மொழிபெயர்ப்பு அத்தியாயம் ஹூத் - சர்கேசிய மொழிபெயர்ப்பு - மொழிபெயர்ப்பு முன்னோடிகள் மையம் - பக்க எண் 230 - அல்குர்ஆன் கலைக்களஞ்சியம்

வசனம்: 72

قَالَتۡ يَٰوَيۡلَتَىٰٓ ءَأَلِدُ وَأَنَا۠ عَجُوزٞ وَهَٰذَا بَعۡلِي شَيۡخًاۖ إِنَّ هَٰذَا لَشَيۡءٌ عَجِيبٞ

ЖиIащ абы: "А сыунэхъу, нэуэжь сыхъуауэ сылъхуэну ара? Мы си щхьэгъусэри лIыжь хъуащ. Ар икъукIэ Iуэху телъыджэщ!"

வசனம்: 73

قَالُوٓاْ أَتَعۡجَبِينَ مِنۡ أَمۡرِ ٱللَّهِۖ رَحۡمَتُ ٱللَّهِ وَبَرَكَٰتُهُۥ عَلَيۡكُمۡ أَهۡلَ ٱلۡبَيۡتِۚ إِنَّهُۥ حَمِيدٞ مَّجِيدٞ

Абыхэм жаIащ: "Алыхьым и унафэр бгъэщIагъуэу ара уэ? Алыхьым и гущIэгъумрэ и берычэтымрэ къыфтехуэ, унэм щыщхэ, Ар Щытхъур зейщ, ЩIыхь зиIэщ"

வசனம்: 74

فَلَمَّا ذَهَبَ عَنۡ إِبۡرَٰهِيمَ ٱلرَّوۡعُ وَجَآءَتۡهُ ٱلۡبُشۡرَىٰ يُجَٰدِلُنَا فِي قَوۡمِ لُوطٍ

Ибрахьим и шынэр щытекIыжым, хъыбарыфIри къыщынэсым ЛутI и лъэпкъым щхьэкIэ, къыдэдауэу иригъэжьащ

வசனம்: 75

إِنَّ إِبۡرَٰهِيمَ لَحَلِيمٌ أَوَّٰهٞ مُّنِيبٞ

Ибрахьим щабэт, куэдрэ Тхьэм елъэIут, тобэ куэдрэ зыщIт

வசனம்: 76

يَٰٓإِبۡرَٰهِيمُ أَعۡرِضۡ عَنۡ هَٰذَآۖ إِنَّهُۥ قَدۡ جَآءَ أَمۡرُ رَبِّكَۖ وَإِنَّهُمۡ ءَاتِيهِمۡ عَذَابٌ غَيۡرُ مَرۡدُودٖ

Уэ, Ибрахьим, кIэрыкI абы, уи Тхьэм и унафэр къехауэ аращ, абыхэм къэгъазэ зимыIэ хьэзабыр къатехуэнущ

வசனம்: 77

وَلَمَّا جَآءَتۡ رُسُلُنَا لُوطٗا سِيٓءَ بِهِمۡ وَضَاقَ بِهِمۡ ذَرۡعٗا وَقَالَ هَٰذَا يَوۡمٌ عَصِيبٞ

Ди лIыкIуэхэр ЛутI къыщыхуэкIуэхэм ар нэщхъей хъуащ, езыри гузэвэгъуэ хэхуащ. Абы жиIащ: "Мыр сыту махуэ хьэлъэ!"

வசனம்: 78

وَجَآءَهُۥ قَوۡمُهُۥ يُهۡرَعُونَ إِلَيۡهِ وَمِن قَبۡلُ كَانُواْ يَعۡمَلُونَ ٱلسَّيِّـَٔاتِۚ قَالَ يَٰقَوۡمِ هَٰٓؤُلَآءِ بَنَاتِي هُنَّ أَطۡهَرُ لَكُمۡۖ فَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَلَا تُخۡزُونِ فِي ضَيۡفِيٓۖ أَلَيۡسَ مِنكُمۡ رَجُلٞ رَّشِيدٞ

Абы и лъэпкъыр гузэвэгъуэкIэ къэсащ и дежым, ипэкIи абыхэм мыхъумыщIагъэхэр ящIэрт. ЯжриIащ: "Уэ, си лъэпкъ, мис си пхъухэр, ахэр фэ щхьэкIэ нэхъ къабзэхэщ. Алыхьым фыщышыни сигу хэвмыгъэщI си хьэщIэхэм щхьэкIэ. Зы цIыху Iущи къыфхэмыкIыну ара тIэ?"

வசனம்: 79

قَالُواْ لَقَدۡ عَلِمۡتَ مَا لَنَا فِي بَنَاتِكَ مِنۡ حَقّٖ وَإِنَّكَ لَتَعۡلَمُ مَا نُرِيدُ

ЖаIащ абыхэм: "УощIэр уэ уи пхъухэм зыкIи дазэрыхуэмейр, икIи уощIэр уэ дэ дызыхуейр"

வசனம்: 80

قَالَ لَوۡ أَنَّ لِي بِكُمۡ قُوَّةً أَوۡ ءَاوِيٓ إِلَىٰ رُكۡنٖ شَدِيدٖ

ЖиIащ абы: "Къару сызэрыфпэлъэщын сиIэтэмэ аракъэ, е щIэгъэкъуэн лъэщ сиIэмэ аратэкъэ!"

வசனம்: 81

قَالُواْ يَٰلُوطُ إِنَّا رُسُلُ رَبِّكَ لَن يَصِلُوٓاْ إِلَيۡكَۖ فَأَسۡرِ بِأَهۡلِكَ بِقِطۡعٖ مِّنَ ٱلَّيۡلِ وَلَا يَلۡتَفِتۡ مِنكُمۡ أَحَدٌ إِلَّا ٱمۡرَأَتَكَۖ إِنَّهُۥ مُصِيبُهَا مَآ أَصَابَهُمۡۚ إِنَّ مَوۡعِدَهُمُ ٱلصُّبۡحُۚ أَلَيۡسَ ٱلصُّبۡحُ بِقَرِيبٖ

Абыхэм жаIащ: "Уэ, ЛутI, дэ уи Тхьэм дрилIыкIуэхэщ, ахэр уэ къыбнэсынухэкъым. Уи унагъуэр пщIыгъуу жэщым дэкI, зыри фэ фщыщуи и щIыбкIэ зэремыплъэкI, уи фызым мыхъумэ, адрейхэм къатехуар абыми къытехуэнущ. Абыхэм я пIалъэр пщэдджыжьыращ. Пщэдджыжьыр благъэ къэхъуакъэ атIэ?"