?

Ajeti: 149

وَتَنۡحِتُونَ مِنَ ٱلۡجِبَالِ بُيُوتٗا فَٰرِهِينَ

Ju i gdhendni shtëpitë në male me mjeshtri të rrallë,

Ajeti: 150

فَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَأَطِيعُونِ

andaj, frikësojuni Allahut dhe bindmuni mua,

Ajeti: 151

وَلَا تُطِيعُوٓاْ أَمۡرَ ٱلۡمُسۡرِفِينَ

dhe mos dëgjoni urdhrat e atyre që e teprojnë në të keqe

Ajeti: 152

ٱلَّذِينَ يُفۡسِدُونَ فِي ٱلۡأَرۡضِ وَلَا يُصۡلِحُونَ

e të cilët bëjnë ngatërresa në Tokë e nuk sjellin përmirësim”.

Ajeti: 153

قَالُوٓاْ إِنَّمَآ أَنتَ مِنَ ٱلۡمُسَحَّرِينَ

Ata thanë: “Ti je vetëm një i magjepsur!

Ajeti: 154

مَآ أَنتَ إِلَّا بَشَرٞ مِّثۡلُنَا فَأۡتِ بِـَٔايَةٍ إِن كُنتَ مِنَ ٱلصَّٰدِقِينَ

Ti je vetëm një vdekatar - ashtu si ne, andaj na sill një mrekulli, nëse ajo që thua është e vërtetë!”

Ajeti: 155

قَالَ هَٰذِهِۦ نَاقَةٞ لَّهَا شِرۡبٞ وَلَكُمۡ شِرۡبُ يَوۡمٖ مَّعۡلُومٖ

Ai tha: “Ja, kjo është një deve. Ajo do të ketë radhën e saj për të pirë, ashtu si edhe ju, në ditë të caktuara.

Ajeti: 156

وَلَا تَمَسُّوهَا بِسُوٓءٖ فَيَأۡخُذَكُمۡ عَذَابُ يَوۡمٍ عَظِيمٖ

Mos i bëni kurrfarë të keqeje asaj, se do t’ju godasë dënimi i një Dite të madhe!

Ajeti: 157

فَعَقَرُوهَا فَأَصۡبَحُواْ نَٰدِمِينَ

Por ata e therën e pastaj u erdhi keq.

Ajeti: 158

فَأَخَذَهُمُ ٱلۡعَذَابُۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَةٗۖ وَمَا كَانَ أَكۡثَرُهُم مُّؤۡمِنِينَ

Dhe kështu, ata i goditi dënimi. Njëmend, në këtë ka këshillë, por shumica e njerëzve nuk janë besimtarë.

Ajeti: 159

وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلرَّحِيمُ

Në të vërtetë, Zoti yt është i Plotfuqishëm dhe Mëshirëplotë.

Ajeti: 160

كَذَّبَتۡ قَوۡمُ لُوطٍ ٱلۡمُرۡسَلِينَ

Populli i Lutit i quante gënjeshtarë të dërguarit.

Ajeti: 161

إِذۡ قَالَ لَهُمۡ أَخُوهُمۡ لُوطٌ أَلَا تَتَّقُونَ

Kujto kur vëllai i tyre - Luti, u tha: “Vallë, a nuk i frikësoheni ju Allahut?

Ajeti: 162

إِنِّي لَكُمۡ رَسُولٌ أَمِينٞ

Pa dyshim, unë jam i dërguar i besuar për ju,

Ajeti: 163

فَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَأَطِيعُونِ

andaj, frikësojuni Allahut dhe bindmuni mua!

Ajeti: 164

وَمَآ أَسۡـَٔلُكُمۡ عَلَيۡهِ مِنۡ أَجۡرٍۖ إِنۡ أَجۡرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

Për këtë, unë nuk kërkoj nga ju kurrfarë shpërblimi, mua do të më shpërblejë vetëm Zoti i botëve.

