Përkthimi i kuptimeve Ajeti 47 Surja Suretu En Neml - El Muhtesar fi tefsir el Kuran el Kerim - Përkthimi persisht - Enciklopedia e Kuranit Fisnik

Ajeti: 47

قَالُوا اطَّیَّرْنَا بِكَ وَبِمَنْ مَّعَكَ ؕ— قَالَ طٰٓىِٕرُكُمْ عِنْدَ اللّٰهِ بَلْ اَنْتُمْ قَوْمٌ تُفْتَنُوْنَ ۟

قومش از روی سرسختی در برابر حق به او گفتند: ما به تو و مؤمنان همراهت فال بد زدیم، صالح علیه السلام به آنها گفت: فقط الله از سبب ورود مصیبت بر شما آگاه است و ذره‌ای از آن بر او تعالی پوشیده نمی‌ماند، بلکه شما قومی هستید که با خیری که برای‌تان گسترده می‌شود و با شری که به شما می‌رسد آزمایش می‌شوید.

Dobitë e ajeteve të kësaj faqeje:

• الاستغفار من المعاصي سبب لرحمة الله.

طلب آمرزش از گناهان یکی از اسباب رحمت الله است.

• التشاؤم بالأشخاص والأشياء ليس من صفات المؤمنين.

فال بد زدن به اشخاص و اشیا، صفت مؤمنان نیست.

• عاقبة التمالؤ على الشر والمكر بأهل الحق سيئة.

همکاری در شر و نیرنگ بر پیروان حق سرانجامِ بدی دارد.

• إعلان المنكر أقبح من الاستتار به.

آشکار کردن منکر از پوشاندن آن زشت‌تر است.

• الإنكار على أهل الفسوق والفجور واجب.

اعتراض بر فاسقان و فاجران واجب است.