Përkthimi i kuptimeve Ajeti 29 Surja Esh Shura - El Muhtesar fi tefsir el Kuran el Kerim - Përkthimi persisht - Enciklopedia e Kuranit Fisnik

Ajeti: 29

وَمِنْ اٰیٰتِهٖ خَلْقُ السَّمٰوٰتِ وَالْاَرْضِ وَمَا بَثَّ فِیْهِمَا مِنْ دَآبَّةٍ ؕ— وَهُوَ عَلٰی جَمْعِهِمْ اِذَا یَشَآءُ قَدِیْرٌ ۟۠

و یکی از نشانه‌های الله که بر قدرت و یگانگی او تعالی دلالت دارد آفرینش آسمان‌ها و زمین، و مخلوقات عجیبی است که در این دو گسترانده است، و خود او تعالی هرگاه بخواهد بر گردآوری آنها برای حشر و جزا توانا است، و این کار او را ناتوان نمی‌سازد همان‌گونه که از آفرینش آنها برای بار اول ناتوان نبوده است.

Dobitë e ajeteve të kësaj faqeje:

• الداعي إلى الله لا يبتغي الأجر عند الناس.

دعوتگر به‌سوی الله در پی کسب مزد از جانب مردم نیست.

• التوسيع في الرزق والتضييق فيه خاضع لحكمة إلهية قد تخفى على كثير من الناس.

گشایش و تنگ‌ گردیدن روزی، تابع حکمتی الهی است که شاید بر بسیاری از مردم پوشیده باشد.

• الذنوب والمعاصي من أسباب المصائب.

گناهان و معاصی از اسباب نازل‌ شدن مصیبت‌ها هستند.