Ajeti: 165

أَتَأۡتُونَ ٱلذُّكۡرَانَ مِنَ ٱلۡعَٰلَمِينَ

Vallë, ju, nga e gjitha bota, iu qaseni meshkujve

Ajeti: 166

وَتَذَرُونَ مَا خَلَقَ لَكُمۡ رَبُّكُم مِّنۡ أَزۡوَٰجِكُمۚ بَلۡ أَنتُمۡ قَوۡمٌ عَادُونَ

e i lini mënjanë gratë tuaja, të cilat Zoti juaj i ka krijuar bashkëshorte për ju?! Njëmend, ju jeni popull që kaloni çdo kufi të së keqes.”

Ajeti: 167

قَالُواْ لَئِن لَّمۡ تَنتَهِ يَٰلُوطُ لَتَكُونَنَّ مِنَ ٱلۡمُخۡرَجِينَ

Ata thanë: “Nëse nuk tërhiqesh nga këto, o Lut, me siguri do të jesh i dëbuar”.

Ajeti: 168

قَالَ إِنِّي لِعَمَلِكُم مِّنَ ٱلۡقَالِينَ

Ai tha: “Unë kam vërtet neveri për atë që bëni ju!

Ajeti: 169

رَبِّ نَجِّنِي وَأَهۡلِي مِمَّا يَعۡمَلُونَ

O Zoti im, më shpëto mua dhe familjen time nga ajo që bëjnë ata!”

Ajeti: 170

فَنَجَّيۡنَٰهُ وَأَهۡلَهُۥٓ أَجۡمَعِينَ

Dhe Ne e shpëtuam atë dhe familjen e tij - të gjithë,

Ajeti: 171

إِلَّا عَجُوزٗا فِي ٱلۡغَٰبِرِينَ

përveç një plake (gruas së Lutit), e cila mbeti me të tjerët.

Ajeti: 172

ثُمَّ دَمَّرۡنَا ٱلۡأٓخَرِينَ

Pastaj, të tjerët i shkatërruam.

Ajeti: 173

وَأَمۡطَرۡنَا عَلَيۡهِم مَّطَرٗاۖ فَسَآءَ مَطَرُ ٱلۡمُنذَرِينَ

Mbi ata lëshuam një breshëri gurësh. Eh, sa i keq që ishte ai shi, për ata që janë paralajmëruar!

Ajeti: 174

إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَةٗۖ وَمَا كَانَ أَكۡثَرُهُم مُّؤۡمِنِينَ

Sigurisht, në këtë ka këshillë, por shumica e tyre nuk janë besimtarë.

Ajeti: 175

وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلرَّحِيمُ

Në të vërtetë, Zoti yt është i Plotfuqishëm dhe Mëshirëplotë.

Ajeti: 176

كَذَّبَ أَصۡحَٰبُ لۡـَٔيۡكَةِ ٱلۡمُرۡسَلِينَ

Edhe banorët e Ejkës i quajtën gënjeshtarë të dërguarit,

Ajeti: 177

إِذۡ قَالَ لَهُمۡ شُعَيۡبٌ أَلَا تَتَّقُونَ

Kujto kur Shuajbi u tha atyre: “Vallë, a nuk i frikësoheni ju Allahut?

Ajeti: 178

إِنِّي لَكُمۡ رَسُولٌ أَمِينٞ

Pa dyshim, unë jam një i dërguar i besuar për ju,

Ajeti: 179

فَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَأَطِيعُونِ

andaj, frikësojuni Allahut dhe bindmuni mua!

Ajeti: 180

وَمَآ أَسۡـَٔلُكُمۡ عَلَيۡهِ مِنۡ أَجۡرٍۖ إِنۡ أَجۡرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

Për këtë, unë nuk kërkoj nga ju kurrfarë shpërblimi, mua do të më shpërblejë vetëm Zoti i botëve.

