மொழிபெயர்ப்பு அத்தியாயம் ஹூத் - சர்கேசிய மொழிபெயர்ப்பு - மொழிபெயர்ப்பு முன்னோடிகள் மையம் - பக்க எண் 234 - அல்குர்ஆன் கலைக்களஞ்சியம்

வசனம்: 109

فَلَا تَكُ فِي مِرۡيَةٖ مِّمَّا يَعۡبُدُ هَٰٓؤُلَآءِۚ مَا يَعۡبُدُونَ إِلَّا كَمَا يَعۡبُدُ ءَابَآؤُهُم مِّن قَبۡلُۚ وَإِنَّا لَمُوَفُّوهُمۡ نَصِيبَهُمۡ غَيۡرَ مَنقُوصٖ

Аращи, ахэр зыхуэпщылIым шэч къытомыхьэ. Ахэр зыхуэпщылIыр ипэкIэ я адэжьхэр зыхуэпщылIауэ щытаращ, Дэ абыхэм яхуэфащэр псори яттыжынщ щыщIэ имыIэу

வசனம்: 110

وَلَقَدۡ ءَاتَيۡنَا مُوسَى ٱلۡكِتَٰبَ فَٱخۡتُلِفَ فِيهِۚ وَلَوۡلَا كَلِمَةٞ سَبَقَتۡ مِن رَّبِّكَ لَقُضِيَ بَيۡنَهُمۡۚ وَإِنَّهُمۡ لَفِي شَكّٖ مِّنۡهُ مُرِيبٖ

Мусэ Дэ еттащ Тхылъ, ауэ абы щхьэкIэ зэгурымыIуэныгъэ яку къыдэхуащ. Уи Тхьэм и псалъэр ипэкIэ къэмыкIуатэмэ, абыхэм я Iуэхур зэфIэкIат. Абыхэм шэч къытрахьэр абы теухуауэ

வசனம்: 111

وَإِنَّ كُلّٗا لَّمَّا لَيُوَفِّيَنَّهُمۡ رَبُّكَ أَعۡمَٰلَهُمۡۚ إِنَّهُۥ بِمَا يَعۡمَلُونَ خَبِيرٞ

Уи Тхьэм абыхэм псоми я лэжьыгъэкIэ къахьар яритыжынущ, Ар щыгъуазэщ абыхэм ялэжьым

வசனம்: 112

فَٱسۡتَقِمۡ كَمَآ أُمِرۡتَ وَمَن تَابَ مَعَكَ وَلَا تَطۡغَوۡاْۚ إِنَّهُۥ بِمَا تَعۡمَلُونَ بَصِيرٞ

Аращи, унафэ къызэрыпхуащIауэ захуэм фытет уэри, уи гъусэу тобэ къэзыхьахэри. Гъунэхэми фыблэмыкI, ипэжыпIэкIэ Абы фщIэхэр елъагъур

வசனம்: 113

وَلَا تَرۡكَنُوٓاْ إِلَى ٱلَّذِينَ ظَلَمُواْ فَتَمَسَّكُمُ ٱلنَّارُ وَمَا لَكُم مِّن دُونِ ٱللَّهِ مِنۡ أَوۡلِيَآءَ ثُمَّ لَا تُنصَرُونَ

Залымыгъэ зезыхьэхэм я лъэныкъуэ фымыубыд, мафIэр къывнэсынщ. Алыхьым нэгъуэщI къыщхьэщыжакIуэхэр фиIэкъым фэ, итIанэ зыри дэIэпыкъуэгъу фхуэхъужынукъым

வசனம்: 114

وَأَقِمِ ٱلصَّلَوٰةَ طَرَفَيِ ٱلنَّهَارِ وَزُلَفٗا مِّنَ ٱلَّيۡلِۚ إِنَّ ٱلۡحَسَنَٰتِ يُذۡهِبۡنَ ٱلسَّيِّـَٔاتِۚ ذَٰلِكَ ذِكۡرَىٰ لِلذَّٰكِرِينَ

ЩIы нэмэз махуэм ипэрэ икIэрэ, жэщми и уахътэхэм, фIыгъуэхэм Iейхэр ягъэкIуэдыжыр, ар къэзыщIэжынухэм щхьэкIэ гукъэкIыжщ

வசனம்: 115

وَٱصۡبِرۡ فَإِنَّ ٱللَّهَ لَا يُضِيعُ أَجۡرَ ٱلۡمُحۡسِنِينَ

Шэчыныгъэ зыхэгъэлъ, Алыхьым фIы зыщIэхэм я псапэр хигъэкIуадэкъым

வசனம்: 116

فَلَوۡلَا كَانَ مِنَ ٱلۡقُرُونِ مِن قَبۡلِكُمۡ أُوْلُواْ بَقِيَّةٖ يَنۡهَوۡنَ عَنِ ٱلۡفَسَادِ فِي ٱلۡأَرۡضِ إِلَّا قَلِيلٗا مِّمَّنۡ أَنجَيۡنَا مِنۡهُمۡۗ وَٱتَّبَعَ ٱلَّذِينَ ظَلَمُواْ مَآ أُتۡرِفُواْ فِيهِ وَكَانُواْ مُجۡرِمِينَ

Фи япэкIэ псэуа лIэщIыгъуэм яхэтатэмэ зыгуэр фIым тету, щIым фэсэдым зырагъэубгъуну зымыдэхэр. МащIэт апхуэдэу щытар, къедгъэлахэм щыщу. Залымыгъэ зезыхьахэр атIэ иратам иужь иувэхэри гуэныхьыщIэ хъуахэщ

வசனம்: 117

وَمَا كَانَ رَبُّكَ لِيُهۡلِكَ ٱلۡقُرَىٰ بِظُلۡمٖ وَأَهۡلُهَا مُصۡلِحُونَ

Уи Тхьэм залымыгъэкIэ къуажэхэр игъэкIуэдынукъым, абы дэс цIыхухэр фIы зыщIэхэм щыщхэу