மொழிபெயர்ப்பு வசனம் 18 அத்தியாயம் ஸூரா அல்புர்கான் - அரபு மொழி- அல்முக்தஸர் பீ தப்ஸீரில் குர்ஆனில் கரீம் - அல்குர்ஆன் கலைக்களஞ்சியம்

வசனம்: 18

قَالُواْ سُبۡحَٰنَكَ مَا كَانَ يَنۢبَغِي لَنَآ أَن نَّتَّخِذَ مِن دُونِكَ مِنۡ أَوۡلِيَآءَ وَلَٰكِن مَّتَّعۡتَهُمۡ وَءَابَآءَهُمۡ حَتَّىٰ نَسُواْ ٱلذِّكۡرَ وَكَانُواْ قَوۡمَۢا بُورٗا

قال المعبودون: تنزهت ربنا أن يكون لك شريك، ما يليق بنا أن نتخذ من دونك أولياء نتولاهم، فكيف ندعو عبادك أن يعبدونا من دونك؟! ولكن متعت هؤلاء المشركين بملذات الدنيا، ومتعت آباءهم من قبلهم استدراجًا لهم حتى نسوا ذكرك، فعبدوا معك غيرك، وكانوا قومًا هلكى بسبب شقائهم.

இப்பக்கத்தின் வசனங்களிலுள்ள பயன்கள்:

• الجمع بين الترهيب من عذاب الله والترغيب في ثوابه.

• متع الدنيا مُنْسِية لذكر الله.

• بشرية الرسل نعمة من الله للناس لسهولة التعامل معهم.

• تفاوت الناس في النعم والنقم اختبار إلهي لعباده.