Ajeti: 181

۞ أَوۡفُواْ ٱلۡكَيۡلَ وَلَا تَكُونُواْ مِنَ ٱلۡمُخۡسِرِينَ

Bëjeni drejt matjen dhe mos u bëni nga ata që hanë (në matje).

Ajeti: 182

وَزِنُواْ بِٱلۡقِسۡطَاسِ ٱلۡمُسۡتَقِيمِ

Peshoni drejtësisht me peshore të saktë,

Ajeti: 183

وَلَا تَبۡخَسُواْ ٱلنَّاسَ أَشۡيَآءَهُمۡ وَلَا تَعۡثَوۡاْ فِي ٱلۡأَرۡضِ مُفۡسِدِينَ

mos ua pakësoni njerëzve gjërat e tyre, mos bëni ngatërresa në Tokë

Ajeti: 184

وَٱتَّقُواْ ٱلَّذِي خَلَقَكُمۡ وَٱلۡجِبِلَّةَ ٱلۡأَوَّلِينَ

dhe frikësojuni Atij, që ju ka krijuar ju dhe brezat e mëparshëm!”

Ajeti: 185

قَالُوٓاْ إِنَّمَآ أَنتَ مِنَ ٱلۡمُسَحَّرِينَ

Ata thanë: “Ti je vetëm një i magjepsur.

Ajeti: 186

وَمَآ أَنتَ إِلَّا بَشَرٞ مِّثۡلُنَا وَإِن نَّظُنُّكَ لَمِنَ ٱلۡكَٰذِبِينَ

Ti je vetëm një vdekatar, si ne. Në të vërtetë, Ne mendojmë se ti je gënjeshtar;

Ajeti: 187

فَأَسۡقِطۡ عَلَيۡنَا كِسَفٗا مِّنَ ٱلسَّمَآءِ إِن كُنتَ مِنَ ٱلصَّٰدِقِينَ

andaj, lësho mbi ne një copë nga qielli, nëse thua të vërtetën!

Ajeti: 188

قَالَ رَبِّيٓ أَعۡلَمُ بِمَا تَعۡمَلُونَ

Ai tha: “Zoti im e di më së miri atë që punoni ju.”

Ajeti: 189

فَكَذَّبُوهُ فَأَخَذَهُمۡ عَذَابُ يَوۡمِ ٱلظُّلَّةِۚ إِنَّهُۥ كَانَ عَذَابَ يَوۡمٍ عَظِيمٍ

Ata vazhduan të mos e besojnë, prandaj i goditi dënimi Ditës së Errësirës. Njëmend, ky ishte dënimi i një dite të madhe.

Ajeti: 190

إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَةٗۖ وَمَا كَانَ أَكۡثَرُهُم مُّؤۡمِنِينَ

Sigurisht, në këtë ka këshillë, por shumica e tyre nuk janë besimtarë,

Ajeti: 191

وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلرَّحِيمُ

Në të vërtetë, Zoti yt është i Plotfuqishëm dhe Mëshirëplotë.

Ajeti: 192

وَإِنَّهُۥ لَتَنزِيلُ رَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

Nuk ka dyshim se ky (Kuran) është Shpallja e Zotit të botëve.

Ajeti: 193

نَزَلَ بِهِ ٱلرُّوحُ ٱلۡأَمِينُ

Atë e zbriti Shpirti i besueshëm (Xhebraili)

Ajeti: 194

عَلَىٰ قَلۡبِكَ لِتَكُونَ مِنَ ٱلۡمُنذِرِينَ

në zemrën tënde (o Muhamed) që të jesh nga ata që paralajmërojnë.

Ajeti: 195

بِلِسَانٍ عَرَبِيّٖ مُّبِينٖ

E zbriti në gjuhën e qartë arabe.

Ajeti: 196

وَإِنَّهُۥ لَفِي زُبُرِ ٱلۡأَوَّلِينَ

Vërtet, ai është përmendur në Shkrimet e të parëve.

