Përkthimi i kuptimeve Ajeti 17 Surja Suretu Ibrahim - الترجمة الكردية - صلاح الدين - Enciklopedia e Kuranit Fisnik

Ajeti: 17

يَتَجَرَّعُهُۥ وَلَا يَكَادُ يُسِيغُهُۥ وَيَأۡتِيهِ ٱلۡمَوۡتُ مِن كُلِّ مَكَانٖ وَمَا هُوَ بِمَيِّتٖۖ وَمِن وَرَآئِهِۦ عَذَابٌ غَلِيظٞ

[ يَتَجَرَّعُهُ وَلَا يَكَادُ يُسِيغُهُ ] له‌به‌ر گه‌رمی ئاگره‌كه‌ كه‌ تێنوویان ئه‌بێ جار له‌ دوای جار ئه‌یخۆنه‌وه‌ به‌ڵام توانایان نیه‌ كه‌ قوتی بده‌ن به‌ڵكو ئه‌یتفێننه‌وه‌و پێیان ناخۆشه‌ به‌ڵام له‌ تێنوویه‌تیدا هه‌ر په‌نای بۆ ئه‌به‌نه‌وه‌، یاخود فریشته‌كان به‌زۆر ده‌رخواردیان ده‌ده‌ن (په‌نا به‌ خواى گه‌وره‌) [ وَيَأْتِيهِ الْمَوْتُ مِنْ كُلِّ مَكَانٍ وَمَا هُوَ بِمَيِّتٍ ] وه‌ له‌ هه‌موو لایه‌كه‌وه‌ هۆكاره‌كانی مردنیان بۆ دێت و سزایان ئه‌وه‌نده‌ سه‌خته‌ كه‌ تووشی مردن ببن به‌ڵام له‌ دۆزه‌خدا مردن نیه‌ تا پشوو بده‌ن به‌ڵكو هه‌مووی سزایه‌ [ وَمِنْ وَرَائِهِ عَذَابٌ غَلِيظٌ (١٧) ] وه‌ له‌ دوای ئه‌وه‌ش سزایه‌كی زۆر توندو ئه‌ستوورو سه‌ختیان بۆ هه‌یه‌.