Përkthimi i kuptimeve Ajeti 47 Surja Suretu Gafir - El Muhtesar fi tefsir el Kuran el Kerim - Përkthimi persisht - Enciklopedia e Kuranit Fisnik

Ajeti: 47

وَاِذْ یَتَحَآجُّوْنَ فِی النَّارِ فَیَقُوْلُ الضُّعَفٰٓؤُا لِلَّذِیْنَ اسْتَكْبَرُوْۤا اِنَّا كُنَّا لَكُمْ تَبَعًا فَهَلْ اَنْتُمْ مُّغْنُوْنَ عَنَّا نَصِیْبًا مِّنَ النَّارِ ۟

و -ای پیامبر- به یاد آور آنگاه که پیروان و پیشوایان ساکن جهنم با یکدیگر نزاع و کشمکش می کنند، و پیروانان مستضعف به پیشوایان متکبرشان می گویند: به راستی که ما در دنیا در گمراهی، پیروى از شما بودیم، پس آيا (امروز) بخشى از عذاب را به جاى ما پذيرا مى شوید؟

Dobitë e ajeteve të kësaj faqeje:

• أهمية التوكل على الله.

اهمیت توکل بر الله.

• نجاة الداعي إلى الحق من مكر أعدائه.

نجات دعوتگر به‌سوی حق از مکر دشمنانش.

• ثبوت عذاب البرزخ.

ثبوت عذاب برزخ.

• تعلّق الكافرين بأي سبب يريحهم من النار ولو لمدة محدودة، وهذا لن يحصل أبدًا.

چنگ زدن کافران به هر سببی که آنها را هر چند به مدت محدودی از جهنم راحت کند، اما این امر هرگز محقق نخواهد شد.