Ajeti: 197

أَوَلَمۡ يَكُن لَّهُمۡ ءَايَةً أَن يَعۡلَمَهُۥ عُلَمَٰٓؤُاْ بَنِيٓ إِسۡرَٰٓءِيلَ

Vallë, a nuk është provë për ata (mekasit), që atë (Muhamedin) e kanë njohur dijetarët e bijve të Israilit?

Ajeti: 198

وَلَوۡ نَزَّلۡنَٰهُ عَلَىٰ بَعۡضِ ٱلۡأَعۡجَمِينَ

Por edhe sikur t’ia shpallnim Kuranin ndonjë jo-arabi

Ajeti: 199

فَقَرَأَهُۥ عَلَيۡهِم مَّا كَانُواْ بِهِۦ مُؤۡمِنِينَ

e ai t’ua lexonte atyre - ata përsëri nuk do të kishin besuar.

Ajeti: 200

كَذَٰلِكَ سَلَكۡنَٰهُ فِي قُلُوبِ ٱلۡمُجۡرِمِينَ

Ja kështu, Ne ua kemi shtënë (mohimin) në zemër keqbërësve.

Ajeti: 201

لَا يُؤۡمِنُونَ بِهِۦ حَتَّىٰ يَرَوُاْ ٱلۡعَذَابَ ٱلۡأَلِيمَ

Ata nuk do ta besojnë atë, derisa të shohin dënimin e dhembshëm.

Ajeti: 202

فَيَأۡتِيَهُم بَغۡتَةٗ وَهُمۡ لَا يَشۡعُرُونَ

Por ai do t’u vijë atyre papritmas e ata nuk do ta ndiejnë fare.

Ajeti: 203

فَيَقُولُواْ هَلۡ نَحۡنُ مُنظَرُونَ

Atëherë ata do thonë: “A do të na jepet afat?”

Ajeti: 204

أَفَبِعَذَابِنَا يَسۡتَعۡجِلُونَ

A mos vallë, ata duan ta shpejtojnë dënimin Tonë!?

Ajeti: 205

أَفَرَءَيۡتَ إِن مَّتَّعۡنَٰهُمۡ سِنِينَ

Mendo, nëse Ne i lëmë që të kënaqen disa vjet

Ajeti: 206

ثُمَّ جَآءَهُم مَّا كَانُواْ يُوعَدُونَ

e pastaj t’i godasë ai (dënim) që u është premtuar,

Ajeti: 207

مَآ أَغۡنَىٰ عَنۡهُم مَّا كَانُواْ يُمَتَّعُونَ

çfarë vlere do të kishte ajo me të cilën janë kënaqur?

Ajeti: 208

وَمَآ أَهۡلَكۡنَا مِن قَرۡيَةٍ إِلَّا لَهَا مُنذِرُونَ

Asnjëherë, Ne nuk kemi shkatërruar ndonjë vendbanim, pa i çuar më parë paralajmërues,

Ajeti: 209

ذِكۡرَىٰ وَمَا كُنَّا ظَٰلِمِينَ

si këshillë për ata. Ne nuk jemi asnjëherë të padrejtë.

Ajeti: 210

وَمَا تَنَزَّلَتۡ بِهِ ٱلشَّيَٰطِينُ

Atë (Kuran) nuk e kanë zbritur djajtë.

Ajeti: 211

وَمَا يَنۢبَغِي لَهُمۡ وَمَا يَسۡتَطِيعُونَ

Jo vetëm që kjo s’u takon atyre, por as nuk kanë fuqi të bëjnë një si ai.

Ajeti: 212

إِنَّهُمۡ عَنِ ٱلسَّمۡعِ لَمَعۡزُولُونَ

Në të vërtetë, ata mënjanohen nga të dëgjuarit (e Shpalljes).

