மொழிபெயர்ப்பு அத்தியாயம் அல்ஹஷ்ர் - சர்கேசிய மொழிபெயர்ப்பு - மொழிபெயர்ப்பு முன்னோடிகள் மையம் - பக்க எண் 546 - அல்குர்ஆன் கலைக்களஞ்சியம்

வசனம்: 4

ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمۡ شَآقُّواْ ٱللَّهَ وَرَسُولَهُۥۖ وَمَن يُشَآقِّ ٱللَّهَ فَإِنَّ ٱللَّهَ شَدِيدُ ٱلۡعِقَابِ

Ар Алыхьымрэ и лIыкIуэмрэ зэрыпэувахэм щхьэкIэщ, Алыхьымрэ и лIыкIуэмрэ пэувхэмэ зыгуэрхэр, атIэ Алыхьым и хьэзабыр хьэлъэщ.

வசனம்: 5

مَا قَطَعۡتُم مِّن لِّينَةٍ أَوۡ تَرَكۡتُمُوهَا قَآئِمَةً عَلَىٰٓ أُصُولِهَا فَبِإِذۡنِ ٱللَّهِ وَلِيُخۡزِيَ ٱلۡفَٰسِقِينَ

Пальмэхэр ивудами, ахэр я лъэдийхэм тету къэнахэми - ар Алыхьым и унафэкIэщ фасикъхэр игъэпудын щхьэкIэ.

வசனம்: 6

وَمَآ أَفَآءَ ٱللَّهُ عَلَىٰ رَسُولِهِۦ مِنۡهُمۡ فَمَآ أَوۡجَفۡتُمۡ عَلَيۡهِ مِنۡ خَيۡلٖ وَلَا رِكَابٖ وَلَٰكِنَّ ٱللَّهَ يُسَلِّطُ رُسُلَهُۥ عَلَىٰ مَن يَشَآءُۚ وَٱللَّهُ عَلَىٰ كُلِّ شَيۡءٖ قَدِيرٞ

Алыхьым и лIыкIуэм ирита къуентхъым шууэ фыкIэлъыкIуакъым икIи махъшэми фытесу фыхуэкIуакъым. АтIэ Алыхьым и лIыкIуэхэр ятрегъакIуэр Езыр зыхуейм. Алыхьым сытри хузэфIокIыр.

வசனம்: 7

مَّآ أَفَآءَ ٱللَّهُ عَلَىٰ رَسُولِهِۦ مِنۡ أَهۡلِ ٱلۡقُرَىٰ فَلِلَّهِ وَلِلرَّسُولِ وَلِذِي ٱلۡقُرۡبَىٰ وَٱلۡيَتَٰمَىٰ وَٱلۡمَسَٰكِينِ وَٱبۡنِ ٱلسَّبِيلِ كَيۡ لَا يَكُونَ دُولَةَۢ بَيۡنَ ٱلۡأَغۡنِيَآءِ مِنكُمۡۚ وَمَآ ءَاتَىٰكُمُ ٱلرَّسُولُ فَخُذُوهُ وَمَا نَهَىٰكُمۡ عَنۡهُ فَٱنتَهُواْۚ وَٱتَّقُواْ ٱللَّهَۖ إِنَّ ٱللَّهَ شَدِيدُ ٱلۡعِقَابِ

Алыхьым къуентхъу иритыжар и лIыкIуэм къуажэдэсхэм къахэкIауэ зылъысыр Алыхьыращ, и лIыкIуэращ, (лIыкIуэм) и Iыхьлыхэращ, ибэхэращ, факъырэхэращ, гъуэгурыкIуэхэращ, ар фэ фщыщ къулейхэм ялъымысын папщIэ. ЛIыкIуэм къывитар атIэ фщтэи къыфхуимыдар къэвгъанэ. Алыхьым фыщышынэ, ипэжыпIэкIэ Алыхьым и тезырыр хуабжьщ.

வசனம்: 8

لِلۡفُقَرَآءِ ٱلۡمُهَٰجِرِينَ ٱلَّذِينَ أُخۡرِجُواْ مِن دِيَٰرِهِمۡ وَأَمۡوَٰلِهِمۡ يَبۡتَغُونَ فَضۡلٗا مِّنَ ٱللَّهِ وَرِضۡوَٰنٗا وَيَنصُرُونَ ٱللَّهَ وَرَسُولَهُۥٓۚ أُوْلَٰٓئِكَ هُمُ ٱلصَّٰدِقُونَ

ИтIани мухьэжырхэм щыщу факъырэхэм щхьэкIэ я унэхэмрэ, я мылъкумрэ зытрахахэм. Ахэр Алыхьым и фIыщIэмрэ и арэзыныгъэмрэ хущIокъухэр, Алыхьымрэ и лIыкIуэмрэ доIэпыкъухэр. Ахэращ пэж дыдэхэр.

வசனம்: 9

وَٱلَّذِينَ تَبَوَّءُو ٱلدَّارَ وَٱلۡإِيمَٰنَ مِن قَبۡلِهِمۡ يُحِبُّونَ مَنۡ هَاجَرَ إِلَيۡهِمۡ وَلَا يَجِدُونَ فِي صُدُورِهِمۡ حَاجَةٗ مِّمَّآ أُوتُواْ وَيُؤۡثِرُونَ عَلَىٰٓ أَنفُسِهِمۡ وَلَوۡ كَانَ بِهِمۡ خَصَاصَةٞۚ وَمَن يُوقَ شُحَّ نَفۡسِهِۦ فَأُوْلَٰٓئِكَ هُمُ ٱلۡمُفۡلِحُونَ

Абыхэм япэкIэ унэм щыпсэухэу Iиман къэзыхьахэми фIыуэ ялъагъур, абыхэм я деж къэкуэшыжахэр, ягухэмкIи зыри зэхащIэкъым зыгуэр адрейхэм иратамэ. Ахэр ипэ ирагъэщыр езыхэм я щхьэхэм нэхърэ, езыхэр хуэныкъуэхэми. Я нэпсеигъэм зыщызыхъумахэр атIэ ахэр ехъулIахэращ.