Përkthimi i kuptimeve Ajeti 150 Surja Suretu El Bekare - الترجمة الأويغورية للمختصر في تفسير القرآن الكريم - Enciklopedia e Kuranit Fisnik

Ajeti: 150

وَمِنۡ حَيۡثُ خَرَجۡتَ فَوَلِّ وَجۡهَكَ شَطۡرَ ٱلۡمَسۡجِدِ ٱلۡحَرَامِۚ وَحَيۡثُ مَا كُنتُمۡ فَوَلُّواْ وُجُوهَكُمۡ شَطۡرَهُۥ لِئَلَّا يَكُونَ لِلنَّاسِ عَلَيۡكُمۡ حُجَّةٌ إِلَّا ٱلَّذِينَ ظَلَمُواْ مِنۡهُمۡ فَلَا تَخۡشَوۡهُمۡ وَٱخۡشَوۡنِي وَلِأُتِمَّ نِعۡمَتِي عَلَيۡكُمۡ وَلَعَلَّكُمۡ تَهۡتَدُونَ

ئى پەيغەمبەر! قەيەردىن چىقمىغىن ناماز ئوقۇماقچى بولساڭ يۈزۈڭنى مەسجىدى ھەرەم تەرەپكە قىل. ئى مۆئمىنلەر! كىشىلەر ئۈچۈن سىلەرگە قارشى ھۆججەت بولۇپ قالماسلىقى ئۈچۈن قەيەردە بولماڭلار ناماز ئوقۇماقچى بولساڭلار يۈزۈڭلارنى مەسجىدى ھەرەم تەرەپكە قىلىڭلار. پەقەت ئۇلارنىڭ ئىچىدىكى زۇلۇم قىلغۇچىلارلا (قىبلىنىڭ ئۆزگەرگەنلىكىنى سىلەرگە قارشى دەلىل قىلىۋالىدۇ) شۇڭلاشقا ئۇلار ئۆزلىرىنىڭ سەركەشلىكىدە قېلىپ قالىدۇ ۋە سىلەرگە قارشى ئەڭ ئاجىز دەلىللەر بىلەن ھۆججەت كەلتۈرىدۇ. سىلەر ئۇلاردىن قورقماڭلار، بۇيرۇقلىرىنى ئىجرا قىلىش، چەكلىمىىرىدىن يېنىش ئارقىلىق يەككە يېگانە رەببىڭلاردىن قورقۇڭلار. شۈبھىسىزكى، ئاللاھ باشقا ئۈممەتلەر ئارىسىدىن سىلەرنى تاللاپ چىقىپ ئۆز نېئمىتىنى تۇلۇق بېرىش ئۈچۈن، ئىنسانىيەتنىڭ ئەڭ ئۇلۇغ قىبلىسى بولغان كەئبە تەرەپكە يۈز كەلتۈرۈشىڭلارنى بېكىتتى.

Dobitë e ajeteve të kësaj faqeje:

• إطالة الحديث في شأن تحويل القبلة؛ لما فيه من الدلالة على نبوة محمد صلى الله عليه وسلم.

قىبلىنىڭ ئۆزگەرتىلىشى مۇھەممەد ئەلەيھىسسالامنىڭ پەيغەمبەرلىكىگە دالالەت قىلىدىغان بولغانلىقى ئۈچۈن، بۇ ھەقتە كۆپراق توختىلىندى.

• ترك الجدال والاشتغالُ بالطاعات والمسارعة إلى الله أنفع للمؤمن عند ربه يوم القيامة.

جىدەللەشمەسلىك، تائەت-ئىبادەت بىلەن شۇغۇللىنىش، ئاللاھقا ئىبادەت قىلىشقا ئالدىراش قاتارلىق ئىشلار مۆئمىنگە قىيامەت كۈنى رەببىنىڭ دەرگاھىدا ئەڭ مەنپەئەتلىكتۇر.

• أن الأعمال الصالحة الموصلة إلى الله متنوعة ومتعددة، وينبغي للمؤمن أن يسابق إلى فعلها؛ طلبًا للأجر من الله تعالى.

ھەقىقەتەن بەندىنى ئاللاھقا يەتكۈزىدىغان ياخشى ئەمەللەر تۈرلۈك ۋە ساناقسىز بولۇپ، مۇئمىن كىشىنىڭ ئۇ ئەمەللەرنى قىلىشقا بەسلىشىپ، ئاللاھدىن ئەجىر تەلەپ قىلىشى تەقەززا قىلىنىدۇ.

• عظم شأن ذكر الله -جلّ وعلا- حيث يكون ثوابه ذكر العبد في الملأ الأعلى.

ئاللاھنىڭ زىكرىنى قىلغۇچى بەندىنىڭ ئىسمى پەرىشتىلەر ئارىسىدا تىلغا ئېلىنىشى بولسا، ئاللاھنى زىكىر قىلىشنىڭ ئۇلۇغلىقى ۋە ساۋابىنىڭ كاتتىلىقىنىڭ دەلىلىدۇر.