Ajeti: 213

فَلَا تَدۡعُ مَعَ ٱللَّهِ إِلَٰهًا ءَاخَرَ فَتَكُونَ مِنَ ٱلۡمُعَذَّبِينَ

Prandaj, mos adhuro tjetër zot, përveç Allahut, që të mos bëhesh nga ata që do të dënohen!

Ajeti: 214

وَأَنذِرۡ عَشِيرَتَكَ ٱلۡأَقۡرَبِينَ

Paralajmëroje farefisin tënd më të afërm

Ajeti: 215

وَٱخۡفِضۡ جَنَاحَكَ لِمَنِ ٱتَّبَعَكَ مِنَ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ

dhe bëhu i butë me besimtarët që të pasojnë ty!

Ajeti: 216

فَإِنۡ عَصَوۡكَ فَقُلۡ إِنِّي بَرِيٓءٞ مِّمَّا تَعۡمَلُونَ

E, nëse nuk të dëgjojnë, thuaju: “Unë nuk jam përgjegjës për ato që bëni ju”.

Ajeti: 217

وَتَوَكَّلۡ عَلَى ٱلۡعَزِيزِ ٱلرَّحِيمِ

Dhe mbështetu në të Plotfuqishmin, Mëshirëplotin,

Ajeti: 218

ٱلَّذِي يَرَىٰكَ حِينَ تَقُومُ

i Cili e sheh qëndrimin tënd në këmbë (gjatë namazit)

Ajeti: 219

وَتَقَلُّبَكَ فِي ٱلسَّٰجِدِينَ

dhe lëvizjet e tua midis atyre që përulen në sexhde.

Ajeti: 220

إِنَّهُۥ هُوَ ٱلسَّمِيعُ ٱلۡعَلِيمُ

Vërtet, Ai i dëgjon të gjitha dhe i di të gjitha.

Ajeti: 221

هَلۡ أُنَبِّئُكُمۡ عَلَىٰ مَن تَنَزَّلُ ٱلشَّيَٰطِينُ

A doni t’ju tregoj se kujt i vijnë djajtë?

Ajeti: 222

تَنَزَّلُ عَلَىٰ كُلِّ أَفَّاكٍ أَثِيمٖ

Ata i vijnë çdo gënjeshtari gjynahqar.

Ajeti: 223

يُلۡقُونَ ٱلسَّمۡعَ وَأَكۡثَرُهُمۡ كَٰذِبُونَ

Ata përgjojnë, por shumica e tyre janë gënjeshtarë.

Ajeti: 224

وَٱلشُّعَرَآءُ يَتَّبِعُهُمُ ٱلۡغَاوُۥنَ

Poetët ndiqen nga njerëzit e humbur.

Ajeti: 225

أَلَمۡ تَرَ أَنَّهُمۡ فِي كُلِّ وَادٖ يَهِيمُونَ

Vallë, a nuk e sheh ti, që ata bredhin në çdo luginë (të fjalës së kotë),

Ajeti: 226

وَأَنَّهُمۡ يَقُولُونَ مَا لَا يَفۡعَلُونَ

duke folur atë që kurrë s’e bëjnë?

Ajeti: 227

إِلَّا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَعَمِلُواْ ٱلصَّٰلِحَٰتِ وَذَكَرُواْ ٱللَّهَ كَثِيرٗا وَٱنتَصَرُواْ مِنۢ بَعۡدِ مَا ظُلِمُواْۗ وَسَيَعۡلَمُ ٱلَّذِينَ ظَلَمُوٓاْ أَيَّ مُنقَلَبٖ يَنقَلِبُونَ

Përveç atyre (poetëve) që besojnë, bëjnë vepra të mira, e përmendin shumë Allahun dhe mbrohen, vetëm pasi u është bërë padrejtësi. Sigurisht, të padrejtët do ta shohin se në çfarë mundimi do të kthehen (pas vdekjes).