மொழிபெயர்ப்பு அத்தியாயம் ஹூத் - அகான் மொழிபெயர்ப்பு - அசாந்தி - ஹாரூன் இஸ்மாயில் - பக்க எண் 232 - அல்குர்ஆன் கலைக்களஞ்சியம்

வசனம்: 89

وَيَٰقَوۡمِ لَا يَجۡرِمَنَّكُمۡ شِقَاقِيٓ أَن يُصِيبَكُم مِّثۡلُ مَآ أَصَابَ قَوۡمَ نُوحٍ أَوۡ قَوۡمَ هُودٍ أَوۡ قَوۡمَ صَٰلِحٖۚ وَمَا قَوۡمُ لُوطٖ مِّنكُم بِبَعِيدٖ

“Me nkorͻfoͻ, momma ͻkoo a moreko tia me no nnyε ͻhaw mma mo mma deε εtoo Noa nkorͻfoͻ anaa Huud nkorͻfoͻ anaa Soalhu nkorͻfoͻ no sεso mmεto mo, na Lut nkorɔfoɔ no deε εne montεm kwan nnware koraa.”

வசனம்: 90

وَٱسۡتَغۡفِرُواْ رَبَّكُمۡ ثُمَّ تُوبُوٓاْ إِلَيۡهِۚ إِنَّ رَبِّي رَحِيمٞ وَدُودٞ

“Na monserε mo Wura Nyankopɔn hͻ bͻnefakyε, na afei monsakra mo adwen nkͻ Ne hͻ. Nokorε sε, me Wura Nyankopɔn yε Ɔdεεfoͻ Hene, na Ɔyε Ɔdͻ Wura.

வசனம்: 91

قَالُواْ يَٰشُعَيۡبُ مَا نَفۡقَهُ كَثِيرٗا مِّمَّا تَقُولُ وَإِنَّا لَنَرَىٰكَ فِينَا ضَعِيفٗاۖ وَلَوۡلَا رَهۡطُكَ لَرَجَمۡنَٰكَۖ وَمَآ أَنتَ عَلَيۡنَا بِعَزِيزٖ

Wɔkaa sε “Shuaib, yεnnte nsεm a woka no bebree ase, na yɛhu wo sε woyε (onipa a) woyε mmerε wͻ yεn mu. Sε εnyε w’abusuafoͻ a, anka yɛbɛsi wo aboͻ (aku wo) na wonni tumi bi de tia yԑn.

வசனம்: 92

قَالَ يَٰقَوۡمِ أَرَهۡطِيٓ أَعَزُّ عَلَيۡكُم مِّنَ ٱللَّهِ وَٱتَّخَذۡتُمُوهُ وَرَآءَكُمۡ ظِهۡرِيًّاۖ إِنَّ رَبِّي بِمَا تَعۡمَلُونَ مُحِيطٞ

(Shuaib) kaa sε “Me nkorͻfoͻ, enti mode anidie ma m’abusuafoͻ kyεn Nyankopɔn ma εno nti moto no twene wͻ mo akyi? Nokorε sε, dwuma a modie biara no me Wura Nyankopɔn atwa ho ahyia.”

வசனம்: 93

وَيَٰقَوۡمِ ٱعۡمَلُواْ عَلَىٰ مَكَانَتِكُمۡ إِنِّي عَٰمِلٞۖ سَوۡفَ تَعۡلَمُونَ مَن يَأۡتِيهِ عَذَابٞ يُخۡزِيهِ وَمَنۡ هُوَ كَٰذِبٞۖ وَٱرۡتَقِبُوٓاْ إِنِّي مَعَكُمۡ رَقِيبٞ

“Me nkorͻfoͻ, monyε adwuma sεdeε mo amammerε kyerε mo, na menso mereyε adwuma (sεdeε Onyankopɔn ahyε me), na yɛbɛhunu nea animguaseε asotwee no bԑto no, ne obi a ͻyε nkontompofoͻ; na monwεn, nokorε sε, meka mo ho ne mo rewεn.

வசனம்: 94

وَلَمَّا جَآءَ أَمۡرُنَا نَجَّيۡنَا شُعَيۡبٗا وَٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ مَعَهُۥ بِرَحۡمَةٖ مِّنَّا وَأَخَذَتِ ٱلَّذِينَ ظَلَمُواْ ٱلصَّيۡحَةُ فَأَصۡبَحُواْ فِي دِيَٰرِهِمۡ جَٰثِمِينَ

Ɛberε a Y’ahyεdeε baeε no, Yεde ahummכborͻ a efri Yεn nkyεn gyee Shuaib ne wɔn a wagye adi aka ne ho no nkwa, na nteamu denden no sͻͻ wɔn a wɔdi bɔne no mu, na (wɔwu) dedaa wᴐn afie mu,

வசனம்: 95

كَأَن لَّمۡ يَغۡنَوۡاْ فِيهَآۗ أَلَا بُعۡدٗا لِّمَدۡيَنَ كَمَا بَعِدَتۡ ثَمُودُ

(Yεε) sεdeε wɔntenaa hͻ da. Enti Madiyanfoͻ no frii hͻ sεdeε Samuudfoͻ no frii hͻ no.

வசனம்: 96

وَلَقَدۡ أَرۡسَلۡنَا مُوسَىٰ بِـَٔايَٰتِنَا وَسُلۡطَٰنٖ مُّبِينٍ

Ampa sε, Yεde Yεn nsεnkyerεnee ne tumi pefee somaa Mose,

வசனம்: 97

إِلَىٰ فِرۡعَوۡنَ وَمَلَإِيْهِۦ فَٱتَّبَعُوٓاْ أَمۡرَ فِرۡعَوۡنَۖ وَمَآ أَمۡرُ فِرۡعَوۡنَ بِرَشِيدٖ

Maa no kͻͻ Farao ne n'ahemfo no hͻ; nanso wɔdii Farao ahyεdeε so, aberε nso a na Farao ahyεdeε ntenee.