Përkthimi i kuptimeve Ajeti 213 Surja Suretu El Bekare - El Muhtesar fi tefsir el Kuran el Kerim - Përkthimi persisht - Enciklopedia e Kuranit Fisnik

Ajeti: 213

كَانَ النَّاسُ اُمَّةً وَّاحِدَةً ۫— فَبَعَثَ اللّٰهُ النَّبِیّٖنَ مُبَشِّرِیْنَ وَمُنْذِرِیْنَ ۪— وَاَنْزَلَ مَعَهُمُ الْكِتٰبَ بِالْحَقِّ لِیَحْكُمَ بَیْنَ النَّاسِ فِیْمَا اخْتَلَفُوْا فِیْهِ ؕ— وَمَا اخْتَلَفَ فِیْهِ اِلَّا الَّذِیْنَ اُوْتُوْهُ مِنْ بَعْدِ مَا جَآءَتْهُمُ الْبَیِّنٰتُ بَغْیًا بَیْنَهُمْ ۚ— فَهَدَی اللّٰهُ الَّذِیْنَ اٰمَنُوْا لِمَا اخْتَلَفُوْا فِیْهِ مِنَ الْحَقِّ بِاِذْنِهٖ ؕ— وَاللّٰهُ یَهْدِیْ مَنْ یَّشَآءُ اِلٰی صِرَاطٍ مُّسْتَقِیْمٍ ۟

بشریت در ابتدا یک امت متحد تحت هدایت و دین پدرشان آدم بودند، تا این که شیاطین آن ها را گمراه ساخت؛ برخی از آن ها مؤمن و برخی دیگر کافر شدند. از این رو، الله متعال پیامبران را برای بشارت مؤمنان به آنچه که از رحمتش برایشان مهیا کرده و انذار کافران از عذاب شدیدی که به آن ها وعده داده است، فرستاد. همچنین همراه پیامبرانش کتاب های آسمانی حاوی حقایق تردید ناپذیر را نازل فرمود؛ تا در مورد اختلافات میان مردم داوری کنند. تنها کسانی از یهود که علم تورات به آن ها داده شده بود از روی عناد در مورد آن دچار اختلاف شدند، آن هم پس از آن که نشانه های الهی دالّ بر درستی و آسمانی و غیر قابل منازعه بودن تورات، برایشان نازل شد. پس الله متعال به فرمان و اراده ی خویش، مؤمنان را در راه شناختِ هدایت از گمراهی، توفیق داد، و هر کس را که بخواهد به راه راستی که هیچ انحرافی در آن نیست، رهنمون می نماید؛ این راه راست، همان راه ایمان است.

Dobitë e ajeteve të kësaj faqeje:

• ترك شكر الله تعالى على نعمه وترك استعمالها في طاعته يعرضها للزوال ويحيلها بلاءً على صاحبها.

عدم شکرگزاری الله متعال به خاطر نعمت‌هایش و به کار نبردن این نعمت‌ها در طاعت او تعالی، آنها را در معرض زوال و نابودی قرار می‌دهد و باعث تبدیل آن به مصیبت بر صاحب نعمت می‌شود.

• الأصل أن الله خلق عباده على فطرة التوحيد والإيمان به، وإبليس وأعوانه هم الذين صرفوهم عن هذه الفطرة إلى الشرك به.

الله بندگانش را بر اساس فطرت توحید و ایمان آفرید، اما ابلیس و دستیارانش آنها را از این فطرت به‌سوی شرک به او تعالی برگردانیدند.

• أعظم الخذلان الذي يؤدي للفشل أن تختلف الأمة في كتابها وشريعتها، فيكفّر بعضُها بعضًا، ويلعن بعضُها بعضًا.

بزرگترين ذلت و خواری که منجر به شکست می شود این است که امت، در کتاب و شریعت خویش اختلاف کنند، به این نحو که به تکفیر و لعنت یکدیگر بپردازند.

• الهداية للحق الذي يختلف فيه الناس، ومعرفة وجه الصواب بيد الله، ويُطلب منه تعالى بالإيمان به والانقياد له.

هدایت به‌سوی حقی که مردم در آن اختلاف دارند و شناخت جانب صحیح، به دست الله است و ایمان و گردن ‌نهادن به آن از او تعالی طلبیده می‌شود.

• الابتلاء سُنَّة الله تعالى في أوليائه، فيبتليهم بقدر ما في قلوبهم من الإيمان به والتوكل عليه.

ابتلا و آزمایش، سنت الله متعال در مورد دوستانش است؛ یعنی آنها را به اندازۀ ایمان و توکلی که در دل‌هایشان به او تعالی دارند مورد آزمایش قرار می‌دهد.

• من أعظم ما يعين على الصبر عند نزول البلاء، الاقتداء بالصالحين وأخذ الأسوة منهم.

از بزرگترین مواردی که بر شکیبایی هنگام نزول مصیبت یاری می‌رساند، اقتدا به نیکوکاران و الگوگیری از آنها است.